อีกวันที่ต้องร้องไห้กับบทเรียนราคาแพง

ช่วงนี้ดรีมมีแต่เรื่่องร้ายๆค่ะ ไม่รู้อะไรนักหนา เดือนก่อนโทรศัพท์หาย พอไปถอยโทรศัพท์ใหม่ไม่กี่วันก็โดนแมวตัวเองกัดมือแหกทั้งสองข้าง ต้องให้หมอผ่ามือเจ็บตัวและเสียเงินค่ารักษาอีกเกือบหมื่นแถมต้องรักษาตัวเทียวมาเทียวไประหว่างบ้านกับโรงพยาบาลทุกวันเกือบเดือน
พอมือดรีมหายแมวก็ดันป่วยทั้งสองตัว ต้องเอาไปนอนรักษาตัวที่คลีนิิคคุณหมออีกร่วมเดือนเช่นกัน รวมๆแล้วค่ารักษาสองตัวก็หมดไปเกือบหมื่น เฮ้อหนำซำ้หนึ่งในสองตัวนั้นป่วยหนักมากเป็นโรคเอดส์แมว โรหิิตจางและโรคไตและสุดท้ายก็สิิิ้นใจตายไปเมืื่อวันอาทิิิตย์ที่ผ่านมาเอง เศร้าและเสียใจมากกกกกกกกก

วันนี้ไปคลีนิิคสัตว์เพื่่อไปรับแมวตัวที่เหลือกลับบ้าน จ่ายค่ารักษาส่วนที่เหลือของแมวเสร็จพอออกจากรพ.ดรีมกับแฟนก็ขึ้นแท๊กซี่เพื่อกลับบ้าน พอถึงซอยบ้านแฟนก็ถามเรื่องค่ารักษาปลีกย่อยที่คุณหมอเขียนในใบเสร็จ(ซึ่งดรีมเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์) ดรีมเลยเปิดกระเป๋าเอากระเป๋าสตางค์์ออกมาแล้วดูใบเสร็จ จังหวะนั้นแมวดันดิิิ้นๆจะออกจากตระกร้าเราสองคนเลยไปสาละวนช่วยกันปรามแมว ประจวบกับทางบ้านดรีมมันมีหลายโค้งและลึกทำให้ต้องคอยบอกทางพี่แท๊กซี่อีก แล้วดรีมก็ลืมกระเป๋าสตางค์เสียสนิท

ปกติิดรีมจะลงจากรถแท๊กซี่ก่อนเพืื่อถือของให้แฟน ส่วนแฟนก็จะนั่งอยู่ข้างในเพื่อจ่ายค่ารถและพอเค้าจ่ายเสร็จก็จะมาช่วยดรีมหิิิ้วของ ส่วนดรีมก็จะมองที่เบาะว่าลืมอะไรไหมแต่วันนี้มันไม่ใช่ค่ะ พอรถจอดปุ๊บแฟนดรีมก็เปิดประตูและออกไปยืนข้างนอกทำให้คนขับมองหน้าดรีมว่าใครจะจ่าย ดรีมเองก็งงจังหวะเดียวกับที่ดรีมหันไปเห็นแฟนดรีมล้วงเงิิน ดรีมเลยลงจากรถและแมวดรีมก็ร้องๆถีบตระกร้าใหญ่เลย มือดรีมเองก็หิ้วของพะรุงพะรัง มือขวาตระกร้าแมว มือซ้ายถุงช็อปปิ้งใบใหญ่ ส่วนที่ไหล่ก็มีกระเป๋าสะพายอีก ดรีมเลยตะโกนบอกแฟนว่าเปิดประตูบ้านที แฟนดรีมก็ดันมาแย่งตะกร้าแมวไปถือแทน ดรีมเลยหงุดหงิดผสมกับความโกลาหนช่วงนั้นเพราะแมวเริ่มอาละวาดทำให้ไม่ได้หันไปเช็คที่เบาะรถอีกว่ามีอะไรตกค้างรึเปล่า
จากนั้นพอเข้าบ้านได้ร่วมสิบกว่านาทีถึงได้รู้ว่ากระเป๋าสตางค์ไม่อยู่แล้ว หาจนทั่วก็ไม่มี ดรีมเลยโทรไปจส.100ให้ช่วย แต่ก็อีกแหละค่ะด้วยความสับเพร่าทำให้เราสองคนไม่แน่ใจในสีของรถที่เรานั่ง ทะเบียนรถหรือแม้แต่ชื่อคนขับก็อย่าได้หวัง เพราะระยะทางที่เรานั่งจากคลินิิคถึงซอยบ้านยังไม่ถึงห้านาทีเลย ประกอบกับความวุ่นวายจากเจ้าแมวที่อาละวาดตลอดทางเพราะตื่นกลัวนั่นทำให้เราสองคนยิิิ่งไม่ได้สนใจอะไรรอบตัวมากนัก และนั่นเป็นความผิิดพลาดที่สุดเพราะเปอร์์เซ็นต์์การได้คืนยิิ่งน้อยเข้าไปอีก

ดรีมเสียใจมากเพราะกระเป๋าสตางค์ใบนั้นค่อนข้างราคาสูงสำหรับดรีมแม้จะไม่ใช่ไฮแบรนก็ตามแต่ก็เป็นของขวัญที่แฟนดรีมให้
สิิ่งที่ทำให้ดรีมรู้สึกแย่และเศร้ามากๆ คือในกระเป๋าสตางค์ของดรีมนั้นนอกจากจะเก็บบัตรสำคัญต่างๆแล้ว ทั้งบัตรประชาชน บัตรนักศึกษาเอทีเอ็ม... ในช่องซิิิปใส่เศษสตางค์ยังมีทรัมไดร์เวอร์(มีรูป, ไฟล์งานต่างๆ เช่น ไฟล์งานวีดีโออาทที่ยังตัดต่อค้างไว้, การบ้านและพอตโฟลิิโองานศิิลปะที่ดรีมทำจะเอาไปส่งบริษัทหรือพรีเซนต์ลูกค้า), เงินขวัญถุงจากคุณแฟนและแม่แฟนที่เก็บมานานร่วมสองปี และที่ร้ายที่สุดคืือกระดูกอัฐฐิของคุณพ่อที่ดรีมเอามาเลี่ยมกรอบพลาสติกพกติดตัวไว้ในช่องนั้นด้วย เป็นสิิ่งที่หาค่าไม่ได้ในความรู้สึกจริงๆ แค่ดรีมคิิดว่าคนที่เก็บกระเป๋าตังค์ดรีมได้อาจเป็นโชเฟอร์ก็ดีผู้โดยสารที่มานั่งต่อก็ดี หากเค้าค้นกระเป๋าดรีมแล้วเกิดเอาอัฐฐิิพ่อดรีมทิิ้งลงถังขยะเพราะไม่รู้ว่ามันคืืออะไร แค่คิดดรีมก็รู้สึกแย่ที่ไม่ดูแลสิ่งที่พ่อเหลือไว้ให้ดีๆ ไม่อยากคิิดเลยว่าตอนนี้จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว
แอบกังวลไฟล์งานด้วย หากเค้าได้ทรัมไดท์เราไปแล้วเอาไปลบทิ้งยังดีซะกว่าเอางานเราไปแอบอ้างหรือเอาไปปู้ยี่ปู้ยำ เครียดๆๆๆเพราะกว่าจะทำเสร็จกว่าจะคิดได้ก็นะ เฮ้อ...
ในความรู้สึกดรีมกระเป๋าใบนั้นมันมีความทรงจำมากมายเหลือเกิิิน นำ้ตาไหล...

โทษใครไม่ได้ ได้แต่บอกกับตัวเองว่ามันเป็นความผิดเราเองที่สะเพร่าไม่ตรวจตราและจดจำข้อมูลพี่แท๊กซี่คันนั้น เพียงเพราะขาดสติและเลินเล่อว่าแค่นั่งแป๊บๆเอง แต่สิิ่งที่ได้รับกลับมานั้นมันเทียบกันไม่ได้เลย