อยากถามความเห็นค่ะ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะหากแฟนคุณมอบของสำคัญมากของตัวเองกับผู้หญิงอื่น

ยาวหน่อยนะคะ

เรื่องนานมาเป็นปีแล้วค่ะ แต่มันไม่ลืม ลืมไม่ได้จริงๆ ภาพมันวนเวียน สลัดไม่เคยหลุด

แฟนเรามีสร้อยอยู่เส้นนึงค่ะ เป็นสร้อยเหรียญสิบที่ได้จากการเผากระดูกของย่า

เขารักย่ามาก ใส่ไม่เคยถอดมาเป็นสิบปี ไม่ว่าจะอาบน้ำ ว่ายน้ำเขาก็ไม่เคยถอด

ตัวเชือกมันรุ่ย แม่ของเขาเคยจะเอาไปเปลี่ยนเป็นเงินให้ เขาก็ไม่ยอม จะไปเปลี่ยนเองเพราะกลัวแม่ทำหาย

ตอนที่เราคบกัน เราทำได้แค่มองเวลามันอยู่ที่คอของเขา จนกระทั่งตอนที่เขามีคนอื่น

เราไปเคลียร์ที่บ้านของน้องผู้หญิงคนนั้นเลยค่ะ ไปคุยกันดีๆกับความรู้สึกพังๆ 

ที่หัวเตียงของน้องคนนั้นมีสร้อยเหรียญสิบของแฟนเราห้อยอยู่ มันเป็นเส้นเดียวกันแน่ๆ เราจำได้ติดตาไม่มีวันลืม

มันเจ็บมากๆค่ะ มันสำคัญกับเขามากไม่เคยถอดออกจากคอ จนเราลืมสังเกตไปว่ามันได้ออกจากคอเพื่อเปลี่ยนเจ้าของไปเสียแล้ว

มันจุกไปทุกอย่าง ไม่กล้าถามถึงที่มาของสร้อยนั้น กลัวความจริงที่ยิ่งรู้จะทำให้ยิ่งเจ็บ

ที่เขาให้สร้อยที่สำคัญขนาดนั้นกับเธอคนนั้นทั้งที่เจอกันได้แค่เดือนกว่า แต่กลับเราที่คบมาได้ปีกว่าไม่เคยแม้แต่จะได้จับ

มันหมายความว่ายังไงคะ เราคิดถูกไหมคะว่ามันหมายความว่าเขาเลือกน้องคนนั้น รักมากด้วย รักจนยอมให้ของสำคัญ

ปีกว่านี่แพ้เดือนกว่าจริงๆหรอคะ?  เราไม่เคยได้รับอะไรเลยนอกจากคำขอโทษที่มาจากความรู้สึกผิด ไม่ใช่ความรู้สึกรักสักนิด

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

Discussion (6)

คอมเม้นจากซิงเกิ้ลมัมเลยคะ ของเรานี้ขนาดมีครอบครัว มีลูกเลยนะคะ
คบกันมา3ปี แพ้ ผญ. ร่านๆอาทิตย์เดียว เราทะเลาะกัน เพราะเข้าใจผิด
เขาประชดเราด้วยการไปบ้านพ่อ แต่เนื่องจากพ่อแฟนไม่ชอบเรา
เลยจัดการเอาเพื่อนเมียน้อยพี่ชายคนละแม่มาถวายให้ถึงบ้าน 
นั้นละคะ ไม่ถึงวันที่ออกจากบ้านไปมันมีคนอื่นเลย
ช่วงแรกรักมากหลงมาก เราท้องอ่อนๆลูกคนที่2อยู่ได้2เดือนแต่ไม่รู้ตัว
นัดกันมาเครียร์ เราให้มันเลือกว่าจะเลือกใคร จบด้วยการที่เราต้องเสียลูกคะ 
มันเลือกที่จะเอาเมียน้อย หันมาผลักเราล้มไปกองกับพื้น
เมียน้อยกับเพื่อนมันจะรุมตบเรา เราโมโหถีบกระเด็นหมดละคะ กลับบ้านมาตกเลือด
ไปหาหมอ ลูกก็ไม่อยู่แล้วละคะ พอจากนั้นไม่นาน มันตาสว่างก็กลับมาขอโทษ
กราบเท้าขอคืนดี เราก็ไม่เอาคะ และเลี้ยงลูกคนเดียวยันทุกวันนี้
เราเข้าใจคะ หลายคนอาจจะบอกว่าจะจำทำไม แต่บางทีเราไม่อยากจะจำหรอกคะ
แต่มันต้องจำจริงๆ สุดท้ายก็จบลงที่ มันกลับมากราบ ไปเรียกแม่มันมาช่วยพูด
เมียน้อยก็อ้างว่าไม่รู้ (แต่มันรุ้ดีว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว)
จะโทษ ผญ. ฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ถ้า ผช.มันไม่เลวด้วย 
เข้าใจเลยค่ะ ว่าการปล่อยวางมันทำยาก คนไม่เคยอยู่จุดนั้นก็พูดได้ว่าเลิกคิดสิ ปล่อยเค้าไปตามทางของเค้า แต่จิตของเรามันจะวนเวียนค่ะ เพราะฉะนั้นหาอะไรทำให้มันลืม ๆ ไปค่ะ ทำงานให้ยุ่ง ๆ หากิจกรรมทำ อย่าอยู่คนเดียว หาคนที่คุณไว้ใจได้ พูดคุยเล่าเรื่องต่าง ๆ พยายามอย่าใส่ใจ เอาใจไปใส่กับเรื่องอื่น เดี๋ยวก็จะค่อย ๆ ลืมไปเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ 
ปล่อยวางค่ะคำเดียว เข้าใจความรู้สึกทั้งรัก ทั้งแค้น ทั้งเจ็บ แต่เราเอาอารมณ์พวกนี้มาทำร้ายสภาวะทางจิตเราเองไม่ดีหรอกค่ะ เจ็บใจแล้วเค้าเห็นความสำคัญเราเหมือนเดิมหรือป่าว คิดในทางที่ดีก็หมดเวร หมดกรรม เครียดมากไม่สวยนะคะ ดูแลตัวเองให้สวยๆดีกว่า
 
ระยะเวลาไม่ได้เป็นเครื่องตัดสินความสัมพันธ์นะคะ
เค้าคงเจออะไรที่ใหม่ๆแปลกๆไปจากเดิมและชอบในแบบนั้นเค้าถึงตัดสินใจเลือกคนอื่น
ไม่เกี่ยวว่าเราจะเคยรักกันผูกพันธ์กันแค่ไหน แต่มันขึ้นอยู่กับใจของเค้า ณ ขณะนั้นอ่ะค่ะ
ลืมๆไปเถอะค่ะคนที่ไม่รักแล้วจะให้ทำยังไงก็ไม่กลับมาเหมือนเดิมแน่นอนค่ะ

เรื่องนานมาเป็นปีแล้ว? จะจำจะคิดทำไมคะ คุณได้อะไรดีๆจากการครุ่นคิดนี้รึเปล่า? เค้าไม่ดี ไม่เห็นค่าของเราจะเฝ้าอาลัยเค้าอยู่ทำไมคะ กลับมารักตัวเอง หาความสุขให้ตัวเอง อยู่กับครอบครัวที่รักเราดีกว่าค่ะ เค้าจะให้อะไรใครก็เรื่องของเค้าค่ะ ไม่ต้องไปสนใจจมอยู่กับความทุกข์เดิมๆ