เมื่อชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยน
nbdk55เราเคยมีชีวิตที่มีแต่ความสุขมาตลอด
มีแค่เรื่องเล็กๆมากวนใจตามธรรมดาของชีวิต
วันหนึ่งเราได้มีแฟน...ที่รักกันและเข้าใจกันมาก
ผ่านอุปสรรคหลายๆอย่างมาด้วยกัน
ผ่านวันเวลาที่ยากลำบากมาด้วยกัน
ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทุกเรื่อง
อยู่เคียงข้างกันมาเสมอ
เรื่องนอกใจไม่มีเลย
เรื่องความลับก็ไม่มีเหมือนกัน
เค้าเป็นคนดีมากๆ...ดีอย่างเหลือเชื่อ
ทุกครั้งที่เราอยู่กับเค้า ถึงจะมีน้ำตาบ้าง งอนบ้าง โกรธบ้าง...แต่เสียงหัวเราะกับรอยยิ้มมันมีมากกว่าหลายเท่าตัว
ึความอบอุ่นใจที่หาไม่ได้จากไหน
ความคิดถึงที่มีอยู่ให้กันตลอดเวลา ทุกวัน...เป็นปีๆ
เคยมีคนบอกเราว่าเวลาเราอยู่กับเค้า มันเหมือนมีรัศมีอะไรซักอย่าง ที่บอกเค้าว่า 2 คนนี้รักกันมาก
ใครๆก็บอกว่าเหมาะสมกัน
ไม่เคยมีใครสงสัยเลยว่าเลิกกันจะแล้วจะเป็นอย่างไร...เพราะดูเหมือนไม่มีอะไรที่จะทำให้เลิกกันได้เลย
ระยะหลังๆก็ห่างกันมากขึ้น...เราก็ไม่ได้กลัวที่จะหมดรักกัน ก็รู้สึกแค่ว่าเว้นช่องว่างไว้ให้เค้าบ้างก็ได้
แต่มันก็มากขึ้นเรื่อยๆ...
แล้ววันนึง...เค้าก็บอกเลิกเรา...
ด้วยหลายๆเหตุผล...จากสิ่งที่เรากระทำ สิ่งที่เราเป็น และสิ่งที่เรากำลังจะเจอ...
เราก็เสียใจมาก ช๊อคมาก เพราะพึ่งบอกรักกันอยู่เลย...
...เค้าก็บอกว่ายังรักเราอยู่มาก แล้วก็เครียดมาก เพราะรักเรามาก แต่ไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ...ซักวันก็ต้องเลิก...ยิ่งนานยิ่งเจ็บ
ซึ่งมันเป็นสิ่งอะไรที่เราไม่เคยนึกถึงมันมาก่อน
เรารู้แค่ต่อให้เราจะเจออะไร...ในฐานะคนที่เข้าใจเค้ามากที่สุด...เราก็จะผ่านพ้นมันไปได้ อย่างที่เคยเป็นมาตลอด
ชีวิตเราหลังจากวันนั้น ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
อยู่คนเดียวก็ร้องไห้
อยู่กับคนอื่นก็จะน้ำตาคลอ
เสียใจอยู่ตลอดเวลา
ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลาเหมือนเดิม
มันอาจจะเป็นเหมือนเรื่องเล็กๆอีกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
แต่เรากลับเศร้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทรมานมากๆ
เค้าบอกเราว่า...เค้ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว
พึ่งรู้ว่าปวดใจเจียนตายเป็นอย่างไร...ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
จะระบายกับกี่คนๆก็รู้สึกดีึขึ้นแค่ชั่วคราว
พออยู่คนเดียวก็ยังร้องไห้เหมือนเดิม
เรายังหวังอยู่เสมอว่าวันหนึ่ง เราจะกลับมาคบกัน...ในวันที่เราพร้อมมากกว่านี้
เพราะเหตุผลที่เราเลิกกัน...มันก็เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ...ไม่มีอันไหนที่ผิดศีลเลยแม้แต่น้อย...เป็นแค่บางอย่างที่ทำให้เค้าอึดอัด
แต่เค้าบอกว่าเค้าคงไม่กลับมาแล้ว....
แต่บางครั้งก็ดูเหมือนเค้าไม่แน่ใจ
ช่วงนี้ดูเค้าสับสนกับชีวิตมากๆ เปลี่ยนคำพูดอยู่ได้ทุกวัน
มันผ่านมาหลายเดือนแล้ว...เรายังทำใจไม่ได้เลย...อยู่กับชีวิตที่ทรมานอย่างนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
และเหมือนเค้า...เริ่มมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนึง...ที่เค้าบอกว่ายังไม่ได้ชอบ...ที่เค้าอยู่ใกล้ด้วยทุกวัน
เรายิ่งเจ็บปวดมากขึ้น...
หวังว่ามันจะเป็นแค่อาการเหงา...ไม่มีวันเป็นความรักได้จริงๆ
ทางที่เราเดินมาด้วยกัน ผ่านหลายอย่างมาด้วยกัน มันจบอย่างรวดเร็วและง่ายดาย
แต่เรายังคงยืนอยู่ที่เดิม...รอวันเค้ากลับมา...แล้วเดินไปด้วยกันต่อ
มีแค่เรื่องเล็กๆมากวนใจตามธรรมดาของชีวิต
วันหนึ่งเราได้มีแฟน...ที่รักกันและเข้าใจกันมาก
ผ่านอุปสรรคหลายๆอย่างมาด้วยกัน
ผ่านวันเวลาที่ยากลำบากมาด้วยกัน
ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทุกเรื่อง
อยู่เคียงข้างกันมาเสมอ
เรื่องนอกใจไม่มีเลย
เรื่องความลับก็ไม่มีเหมือนกัน
เค้าเป็นคนดีมากๆ...ดีอย่างเหลือเชื่อ
ทุกครั้งที่เราอยู่กับเค้า ถึงจะมีน้ำตาบ้าง งอนบ้าง โกรธบ้าง...แต่เสียงหัวเราะกับรอยยิ้มมันมีมากกว่าหลายเท่าตัว
ึความอบอุ่นใจที่หาไม่ได้จากไหน
ความคิดถึงที่มีอยู่ให้กันตลอดเวลา ทุกวัน...เป็นปีๆ
เคยมีคนบอกเราว่าเวลาเราอยู่กับเค้า มันเหมือนมีรัศมีอะไรซักอย่าง ที่บอกเค้าว่า 2 คนนี้รักกันมาก
ใครๆก็บอกว่าเหมาะสมกัน
ไม่เคยมีใครสงสัยเลยว่าเลิกกันจะแล้วจะเป็นอย่างไร...เพราะดูเหมือนไม่มีอะไรที่จะทำให้เลิกกันได้เลย
ระยะหลังๆก็ห่างกันมากขึ้น...เราก็ไม่ได้กลัวที่จะหมดรักกัน ก็รู้สึกแค่ว่าเว้นช่องว่างไว้ให้เค้าบ้างก็ได้
แต่มันก็มากขึ้นเรื่อยๆ...
แล้ววันนึง...เค้าก็บอกเลิกเรา...
ด้วยหลายๆเหตุผล...จากสิ่งที่เรากระทำ สิ่งที่เราเป็น และสิ่งที่เรากำลังจะเจอ...
เราก็เสียใจมาก ช๊อคมาก เพราะพึ่งบอกรักกันอยู่เลย...
...เค้าก็บอกว่ายังรักเราอยู่มาก แล้วก็เครียดมาก เพราะรักเรามาก แต่ไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ...ซักวันก็ต้องเลิก...ยิ่งนานยิ่งเจ็บ
ซึ่งมันเป็นสิ่งอะไรที่เราไม่เคยนึกถึงมันมาก่อน
เรารู้แค่ต่อให้เราจะเจออะไร...ในฐานะคนที่เข้าใจเค้ามากที่สุด...เราก็จะผ่านพ้นมันไปได้ อย่างที่เคยเป็นมาตลอด
ชีวิตเราหลังจากวันนั้น ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
อยู่คนเดียวก็ร้องไห้
อยู่กับคนอื่นก็จะน้ำตาคลอ
เสียใจอยู่ตลอดเวลา
ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลาเหมือนเดิม
มันอาจจะเป็นเหมือนเรื่องเล็กๆอีกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
แต่เรากลับเศร้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทรมานมากๆ
เค้าบอกเราว่า...เค้ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว
พึ่งรู้ว่าปวดใจเจียนตายเป็นอย่างไร...ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
จะระบายกับกี่คนๆก็รู้สึกดีึขึ้นแค่ชั่วคราว
พออยู่คนเดียวก็ยังร้องไห้เหมือนเดิม
เรายังหวังอยู่เสมอว่าวันหนึ่ง เราจะกลับมาคบกัน...ในวันที่เราพร้อมมากกว่านี้
เพราะเหตุผลที่เราเลิกกัน...มันก็เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ...ไม่มีอันไหนที่ผิดศีลเลยแม้แต่น้อย...เป็นแค่บางอย่างที่ทำให้เค้าอึดอัด
แต่เค้าบอกว่าเค้าคงไม่กลับมาแล้ว....
แต่บางครั้งก็ดูเหมือนเค้าไม่แน่ใจ
ช่วงนี้ดูเค้าสับสนกับชีวิตมากๆ เปลี่ยนคำพูดอยู่ได้ทุกวัน
มันผ่านมาหลายเดือนแล้ว...เรายังทำใจไม่ได้เลย...อยู่กับชีวิตที่ทรมานอย่างนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
และเหมือนเค้า...เริ่มมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนึง...ที่เค้าบอกว่ายังไม่ได้ชอบ...ที่เค้าอยู่ใกล้ด้วยทุกวัน
เรายิ่งเจ็บปวดมากขึ้น...
หวังว่ามันจะเป็นแค่อาการเหงา...ไม่มีวันเป็นความรักได้จริงๆ
ทางที่เราเดินมาด้วยกัน ผ่านหลายอย่างมาด้วยกัน มันจบอย่างรวดเร็วและง่ายดาย
แต่เรายังคงยืนอยู่ที่เดิม...รอวันเค้ากลับมา...แล้วเดินไปด้วยกันต่อ
อยากได้กำลังใจจากเพื่อนๆที่นี่จังเลยค่ะ
อยากผ่านเรื่องเล็กๆในชีวิตเรื่องนี้ไปให้ได้เร็วๆจังเลย...ค้างคามาหลายเดือนแล้ว...
เพื่อนๆเคยเจออะไรแบบนี้บ้างมั้ยคะ...แล้วใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะผ่านมันไปได้...
แล้วเป็นไปได้รึเปล่าที่วันหนึ่ง เมื่อเค้าหายสับสน เค้าจะกลับมา...เพราะรู้ว่าสุดท้ายแล้ว เราก็คือคนเดียวที่เข้าใจเค้าที่สุด...
เราไม่ได้แค่คบกันนาน แต่รู้ัจักกันมานาน และรู้จักกันในทุกๆด้าน ทุกรูปแบบ รู้จักกันตั้งแต่ยังเด็ก เห็นเค้าในทุกๆมุมแล้ว...และเราก็เข้าใจเค้าเสมอ (ถึงหลายเรื่องจะเข้าใจยาก
)
ทรมานจังเลย
Discussion (55)
สับสนแทนนะคะ เมื่อวานยังบอกรักเราอยู่ดี ๆ วันนี้บอกเราไปกันไม่ได้แล้ว เคยเจอคล้าย ๆ กันค่ะ คือตอนนั้นรู้สึกว่ารักกันม๊ากกกก มาก แต่อยู่ดี ๆ ก็รู้ว่าเค้านอกใจ งงสุด ๆ
ยังงัยก็พยายามปล่อยวางนะคะ มีสติ อยู่กับปัจจุบันให้ได้มากที่สุด (พยายามคิดว่าตอนนั้นเราทำอะไรอยู่ คิดช้า ๆ กำหนดลมหายใจ เข้า-ออก,เข้า-ออก)ออกแนวธรรมะไปหน่อยนะคะ แต่ช่วยได้จริง ๆ
ถ้าเค้าเป็นของเรา ยังไงก็คงกลับมาคบกัน ถ้าเค้าไม่ใช่ ยื้อยังงัยก็ไม่ใช่ค่ะ
ปล่อยวางค่ะ ปล่อยวาง
เข้าใจความรุ้สึกค่ะ เหมือนกันคบกันมานาน เกือบ10 ปีแล้วค่ะ
เจอปัญหาความรักทุกอย่าง แต่ไม่ถึงกับหนักหนา อะไรมาก
ตอนนี้ที่อยุ่ด้วยกันคงเพราะหลายๆๆสิ่งที่ตัดกันไม่ได้ ทั้งเราและเค้า ด้วยความรัก ความผูกผัน
เป็นเพื่อนคุย ปรึกษา และเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กันและกัน
ถ้าปัญหาไม่หนักอะไร ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงอื่น หันหน้าคุยกันดีๆๆ น่าจะเป็นทางออกที่ดีค่ะ
เราอาจปรับตัวเองบ้าง แต่ไม่ใช่เปลี่ยน ไปเลยน่ะค่ะ
คุยด้วยกันดีๆๆมีเหตุผล ถ้อยทีถ้อยอาศัย น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เห็นบ้างคู่คุยกันทะเลาะกัน
สุดท้ายจบ รักกันถนอนน้ำใจกันดีที่สุด หากเลิกกันไปคำว่าเพื่อนก็ยังใช้ได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถึงแม้เราจาไม่รู้จักกัน แต่ความรู้สึกดีดีที่มีให้กับความรัก ความเป็นเพื่อน และความสุขที่ผ่านเข้ามา อยากให้เกิดขึ้นกับสาวๆ ในเว็บทุกคนค่ะ
ถึงแม้เราจาไม่รู้จักกัน แต่ความรู้สึกดีดีที่มีให้กับความรัก ความเป็นเพื่อน และความสุขที่ผ่านเข้ามา อยากให้เกิดขึ้นกับสาวๆ ในเว็บทุกคนค่ะ
ดูเหมือนว่าเราจะเจอปัญหาคล้ายๆกันเลยค่ะ ผ่านมาปีกว่าๆแล้ว เคยร้องไห้มากแค่ไหนก้อยังร้องหนักเท่าเดิม เจ็บปวดยังไงก้อยังไม่เหมือน ไม่ไปไหน...ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเกิดกับเราด้วย
เห้อออ...ขอโทษนะคะที่หาคำปลอบใจให้จขกทไม่ได้ แต่ยังไงก้ออย่าลืมคนอื่นๆรอบข้างที่เป็นห่วงเราด้วยนะคะ
เค้าบอกเลิกกับเรา...บอกว่าไม่รู้สึกกับเราเหมือนเดิมแล้ว
แต่บางทีเค้าก็มีท่าทีเหมือนไม่แน่ใจ
จนบางครั้งทำให้เราสับสน
แต่เชื่อเราเุุถอะ...อย่าไปรอเลย...สิ่งที่ทำให้เค้าสับสน มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันของคนสองคน
มันอาจจะไม่ใช่ความรัก...เหมือนก่อน
อยู่กับเพื่อนให้มาก ๆ พยายามใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นปกติ
เืรื่องของเราก็เพิ่งเกิดเมื่อเดือนที่ผ่านมาเอง....ตอนนั้นเราก็แทบแย่
แต่มาตอนนี้..ความคิดถึงมันก็มีบ้าง อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันก็มีบ้าง
แต่เราก็พยายามคิดถึงความเป็นจริง คือของเรา เค้าไปมีคนใหม่ก่อน แล้วถึงมาบอกเลิกกับเรา
ยื้อยังงัยเค้าก็คงไม่กลับมาอยู่แล้ว
เรายังมีอะไรที่ต้องเจออีกมากมาย...อย่าพยายามคิดถึงอดีตค่ะ
สิ่งเลวร้ายเราก็ปล่อยมันทิ้งไป
เริ่มต้นใหม่...ยิ้มให้ตัวเองทุกเช้าหน้ากระจก....มันจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ.....สู้ ๆ