เราทะเลาะกับเพื่อนที่มหาลัยอ่ะค่ะ TT

ตอนั้นกำลังเรียน อาจารย์ให้จัดกลุ่มทำงานกัน ก็เหลือเรากับเพื่อนอีก 4 คน แล้วก็ม็มีเพื่อนคนนึงพูดมาเสียงดังเลยว่า พวกเราทำงานไม่เป็น หาใครที่ทำงานเป็นมาอยู่กลุ่มเราได้มั้ย เราได้ยินแล้วเราไม่ชอบ เราก็เลยตั้งสถานะบนเฟสว่า คุณว่าเราทำงานไม่เป็น เต่เราไม่เคยดูถูความสามารถของใคร ป.ล.เสียความรู้สึกว่ะ แล้วเพื่อนสนิทเราก็มาพิมต่อท้ายว่า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร แล้วเพื่อนเราคนนั้นก็มาพิมบอกว่าร้อนตัว เราเลยพิมบอกเค้าทางกล่องข้อความไปว่า เออคำพูดแกอ่ะเราได้ยินแล้วรู้สึกไม่ดีนะ แต่ว่าเรื่องมันเลยเถิดไปจนถึงขั้นที่ว่า มันแคปสถานะเรา แปะไปบนเฟสกลุ่ม หาว่าเราเอาเค้าไปนินทา แต่เราสาบานได้เลยว่าแบบเราพูดกับเพื่อนสนิทเราแค่ว่า เรารู้สึกไม่ดีนะ แล้วเพือนคนนี้ก็มาพิมต่อว่า ก็เพื่อนเราในกลุ่มทำงานไม่เป็นจริงๆ ไม่เคยมาช่วยงานคณะ แต่เราเห็นพวกเพื่อนเรามาตลอด ถ้ามีคนขอให้ช่วยมันก็ช่วย เราก็เลยรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกันอยูสักหน่อยอ่ะ แล้วมันก็ตั้งสถานะบนเฟสกลุ่มมาเพียบเลย ว่าแบบจะร้ายๆ อะไรก็ไม่รู้ เรื่องราวมันใหญ่โตมาก เราขอโทษเค้าไปแล้วคือเราก็ยอมรับว่าเราตั้งสถานะไม่คิด แต่เราก็คืออยากให้เค้ารู้ว่าเราไม่พอใจ แต่เค้าว่า ถ้าจะพิมพ์แบบนี้ให้แทคชื่อ แต่เราว่าการทำแบบนั้นมันคือการประจานอ่ะ ก้คือจากที่เราดูๆแล้วเหมือนมันเป็นการเข้าใจผิด หรือเราเข้าใจการนินทาผิดไม่รู้ เพราะเราไม่ได้ด่าเค้าลับหลัง แต่เราแค่บอกแค่เรารู้สึกไม่ดีเฉยๆ ตอนนี้เพื่อนเราคงเกลียดเราไปแล้วล่ะค่ะ ทำยังไงดีอ่ะคะ

Discussion (7)

เราจะบอกว่า ไม่ต้องคิดมากหรอก เพราะตอนเรียนที่มหาลัย ทะเลาะกับเพื่อนเรื่องงานกลุ่ม เป็นเรื่องปกติ แต่ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ ก็ควรพูดกันตรงๆและต่อหน้าไปเลยค่ะ แต่ถ้าขอโทษไปแล้ว เค้ายังโกรธอยู่ ก็ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ เพื่อนไม่ได้มีแค่คนเดียวหรือกลุ่มเดียวที่เราต้องแคร์หรือสนใจ ยังมีเพื่อนคนอื่นหรือกลุ่มอื่นที่เค้าอาจจะเห็นความสำคัญและตัวตนของเราจริงๆ ดังนั้น อย่าคิดมากเลยค่ะ :)

อย่าไปเครียดมากเรื่องเพื่อนเลยคะ  พอเราเรียนจบ ทำงานก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกับเพื่อนซักเท่าไหร่หรอก คะ ถ้าจะมีจริงๆ ก็ เพื่อนสมัยม.ปลาย  อย่าไปยึดติดกับอะไรเลยคะ คนเราเกิดมาเจอกันแล้วก็จากกันไป มีเพื่อนแท้แค่คนสองคนก็โอเคแล้วค่ะ

หาเพื่อนกลุ่มใหม่สิคะ ถ้าเข้าสังคมไม่เก่งต้องหากิจกรมอาสาที่ไปกันเยอะๆ ถ้าอยู่คนเดียวละเหงา อย่าฝืนอยู่คนเดียวเลย ชีวิตวัยุ่นมันสั้นมากนะคะ
ตอนนี้เราก็เป็นนะค่ะ แต่เรื่องไม่ได้เป็นแบบนี้ตอนนี้เราอยู่ปี 3 เทอม2 แต่เรื่องเกิดตั้งแต่ เทอม 1 แล้วค่ะ เรามีกันอยู่ในกลุ่ม 6 คนและมีคนนึ่งที่คอยยุแยง แลกใจเพื่อนด้วยสิ่งของแถมให้ร้ายเราอีก แต่เราไม่เคย โต้ตอบกลับเพราะเราคิดว่าเค้าสร้างบาปของเค้าเองเราเข้าใจความรู้สึกนะค่ะ เราอยู่คนเดียวค่ะทุกวันนีตอนแรกเครียดนะค่ะ พอรู้ว่าตื่นเช้าต้องออกไปเรียน เราอยากร้องไห้ ไม่อยากเจอเลย แต่เราอาศัยหาอะไรสนุกๆอ่านๆ เวลาว่าง ไม่ปล่อยให้ตัวเองคิดมากๆ เราคิดแล้วค่ะว่าในเมื่อเราขอโทษในสิ่งที่เค้าคิดว่าเราทำผิด แต่ในเมื่อเค้าไม่ให้อภัย เราก็ไม่สนใจแล้วค่ะ เราคิดว่าใครกันที่อยู่ข้างเราตลอด ทำไมเราต้องไปเสียใจกับคนแบบนี้ด้วย เราอย่าทำให้ตัวเองทุกข์พอแล้ว มันเสียสุขภาพจิต ตอนแรกยอมรับเลยค่ะว่าเครียด แบบนึกแล้วอยากร้อง มันเหงาเหมือนไม่มีใครอยากคุยกับเราไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นในห้องก็เหมือนส่วนเกิน เราเลยเฉยๆ คิดในแง่บวก หาหนังสือมาอ่านที่ทำให้สบายใจ ค่ะ (เรื่องของเรามันยาวจนอยากเล่ามากๆๆ555) **แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปเร็วๆนะค่ะ มีอะไรเข้ามาคุยกับเราได้ค่ะ ยินดีมากค่ะ

มหาลัยต้องเอาตัวรอดแล้วเนาะ เราเข้าใจเธอนะ 

เพราะเราเป็นคนแบบ "เพื่อนในกลุ่มทำงานไม่เป็น" เราจะหงุดหงิดมาก เราเสพย์ติดความ Perfect อะค่ะ เราเป็นเด็กซิ่ว ซึ่งไม่ได้ตั้งใจซิ่วด้วย..แล้วเราก็อยากเรียนจบไวๆ แต่เราก็รู้นะว่าเพื่อนเราเด็กว่าเรา แต่เราไม่พูดแบบนั้นให้เพื่อนไม่สบายใจ เราก็จะสอนงานเค้าในสิ่งที่เค้ารู้อะค่ะ ไม่ด่ากราด ไม่โพสอะไรที่ทำให้ผิดใจกัน 

 

แนะนำนะคะ เริ่มใหม่..พยามเรียนกระจายกลุ่ม มหาลัยไม่เกาะกลุ่มนะคะ 

สู้ๆ