◕‿◕ สาวๆจีบันช่วยเล่าเรื่องผีให้ฟังหน่อยคร๊า ◕

มีอยู่วันหนึ่งฉันนั่งกินข้าวอยู่บริเวรกอไผ่ฉันนั่งกินข้าวอยู่ประมาณเวลา ตี3ตรงเพาะพี่ไปทำงานกับมาเเล้วฉันก็ตื่นนอนลงมากินข้าวเเล้วมาหาพี่เชวนพี่ไปนั่งกินข้าวพี่ก็มานั่งกินข้าวกับฉันเเล้วพี่ก็ไปเอาน้ำเเล้วพี่ก็บอกว่า"เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำก่อนน่ะ ค่ะ"เเล้วฉันก็นั่งอยู่พักหนึ่งฉันเห็นเป็นเงาผู้หญิงฉันตกกะใจกลัวมากฉันบอกว่าพี่หนูเห็นผู้หญิงนั่งกินข้าวกับหนูพี่ฉันก็เห็นเเล้วฉันก็เข้าบ้าน

มาต่ออีกเรื่อง เชื่อพวกคำโบราณที่เค้าสอนกันรึเปล่าคะ เช่นห้ามยืนบนธรณีประตูไรเงี้ย
เราคิดว่าคำสอนพวกนี้เป็นกลหน่ะคะ เพื่อที่จะได้ไม่ให้เราหกล้ม หรือไม่ทำในสิ่งที่ไม่ควร

เรากับพี่ๆน้องๆไปเที่ยวชะอำกันค่ะ กว่าจะเลิกเรียนขับรถไปถึงก็ดึกแล้ว ที่พักหน้าหาดก็
เริ่มหายาก จนหาได้ในที่สุด นอนรวมกันห้องเดียวค่ะ จะคุยกันตามภาษาพี่น้อง แต่ว่าเตียง
มันนอนได้แค่3คน แต่ข้างเตียงจะมีไม้ยกพื้นขึ้นมาเป็นบิวอิน ไว้วางของ แต่ก็กว้างพอที่เรา
จะนอนได้ เราก็เลยบอกเดี๋ยวนอนตรงนี้เอง เพราะว่าน้องชายเค้าตัวใหญ่คงนอนไม่พอ อีก
อย่างเดี๋ยวต้องขับรถด้วย

ฝันอีกแล้วค่ะทีนี้ ฝันว่ามีเงามือดำๆใหญ่ๆ ยื่นเข้ามาหา อย่างกลัวเลยค่ะ เดชะบุญสะดุ้งตื่น
เพราะว่าพี่สาวลุกไปเข้าห้องน้ำ เราก็เลยรีบลุกแล้วไปนอนแทนที่พี่สาว (แอบเลว) ตอนนั้น
ใกล้เช้าแล้ว พี่เค้าออกจากห้องน้ำเห็นเรานอนอยู่ เค้าเลยไปนอนแทนที่เรา พอตอนเช้าเริ่ม
ตื่นกัน พี่เค้าก็ลุกขึ้นมาแล้วทำหน้าไม่ดีแล้วก็บอกว่าฝันอ่ะ ตอนนั้นเรายังไม่ได้บอกใครเลยนะ
เลยออกมาเล่ากันข้างนอก พี่บอกว่าในฝันอ่ะ อยู่ที่ทะเลนี่แหละ เห็นคนรู้จักก็ทักกันเค้าก็ชวน
เดินไป เจอผู้ญกะผู้ชคู่นึงยืนกั้นไว้ไม่ให้พี่เราไปไหน ส่วนคนรู้จักหายไปไหนแล้วไม่รู้ แล้วพี่
เค้าก็ตื่น สุดท้ายรู้แล้วค่ะว่าทำไมตรงที่เรานอนหน่ะ เป็นใต้บันได เชื่อแล้วที่เค้าบอกว่าห้าม
นอนใต้คานใต้บันไดอ่ะ --*

แนะนำตัวก่อนนะคะเราชื่อโบว์คะ เพิ่งจะโดนมาเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ยังสยองไม่หายเลย ปกติเป็นคนมีเซ้นเรื่องแบบนี้อยู่บ้าง เคยเจอ แต่ไม่เคยเจออะไรมากขนาดนี้ เรื่องก็มีอยู่ว่า คืนวันจันทร์ที่ 8 ก.ย.51 ที่ผ่านมานี้เอง เจ้านายได้มอบหมายงานชิ้นนึงมาให้โบว์ ซึ่งต้องทำรายงานส่งเมลล์ให้เจ้านายเป็นระยะๆ โบว์ก็นั่งทำงานไปแหละคะ จนประมาณตี 3 นิดๆ ส่งเมลล์เสร็จก็เข้านอน ซึ่งถ้าพูดกันจริงๆแล้วมันก็คือเช้ามืดของวันที่ 9 นั้นเอง โบว์ก็นอนปกติคะ ครั้งแรกคิดว่าจะเปิดเพลงฟัง จากมือถือแต่คิดไป ก็กลัวว่าใครโทรมาแล้วเราจะเข้าใจว่าเป็นเพลงในเครื่อง ก็เลยปิดเพลงคะ แล้วก็นอนตามปกติ แต่เริ่มไม่ปกติ ตอนที่เหมือนเคลิ้มๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่นคะ รู้สึกว่าเตียงมันสั่นไหวๆคะ แล้วหูได้ยินเสียงเด็กมาจากด้านหลัง เตียงติดกำแพงคะ ได้ยินเสียงมาจากกำแพง แล้วก็รู้สึกได้ว่าหมอนมันยุบตัวลง ประมาณว่ามีอะไรทับอยู่นอกจากหัวที่เราหนุนอยู่ ปรากฏว่าเป็นเด็กคะ เค้าวิ่งเหยียบหมอนข้ามหัวโบว์มา ให้โบว์เห็นว่าเค้ามานะ แล้วเค้าก็ิวิ่งกลับมาทางด้านหลัง(โบว์นอนตะแคง) แล้วเค้าก็เอามือมาจิ้มข้างหลังโบว์คะ พูดอะไรด้วยไม่รู้ที่ไม่ใช่ภาษาคน โบว์ก็ตกใจ หลุดออกจากภวังค์มาคะ เหตุการณ์มันเกิดขึ้นแปปเดียวนะคะ แต่ว่าโบว์ก็คิดเข้าข้างตัวเองคะว่า คิดมาก ไม่มีอะไร นอนต่อ แล้วก็เหมือนเดิมคะ กลับเข้าภวังค์ไป ต่อจากตอนเมื่อกี้เลย คือเค้ายังนอนอยู่ด้านหลังโบว์ คราวนี้โบว์สวดมนต์ ท่องทุกบทที่นึกออกเลยคะ แต่ว่าเค้าพูดอะไรไม่รู้นะคะ ฟังไม่ออก แต่จับน้ำเสียงได้ว่าเยาะเย้ย ประมาณว่าเราท่องอะไรหรอ ท่องทำไม โบว์รู้ตัวเลยว่าร้องออกมาแล้วอ่ะคะ แต่ไม่หลุดจากภวังค์สักที สวดมนต์ซ้ำไปซ้ำำมา จนหลุดออกมาจนได้อ่ะคะ ร้องไห้น้ำตานองหน้าเลย ไม่เคยเจออะไรขนาดนี้มาก่อนในชีวิต คืนนั้นสรุปโบว์ไม่นอนคะ เปิดไฟนอนอ่านหนังสือ เอาพระมาแขวนไว้ โทรคุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าพ้นตี 5 น่าจะไม่มีอะไรถ้าไม่กล้านอน ก็ให้นอนตอนเช้าแทน โบว์เผลอหลับไปตอนประมาณหกโมงเช้าคะ ก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว นอนๆอยู่เดี๋ยวโทรศัพท์ก็ดังคนโน้นคนนี้โทรมาตลอด หลับๆตื่นๆอยู่หลายรอบ โบว์คิดนะคะว่าเช้าแล้วกลางวันแล้วคงไม่มีอะไร โบว์คิดผิดคะ ประมาณ 10 กว่าเกือบจะ 11 โมงแล้วละคะ โบว์รู้สึกตัวมองไปที่หน้าต่าง เห็นแสงสว่างก็ว่าจะนอนต่อ แต่ว่า หางตาคะ เห็นอะไรบางอย่างนอนทับตัวเราอยู่ ซึ่งเราเองก็รู้สึกเหมือนกันว่ามีอะไรทับอยู่แต่ คิดว่าเพราะนอนท่าเดิมนานไปอาจจะปวดช่วงสะโพก แต่พอหางตาเราเห็นว่ามีอะไรอยู่เท่านั้นแหละคะ หันหน้ากลับทางเดิม ไม่กล้าหันไปมองคะ กลัวตัวเองจะช็อค ก็เลยรวบรวมความกล้าเอามือลองจับดู คิดว่าถ้าเป็นแค่ภาพหลอนของตัวเองก็คงจะไม่มีอะไร ผลของการจับ ปรากฏว่าโบว์จับโดนคะ แขนเค้าคะ นิ่มๆเหมือนคนมากคะ แขนเด็กเลยนะคะ ให้สาบานที่ไหนก็ได้ นาทีนั้นสุดๆคะ รีบปล่อยมือ หน้าก็ไม่กล้าหันไปมอง หลับตา แล้วเอามือไปควานหาหนังสือสวดมนต์ แล้วถามเค้าว่าจะเอาอะไรๆ แต่รู้ไหมคะว่าสิ่งที่เค้าตอบมาทำเอาโบว์ร้องไห้ทันทีเลยคะ เพราะว่าไม่ใช่เสียงเด็ก เป็นเสียงผู้ชาย เย็นๆ บอกว่าไม่เอาอะไร จะนอนด้วย แล้วก็มีหน้าผู้ชายลอยเ้ข้ามาใกล้หน้าโบว์คะ โบว์แบบว่านาทีนั้น ลุกจากเตียงได้หยิบทุกอย่างที่หยิบได้แล้ววิ่งหนีลงจากตึกมาหา น้องที่รู้จักกันเลยคะ ยาวมากเลยนะเนี้ย จริงๆเรื่องยังไม่จบแค่นี้นะคะ แต่งานเข้าคะต้องส่งงานก่อน

เราไม่ค่อยเจอเท่าไหร่ ไม่มีเซ้น เคยแต่เดจาวู ไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างงี้ได้ไหม

ช่วงม.ปลายเราเข้ามาเรียนที่โรงเรียนประจำซึ่งไกลบ้านมากๆ คืนนึงเราก็ฝัน
ว่าเดินตามผู้ญนุ่งขาวห่มขาว เดินเป็นแถวเข้าไปในหอประชุม ผ่านประตูบานเลื่อน
เข้าไปทางขวาเป็นเวที ทางซ้ายเป็นเก้าอี้สโลบ เงยหน้าขึ้นไปมองเพดาน จะเห็น
เป็นลวดลายไทยสีทองคล้ายกับในวัด แล้วก็โคมไฟ ซึ่งเราเป็นคนไม่ค่อยฝัน
มักจะหลับสนิทเสมอ แบบว่าหลับได้ทุกที่ ในฝันนั้นเราเห็นลายละเอียดค่อนข้างชัด
พอตื่นมาก็ไม่ได้คิดอะไร

จนมา1อาทิตย์ก่อนวันแม่ ซึ่งหยุดติดกันหลายวัน เราก็คิดว่าจะได้กลับบ้านเพราะแค่เสาร์
อาทิตย์มันไม่พอสำหรับคนบ้านไกลๆอย่างเรา อาจารย์ก็มาบอกว่านักเรียนม.6 ทุกคนต้อง
เข้าปฏิบัติธรรมที่พุทธมณฑล ไม่งั้นโดนหักคะแนน เออไปก็ไป พอไปถึงเข้าห้องพักก็นุ่ง
ขาวห่มขาว เราก็ยังไม่เอะใจอะไร จนตอนที่เดินเข้าหอประชุมเท่านั้นแหละกรี๊ด เหมือนที่
ฝันเลยค่ะ ทั้งๆที่ลืมไปแล้วนะ มันเหมือนที่ฝันทุกอย่างจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตามมาอ่านจนจบแว้ว ชอบอ่านแต่ก็กลัว 555+
ของเรามั่ง คงไม่มีคนอ่านแล้วมั้งเนี่ย

สมัยก่อนบ้านเรา จะมีช่างอยู่หลายคน ซึ่งจะนอนอยู่ชั้น 2 ลักษณะเป็นตึกแถวอ่ะ
มีอยู่คู่นึงเค้าเป็นแฟนกัน พี่ผู้ช เค้าเจ้าชู้ ชอบทะเลาะกันตลอด พี่ผู้ญ เค้าเอ็นดูเรากะพี่เรา
เพราะเค้าอยากจะมีลูกด้วยแหละ แล้วเราก็เป็นเด็กเพียง 2 คนในบ้านอ่ะนะ

มีอยู่วันนึงพี่ผู้ญ เค้ากินยาฆ่าตัวตาย ส่งโรงพยาบาลไม่ทันเสียชีวิตระหว่างทาง เช้าวันรุ่งขึ้น
แม่ก็บอกว่าพี่เค้าเสียแล้วนะ พอตอนกลางคืนเราเข้านอน ปิดไฟ หลับตาก็เห็นแสงเป็นรูปร่าง
เหมือนผู้ญ ผมยาวแค่ครึ่งตัวแสงมันไม่ได้ชัดมากคล้ายกับเวลาที่เราจ้องแสงไฟสว่างๆ แล้ว
หลับตาก็จะยังเห็นไฟนั้นอยู่เราเลยลืมตาก็ไม่มีอะไร พอหลับตาอีกทีก็ไม่มีแล้ว ก็ไม่แน่ใจว่า
ใช่รึเปล่า ก็คิดว่าเค้าคงมาลามั้ง

มาeditเพิ่มค่ะ เพิ่งนึกได้

เนื่องจากมันผ่านไปหลายปี เราก็ย้ายบ้านมาเลยลืมค่ะแต่เมื่อกี้คุยกะพี่สาวเลยนึกขึ้นได้
บ้านนั้นก็มีคนมาอยู่แทนค่ะ เป็นร้านแพนคอสเมติกอ่ะค่ะ ที่ทำหน้านั่นแหละค่ะ เค้าก็ติดกระจก
ด้านหน้าทั้งหมด พอปิดร้านเค้าก็กลับกันหมด เหลือแต่แม่บ้าน เค้ามาเล่าให้ฟังว่าตอนกลางคืน
มักจะได้ยินเสียงคนเดิน เคาะกระจก บางทีก็เขย่า ทั้งๆที่เค้าอยู่คนเดียว จะเคาะกระจกจากข้าง
นอกก็ไม่ได้ เพราะเป็นประตูเหล็กม้วนกั้นอยู่ข้างนอก พอลงมาดูก็ไม่มีใครอยู่อ่ะ ทุกปีที่นี่จะมี
งานไหว้เจ้า มีการเดินขบวนแห่ เค้าก็มาทักค่ะว่าบ้านนี้แรงนะ --*