เพื่อนๆคะ ขอปรึกษาเรื่องแฟนหน่อยค่ะ

คือเรื่องนี้ เราคิดว่าเราเห็นแก่ตัวมากเลยค่ะ ยาวหน่อยนะคะ

เกริ่นก่อน

เราคบกับแฟนมา 6-7 ปี นานมาก
เรากำลังเรียนมหาลัย แต่เค้ามีงานทำแล้ว
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เค้ามักตกงานบ่อยๆ
แต่เราสองคนก็ช่วยกันไป
เงินเค้าหมด ก็เงินเรา เงินเราหมด ก้เงินเค้า
เราสองคนไม่มีเงินเก็บ มีหนี้ พากันกิน พากันใช้
เงินเดือนเค้า สองหมื่น ก็หมดไปแต่ละเดือน
แต่ก็ช่วยกันประคับประคองมาด้วยกันทุกครั้ง

จนพักหลังมานี้เค้าเริ่มกินเหล้า เบียร์ เมาเละเทะ 
ซึ่งเวลาเค้าเมามาเราต้องคอยดูแลตลอด 
เราทั้งดุ  ด่า หยาบคาย สารพัด เค้าก้ชอบไปแอบกินอยู่เรื่อย
เราเรียนไปก็ไม่มีสมาธิ ต้องคอยจับผิดตลอดเวลา

แต่เวลาที่เค้าไม่เมา เค้าเป็นคนดีมาก ดูแล เอาใจใส่ ตลกฝืด
คอยหยิบหาอาหาร จนเราไม่ต้องลุกไปไหนเลย ยิ่งกว่าคนใช้ซะอีก
ส่วนเรื่องเงินของเค้าไม่ต้องพูดถึง เค้าให้เราดูแลทุกบาททุกสตางค์
เป็นผู้ชายที่ดีมากกกก ถ้่าเหล้าไม่เข้าปากนะ เราไม่คิดจะแต่งกะเค้าเลยค่ะ
ไม่คิดถึงอนาคตเลย เราคิดว่าในอนาคต เราต้องเลิกกับเค้าอยู่ดี

จนช่วงนี้ เค้าตกงาน เราก้จะปิดเทอม เพื่อนๆทราบใช่มั้ยว่าปิดหกเดือน
เค้าดื่มหนัก ไม่คิดหางานทำ ตั้งแต่เช้าจนดึก
เราต้องกลับบ้านมาอยู่กะพ่อแม่ ที่ผ่านมาเราช่วยเค้าหางานตลอด
พูดได้เลยว่า เค้ามีงานทำได้เพราะเรา เราค่อยเคี่ยวเข็นเค้าทุกอย่าง
บังคับเค้าให้ทำโน่นนี่ ซึ่งก้บอกได้เลยว่าเค้าก้รักเรามาก
เค้ายอมทำตามเราทุกอย่าง

แต่เราเหนื่อยและไม่ชอบให้เค้ากินเหล้า
เพราะพอเค้ากินเหล้าไป เค้าจะกลายเป็นอีกคน
โทไปก้ไม่รับ ไม่สนใจ กินแต่กับเพื่อน
พอบอกให้หางานก้ชอบบ่ายเบี่ยง ผลัดไปเรื่อยๆ
เราเบื่อและเหนื่อย ไม่อยากโทตาม ไม่อยากจุกจิก
กลัวจะเป็นโรคประสาท อีกอย่างเรากำลังจะเรียนจบด้วย
จะเริ่มต้นชีวิตทำงาน พบสิ่งใหม่ๆ

เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี ค่อยๆห่างออกมาแล้ว เลิกเลยดีมั้ย
เรารู้ว่ามันเห็นแก่ตัว แต่เค้าก็เห็นแก่ตัวเหมือนกัน ทำไงดี
หรือจะช่วยเค้าหางานให้ได้ แล้วค่อยๆถอยห่างไปดี
ขอคำปรึกษาค่ะ 

Discussion (6)

เห็นด้วยกับ คห1 มากๆเลยค่ะ
ถามตัวเองว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ดี กับ ไม่ดี คุณประสบกับเหตุการณ์ไหนมากกว่ากัน คุณสามารถรับเค้าได้ไม๊ แล้วจะรับได้ไปถึงเมื่อไร อย่าโกหกตัวเอง ความคิดแบบนี้อาจถูกมองว่าเห็นแก่ตัว แต่ทำไมเราต้องไปรับผิดชอบอะไรที่มันแย่ ทำไมเราต้องไปคอยดูแลคนที่เค้าไม่รักตัวเอง ถามว่ารักไม๊ รัก แต่อย่างไร รักพ่อแม่มากกว่า กรุณาเลือกรูปแบบชีวิตด้วยคุณเองว่าอยากจะเป็นแบบนี้ต่อไป หรือ อยากจะมีอะไรที่มันไม่เหมือนเดิม คิดถึงผลลัพธ์ในอนาคตและตอบตัวเองค่ะ เพราะคุณรู้ว่าคุณต้องการอะไร และคุณรู้ว่าเขาใช่จริงๆรึเปล่าที่กระทำอยู่มันเป็นคำตอบสำหรับคุณอยู่แล้ว แค่เลือกก็พอค่ะ
เห็นด้วยกับความคิดเห็นแรกค่ะทุกประการเรยเราเองที่ต้องลำบากค่ะ..เราจะจบแร่วนึกถึงอนาคตมาก ๆ ต่อไปทำงานต้องเลี้ยงเค้าหรอค่ะ ทำงานเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ดีกว่าค่ะ จริงๆแบบนี้เราก็เคยเจอ รับไม่ได้เหมือนกันค่ะ
เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี ค่อยๆห่างออกมาแล้ว เลิกเลยดีมั้ย
เรารู้ว่ามันเห็นแก่ตัว แต่เค้าก็เห็นแก่ตัวเหมือนกัน ทำไงดี
หรือจะช่วยเค้าหางานให้ได้ แล้วค่อยๆถอยห่างไปดี
ขอคำปรึกษาค่ะ***

จากประโยคนี้นะค่ะ มั่นใจว่าคุณอยากเลิกแต่กลัวและเป็นห่วง ผช. อยู่ เข้าใจค่ะ
แต่ในเมื่อไม่มีอะไรดี การที่ตอนนี้อยู่ห่างกันอยู่แล้ว ก็ห่างออกมาเลยค่ะ ลองเชิงก่อนก็ได้ถ้าคุณไม่ติดต่อไป เขาจะติดต่อมาไหม ถ้าหายขาดก็สบายใจไป จบกันแบบรู้เขารู้เรา

คำแนะนำอาจเห็นแก่ตัวนะคะ แต่อยากเข้าประเด็นตรงๆไปเลย**

คิดทบทวนดีๆค่ะ อย่างน้อยๆ ก็ร่วมอะไรกันต่างๆมานานหลายปี
คุยกับเค้าอย่างจริงจังค่ะ  ตอนเค้าไม่เมา//ว่าเค้ารักคุณจริงๆหรือเปล่า อยากใช้ชีวิตร่วมกับคุณไปตลอดหรือเปล่า  ถ้าอยากมีอนาคตร่วมกัน เดินไปด้วยกัน ต้องช่วยกันหา ช่วยกันเก็บ ต้องมีความรับผิดชอบ เพราะถ้าวันนึงแต่งงานกันไปเค้าต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นที่พึงพิงของคุณและลูก(อนาคตนะคะ)  ถ้ายังทำตัวอย่างทุกวันนี้ ไม่แน่ใจว่าเค้าจะดูแลครอบครัวไปตลอดได้หรือเปล่า  แน่นอนว่าคุณไม่ได้ทิ้งภาระให้เค้าคนเดียวแน่นอนแต่ต้องช่วยกัน  หรือถ้าหากเค้าเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ คุณก็เหนื่อยและตอนนี้คุณมั่นใจว่าคุณดูแลตัวเองได้//คุณผู้ชายต้องมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ค่ะ

ปล.เราก็เป็นค่ะ  เราคิดถึงอนาคตฝ่ายเดียวแต่แฟนเราไม่มีความรับผิดชอบเท่าไร  ก็คุยกันอย่างที่บอก เค้าก็บอกว่าอยากใช้ชีวิตกับเรา แล้วก็ปรับปรุงตัวดีขึ้นค่ะ  สู้ๆค่ะ