ร้านขายรองเท้าที่ยูเนี่ยนมอลล์

เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ

ณ ร้านขายรองเท้าร้านนึงที่ยูเนี่ยนมอลล์ จำชื่อร้านไม่ได้ อยู่ชั้น2 จากบันไดเลื่อนอยู่ฝั่งซ้ายริมๆ

มีคนขายผู้หญิงขาวผมยาวและคนขายผู้ชายขาวผมลองทรงยาว

คนขาย : ถามได้นะคะ ดูได้ลองได้ค่ะ ลดราคาอยู่นะคะ

C : เดินเข้าไปดูและถามว่าคู่นี้ลองได้มั้ยคะ? (เพราะที่โชว์ไซส์ 36 แต่หลินใส่ 37)

คนขาย : ไซส์อะไร?

C : 37 ค่ะ (แต่คนขายหยิบ38มาให้ลอง ก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอกชอบคู่นี้และคุยกับพี่ว่าเจอที่ชอบแล้วพรุ่งนี้มาซื้อร้านนี้แหล่ะและบอกคนขายว่า)

ขอบคุณนะคะ พรุ่งนี้จะมาซื้อ(เพราะต้องใส่ทำงานในวันถัดไป)

คนขาย : ไม่ดูไปเลย

C : เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอีกค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

คนขาย : ก็ดีจะได้ไม่ต้องหาไซส์! (พูดเบาๆพร้อมดึงหน้าใส่ แต่เราได้ยินชัดเจน)

C : สตั๊นไปแปปปปนึง แล้วยืนมองรอให้คนขายเดินออกมาจากข้างหลัง แต่เค้าเดินออกมาแบบไม่มองหน้าและไม่สบตา

Cเลยเดินออกมาหาพี่แล้วบอกว่าไม่ซื้อแล้วร้านนี้

คนขายผู้ชาย : ก็ดีๆ (พร้อมดึงหน้า)

Cเลยรีบเดินออมาจากร้านนั้น!

คือเสียความรู้สึกมาทั้งที่เราตัดสินใจแล้วว่าจะมาซื้อร้านนี้แน่นอนเพราะต้องใส่ทำงานในวันถัดไป และแย่มากๆ ขอลอง37แต่เอา38มา คือถ้า36ใส่ได้หรือเป็นไซส์ที่ใส่อยู่แล้วคงไม่ขอลองหรอก อีกอย่างก็บอกเองว่าถามได้ลองได้ แล้วยังมาพูดจาแย่ๆใส่อีกพร้อมดึงหน้าอีก คือได้ยินแล้วอารมณ์ขึ้นเลย บายค่ะร้ายนี้แบนด้วยค่ะ น่าจะสำเหนียกบางเนอะว่าตัวเองเป็นแค่ลูกจ้างควรจะทำหน้้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่ใช่มาทำกิริยาวาจาต่ำๆแบบนี้ น่าเห็นใจเจ้าของร้านค่ะที่มีลูกจ้างแบบนี้ ถ้าไม่มีคนแบบนี้ร้ายคงจะขายดีและไม่เงียบอย่างที่เห็นหรอกค่ะ และอีกอย่างเราเป็นลูกค้าจะมาซื้อของจะซื้อตอนไหนมันก็เรื่องของเราหรือมันคิดว่าเรามาขอมันไปใส่หรือคิดว่าเราไม่ใช่คนจ่ายเงินมัน เหอะๆๆๆคนแบบนี้ทำงานคนตายก็ไม่เจริญหรอกค่ะ !!! ระวังกันด้วยนะคะ.