บทที่ 1 ขอต้อนรับสู่โลกใบใหม่ กับคำว่ามะเร็งเต้านม

วันอังคารที่ 1 กันยายน 2558 วันนี้ที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนเลย.....วันที่ฉันมีนัดมารพ. เพื่อมาตัดไหมแผลผ่าก้อนเนื้อที่หน้าอก และวันที่มาฟังผลตรวจว่า...ฉันป่วยเป็นโรคมะเร็งเต้านม

ฉัน ณ เวลานี้ อายุ 29 ปี มีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ด้วยโรคที่ทางการแพทย์ถือว่าอาการไม่ได้หนักหนา และรักษาได้เช่น ภูมิแพ้อากาศ ไส้ติ่งอักเสบ โรคกระเพาะอาหาร ไข้หวัด เป็นต้น

เคยมีคนรู้จักหลายคนพูดกับเราอยู่เสมอว่า คนที่ป่วยบ่อยมักจะไม่เป็นอะไรร้ายแรงหรอก แต่คนที่ไม่เคยป่วยเลย ถ้าป่วยทีจะเป็นหนักเลย ฉันเลยคิดเองเออเองว่า เออ! กูนี่คงไม่เป็นอะไรหนักหนาสาหัสหรอก เพราะป่วยบ่อยกระเสาะกระแสะประจำอยู่แล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่อายุ 29 ปี ยังไม่เคยตรวจสุขภาพประจำปีแบบเอาจริงเอาจังเลยสักครั้งเดียว เพราะราคาค่าตรวจสุขภาพประจำปีค่อนข้างแพง จะไปรพ.ทีก็ต้องแน่ใจว่าเบิกประกันสังคมได้หมดถึงจะไป ถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องเพิ่งพวกสมชายเภสัช หรือร้านยาแถวบ้านไปพลาง ๆ

แล้วทำไมคนอย่างฉันถึงเป็นโรคมะเร็งเต้านมล่ะ ?

ย้อนกลับไปเมื่อต้นปี 2558 ทุกสำนักหมอดู ล้วนแต่ทักว่าดวงของฉันปีนี้จะเจอเรื่องร้ายแรง โดยเฉพาะเกี่ยวกับสุขภาพหรือความเป็นความตาย ส่วนใหญ่ทำนายว่าจะเจออุบัติเหตุใหญ่ ฉันค่อนข้างกังวลใจแต่ก็ระวังเป็นพิเศษ ก็แหงล่ะ ผู้หญิงกับเรื่องดวงมันเป็นของคู่กันนี่นา แล้วยิ่งมาทักเรื่องอย่างนี้ก็ยิ่งต้องระวัง ฉันขับรถอย่างระมัดระวัง ไม่ขับเร็ว ไม่กลับบ้านค่ำ ไม่ขับในวิสัยทัศน์ย่ำแย่ ถามถึงเครื่องลางของขลัง 55 มีพระเครื่องแน่นเต็มรถ (อันนี้ต้องขอบคุณคุณนายแม่ที่จัดหามาให้) ก็คิดอยู่ว่าอะไรมันจะเกิดกับเราได้ถ้าเรามีสติเสียอย่าง

แต่เมื่อต้นเดือน พฤษภาคม 2558 ฉันรู้สึกจับคลำเจอก้อนแข็ง ๆ ที่เนินหน้าอกข้างซ้าย ฉันรู้สึกแปลก ๆ เพราะมันมีอาการเจ็บตุบๆ บริเวณก้อนเนื้อตรงนั้นด้วย ฉันลองคลำเต้านมทั้งสองข้าง อีกข้างนั้นดูเป็นปกติมาก จึงแน่ใจว่าตัวเองคลำเจอก้อนเนื้อแล้วแน่ๆ ฉันไปหาหมอที่รพ. ที่ฉันได้สิทธิประกันสังคมอีกไม่เกิน 1 อาทิตย์ นับจากวันที่ฉันคลำเจอก้อนเนื้อ และเคลียร์งานยุ่ง ๆ มาได้ วันนั้นแม่ฉันไปด้วย เรารอหมออยู่นานเนื่องจากมีคนไข้ใช้สิทธิ์ประกันสังคมอยู่เยอะมาก เจอหมอผู้ชายมีอายุแล้ว มาตรวจโดยการคลำหาก้อนเนื้อ ฉันต้องถอดเสื้อโชว์อกไข่ดาวของฉันต่อหน้าหมอ และพยาบาลอีกสองท่าน (รู้สึกอายแต่ต้องทำสีหน้าปกติ) หมอบอกคลำไม่เจออะไรเลย เราน่าจะวิตกกังวลไปเอง สรุปหมอเลยวินิจฉัยว่ามันน่าจะเป็นเรื่องของกล้ามเนื้ออักเสบ และให้ยาแก้อักเสบกับฉันมากิน พร้อมกับนัดดูอาการอีก 1 อาทิตย์

เอาความจริงในใจฉันเลยนะ โคตรจะไม่พอใจหมอเลย รอนานหลายชั่วโมง จับ ๆ คลำ ๆ แล้วก็ให้ยาแก้อักเสบมากินเนี่ยนะ หมอควรจะสั่งให้ฉันทำอัลตร้าซาวด์ เอ็กเรย์ หรือไม่ก็แมมโมแกรมสักหน่อยก็ยังดี อย่างน้อยก็ให้ได้รู้ผลไปเลยว่าไอ้ก้อนที่คลำเจอมันคืออะไรกันแน่ ฉันจะได้สบายใจ

ฉันไม่ลดละความพยายาม ไปหาหมอคลินิกอีกที่เพื่อขอทำอัลตร้าซาวน์ แต่จนแล้วจนรอด หมอก็ไม่ทำให้ เพราะแม่ฉันเข้าไปบอกหมอว่า หมออีกที่เค้าว่าเป็นแค่กล้ามเนื้ออักเสบ และให้ยามากินแล้ว หมอก็เลยไม่ตรวจ ไม่ทำอัลตร้าซาวด์ให้เพราะเชื่อในการวินิจฉัยของหมอรพ.คนแรก ตัวฉันนี่จะบ้าตาย เสียเวลาทั้งวันแต่ไม่มีหมอคนไหนยอมทำอัลตร้าซาวด์ให้สักคน อาจเป็นเพราะหมอคลำไม่เจอ หรือเป็นเพราะแม่บอกฉันว่า ฉันคิดมากเกินไป จริง ๆ ก็อาจจะไม่เป็นอะไรเลยก็เป็นได้ แม่บอกยังไงก็ลองกินยาดูตามที่หมอสั่งให้ แล้วก็กลับไปหาหมอรพ.คนเดิมตามวันที่นัดดูอาการไว้อีกอาทิตย์ เอาวะ...เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ฉันไม่กินยาหรอกนะ เพราะฉันแน่ใจว่ามันเป็นก้อนเนื้อแน่นอน และสุดท้ายยังไงหมอก็ต้องผ่าออกให้ฉันอยู่ดี

1 อาทิตย์ผ่านไป ครั้งนี้ฉันไปคนเดียว ฉันไปตามนัดที่หมอรพ.นัดฉันมาดูอาการ ฉันบอกไม่ว่าฉันกินยาแล้ว อาการก้อนที่คลำก็ไม่ยุบ แถมยังมีอาการปวดตุบ ๆ ด้วย หมอตรวจไปเรื่อย ๆ ถามนั่นนี่ แล้วก็ลองคลำ แต่หมอไม่คิดว่ามันเป็นอะไรร้ายแรง และคิดว่าเราเจ็บเพราะเป็นประจำเดือน แต่ครั้งนี้หมอยอมให้เราเอ็กเรย์ และ อัลตร้าซาวด์ได้ ผลที่ออกมา ผลเอ็กเรย์ดีไม่มีปัญหา แต่อัลตร้าซาวนด์เจอเป็นก้อนอยู่ 2 จุดด้วยกัน หมอเลยทำนัดผ่าก้อนเนื้อออกให้วันที่ 25 สิงหาคม 2558 (ที่ต้องรอนานเป็นเดือนเพราะหมอไม่ว่างเลย) โอเค เราจะได้ทำเรื่องขอลาผ่าตัด และลาพักฟื้นอีก

วันที่ 25 สิงหาคม 2558 วันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันที่หมอมานัดผ่าก้อนเนื้อ ฉันเตรียมพร้อมมาก ฉันคิดในใจ ดีใจจังเอาออกไปสักที จะได้รู้กันสักทีว่าไอ้ก้อนเนื้อนี้มันเป็นอะไรกันแน่ (ซึ่งก็น่าจะเป็นแค่ก้อนเนื้อธรรมดาน่ะแหละ) ฉันมาหาหมอตามเวลาที่หมอนัด 8 โมงเช้า ซึ่งหมอสั่งให้งดน้ำงดอาหารเตรียมผ่าตัดตั้งแต่ 6 โมงเช้า แต่กว่าจะได้ขึ้นไปรอที่ห้องพักก็ตั้ง 11 โมงแหนะ เพราะหมอสั่งตรวจอัลตร้าซาวด์หน้าอก ทำแมมโมแกรมอีกรอบ เพราะหมอที่นัดผ่าตัดคลำหาก้อนเนื้อไม่เจอ จนหมอบอกว่าถ้าคลำไม่เจอก็ไม่รู้ว่าผ่าตรงไหน คนไข้จะเจ็บตัวเสียเปล่า ๆ ฉันนี่งงไปหมด อ่าว แล้วหมอจะนัดผ่าตัดทำไมถ้าไม่มั่นใจว่าก้อนเนื้ออยู่ตรงไหน แต่ก็เอาวะ ลางานมาแล้ว หมอให้สั่งทำอะไรเพิ่มก็ทำ หลังจากตรวจอะไรมากมาย และก็พบว่าก้อนเนื้ออยู่บริเวณไหนบ้าง ก็นัดผ่าตัดในช่วงบ่ายเลยค่ะ

มาถึงห้องพักและรอใส่ชุดสีเขียวรอเตรียมผ่าตัดเรียบร้อย ก็เข้าห้องผ่าตัดพร้อมรอยปากกาที่วงไว้ว่าก้อนเนื้อที่ตรวจพบอยู่ตรงไหน หมอก็จับเรามัดมือ มัดขาบนเตียงผ่าตัด และฉีดยาสลบ โดยหมอแจ้งว่าจะใช้เวลาผ่าตัด 30 นาที และรอนอนดูอาการในห้องไอซียูอีกประมาณ 1-2 ชั่วโมง ความรู้สึกระหว่างผ่าตัดนี่เกินจะบรรยายเลย ยาสลบที่ฉีดก็ไม่ได้ทำให้สลบจริง ๆ แบบที่คิด เหมือนจิตกำลังทำงาน เป็นภาพนิมิตอะไรต่าง ๆ นานา ถึงขนาดรู้สึกได้ถึงสสาร และไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร ชื่ออะไร เป็นอะไรมาก่อน และเวลามันช่างยาวนานและเชื่องช้ามาก พอเริ่มมาพักฟื้นในห้องพักฟื้นนี่อาการหนักเลย อ้วกแตก อ้วกจนเหนื่อยเลย แล้วก็ไม่อยากอาหารใดใด อย่างข้าวต้มกินได้สามคำก็อิ่ม ยิ่งมีหมูหรือไก่นี่เหม็นมาก ไม่อยากจะเคี้ยวข้าว และอาการก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็มีอาการปวดแผลและเจ็บ พักอยู่ประมาณอาทิตย์นึงก็กลับไปทำงาน พร้อมกับรอที่จะตัดไหมพร้อมกับฟังผลชิ้นเนื้อ ในใจนี่คิดว่า หลังจากฟังผลชิ้นเนื้อแล้ว ก็คงจะเป็นเนื้องอกปกติ เราก็กลับมาใช้ชีวิตปกติ ทำงาน ขับรถ กลับมาใช้เวลาอยู่กับครอบครัว

แล้ววันที่หมอนัดมาฟังผลชิ้นเนื้อก็มาถึง ตอนแรกฉันจะขับรถไปฟังคนเดียว เพราะคิดว่าไม่มีอะไรหรอก แต่แม่โทรมาบอกว่า ให้แม่ไปฟังผลด้วยมั้ย ฉันเองยังคิดว่า จริง ๆ ไม่ต้องไปก็ได้นะ แต่คิดอีกที มีแม่ไปก็ดีเหมือนกันนะ จะได้มีเพื่อน อีกอย่างกว่าจะออกรพ.ก็คงจะประมาณเกือบเที่ยงพอดี จะได้ออกไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกัน

พอฉันไปพบหมอหมอก็ไล่ให้ไปตัดไหมกับพยาบาลก่อน พอเราถามเรื่องผลชิ้นเนื้อ พยาบาลก็บอกว่ารอฟังจากหมอเลยดีกว่าค่ะ พอออกมาเจอหมอ หมอก็ถามว่าวันนี้มากับใคร เราเลยบอกไปว่ามากับแม่ หมอเลยบอกว่า งั้นรอฟังผลพร้อมแม่กันเลยดีกว่า เรานี่นึกในใจ ตายห่า...ผลออกมาไม่ดีแน่เลย แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเอง เอ๊ะก็หมอยังไม่ว่าอะไรเลย เราจะไปคิดก่อนทำไมวะ พอตัดไหมเสร็จ ก็ออกมารอหมอข้างนอก เพราะหมอขอไป Round ผู้ป่วยในก่อน ฉันเลยมีเวลามาคุยกับแม่ เล่าให้แม่ฟังว่าหมอบอกเรียกแม่เข้าไปพบด้วย คำแรกที่แม่บอกคือ "แกเป็นมะเร็งแน่ ๆ เลยส้มเอ้ยยย หมอลีลาไม่ยอมบอกแบบนี้เนี่ย" แต่เราบอกว่าเรายังไม่อยากจะเชื่อหรอกนะ จนกว่าหมอจะบอกจริง ๆ แล้วพอหมอเรียกเราทั้งคู่เข้าไปพบ ก็เป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้ เจ้าก้อนเนื้อที่เราไปบังคับหมอผ่าตัดออกให้ มันเป็นเนื้อร้าย......