กลุ้มใจค่ะ..ไม่รู้จะต้องทำยังไงจริงๆ T_T

ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคะว่าตอนนี้กิ๊ฟเรียนมหาวิทยาลัย ปีที่4 แล้ว อีกไม่นานก็ใกล้จะจบแล้ว

ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา กิ๊ฟรู้สึกดีมาก รู้สึกดีใจในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่อง "เพื่อน"

ในกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันจะประกอบไปด้วย ผู้หญิง 6 คน ผู้ชาย 3 คน

ต่อมาเพื่อนผู้หญิง 1 คนก็แยกออกจากกลุ่มเพราะว่าเรียนกันคนละสาขา ทำให้เวลาไม่ตรงกัน

และเมื่อขึ้นปี 4 เพื่อนผู้หญิงอีกคนก็ขอแยกออกจากกลุ่มด้วยเช่นกัน เนื่องจากว่าต้องการที่จะ

อยู่กลุ่มเดียวกับแฟนของเขา เพราะเพื่อนคนนี้คิดว่าเค้ารู้สึกเกรงใจเพื่อนๆในกลุ่ม ที่เวลาอาจารย์

สั่งให้ทำรายงานเธอก็ไม่เคยได้อยู่ช่วยเพื่อนๆ เลย ซึ่งกิ๊ฟและเพื่อนๆคนอื่นๆก็เข้าใจ เพราะรู้ว่า

เค้าคงอยากจะอยู่กับแฟนเค้ามากกว่า อีกอย่างก็ยังได้เห็นหน้ากันอยู่ เพราะเรียนสาขาเดียวกัน

ซึ่ง ณ ตอนนี้จึงทำให้ประชากรในกลุ่มลดลง เป็น ญ 4 คน และ ช 3 คน

........ตอนนี้ก็ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ขอใช้นามสมมุติแล้วกันนะคะ แต่กิ๊ฟก็จะแทนตัวเองว่ากิ๊ฟแล้วกัน

คือ เพื่อนผู้หญิงอีกสามคนที่เหลือของกิ๊ฟ แต่ละคนกจะ็มีนิสัยที่แตกต่างกันไป

คนแรก (ให้ชื่อว่า "เอม" แล้วกันนะคะ) จะมีนิสัยสนุกสนาน ร่าเริง ใครๆเห็นก็จะคิดว่าเป็นผู้หญิงที่

Friendly มีมนุษยสัมพันธ์ แต่ถ้าหากได้คบไปนานๆ จะรู้เลยว่าเพื่อนกิ๊ฟคนนี้เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง

เป็นคนที่ติสต์มากๆๆ เช่น เมื่อวานนี้ร่าเริง สดใส แต่มาวันนี้กลายเป็นคนเงียบขรึม ไม่ค่อยพูด

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม "เอม" ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีมากจริงๆ

คนที่สอง (ให้ชื่อว่า "ตอง" แล้วกันนะคะ) เพื่อนคนนี้จะมีนิสัยที่คล้ายกิ๊ฟมาก คือ บ้าๆบอๆ ติงต๊อง

หัวเราะได้ตลอดเวลา ไม่ค่อยซีเรียสกับอะไรเลย แต่เค้าจะต่างกัับกิ๊ฟตรงที่ว่า เค้าจะดูเป็นผู้ใหญ่กว่า

มีความคิดความอ่านที่โตกว่า และโดยปกติแล้วกิ๊ฟมักจะอยู่กับตองเสียเป็นส่วนใหญ่

เนื่องจากแม่ของตองต้องมาส่งตองแต่เช้าทุกวันเพราะแม่ต้องรีบไปทำงาน

ซึ่งในความเป็นจริงแล้วตารางเรียนที่จะต้องเรียนในแต่ละวันจะเป็นช่วงเที่ยงหมดเลย

กิ๊ฟซึ่งเป็นเด็กหอเลยคิดว่าควรจะไปอยู่เป็นเพื่อนเพื่อน เพราะสงสารเค้าที่จะต้องมานั่งรอเรียนเป็นชั่วโมงๆ

จึงทำให้เราได้กินข้าวเช้าด้วยกันทุกวัน และเราก็เข้ากันได้ดีมากๆๆๆ อาจจะเป็นเพราะนิสัยที่คล้ายคลึงกันด้วย

และเพื่อนคนที่สาม (ให้ชื่อว่า "ก้อย" แล้วกันนะคะ) ก้อยจะมีนิสัยพูดตรงๆ น่ารัก และเป็นกันเอง

แต่ก้อยจะไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับ กิ๊ฟ เอม และตอง สักเท่าไหร่ อาจจะเนื่องมาจากว่าก้อยเป็นเด็กหอใน

และเป็นประธานตึกจึงทำให้มีกิจกรรมที่ต้องทำมาก

ทำให้เวลาที่เรากินข้าวเช้าด้วยกันก้อยก็ไม่ค่อยได้มาเพราะยังไม่ตื่น อย่างนี้เป็นต้น

........ปัญหาที่กิ๊ฟกลุ้มใจอยู่ทุกวันนี้ คือ "เอม" ค่ะ ......... อย่างที่บอกว่าเอมเค้าจะมีนิสัยค่อนข้างติสต์และมีโลกส่วนตัวสูง

ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา เพราะที่คบๆกันมาสี่ปีเพื่อนๆในกลุ่มจะรู้ดีว่า ถ้าเค้ามีอาการเงียบๆเมื่อไหร่เราจะต้องไม่เข้าไปยุ่ง

เพราะกิ๊ฟเคยเป็นมาแล้ว มีครั้งนึงตอนปี 1 กิ๊ฟไม่รู้ว่าเค้าติสต์ กิ๊ฟก็เลยถามเค้าใหญ่เลยว่า "เอมเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า..."

เค้าก็โกรธกิ๊ฟไปเลย พอเค้าหายจากอาการติสต์ของเค้า เค้าจึงค่อยมาบอกทีหลังว่าถ้าเค้าเป็นอย่างนั้นอีกไม่ต้องมาถามนะ

ว่าเค้าเป็นอะไร เพราะเป็นช่วงที่เค้าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากให้ใครมายุ่ง ซึ่ง ณ ตอนนั้นเพื่อนๆก็รับฟังและก็เข้าใจ

และเมื่อเค้าเป็นอย่างนั้นอีกเราก็จะไม่เข้าไปถาม รอสักพักเค้าก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ------ แต่สำหรับตอนนี้มันแปลกไปค่ะ.....

สองสามวันมานี้เอมเค้าก็ดูเงียบๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา กิ๊ฟก็คิดว่าเค้าก็คงจะติสต์อีกเช่นเคย แต่มันไม่ใช่เพราะปกติแล้วไม่น่าจะเป็น

ได้นานขนาดนี้ ปกติไม่ถึงวันก็หายแล้ว แต่สองสามวันมานี้เค้าดูเงียบๆ วันแรกที่เค้าเงียบกิ๊ฟกับเพื่อนก็ไม่มีใครเข้าไปถาม

แต่สิ่งที่ผิดสังเกตคือ เอมเค้าจะคุยกับเพื่อนทุกคนในกลุ่ม แต่เค้าจะไม่คุยกับกิ๊ฟและตอง วันแรกกิ๊ฟกับตองก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

แต่มาวันที่สองกิ๊ฟกับตองก็ชวนเค้าคุย เค้าก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน หันหน้าไปทางอื่นบ้าง หรือบางทีก็เดินไปที่อื่น แต่เค้ากลับ

คุยเป็นปกติกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่ม หัวเราะ ยิ้มแย้ม แต่มันไม่ใช่สำหรับกิ๊ฟกะตอง

........พูดตรงๆ ว่ากิ๊ฟรู้สึกทั้งแปลกใจ และสงสัย+ไม่เข้าใจ ระคนกันไป ทั้งๆที่เคยปลอบใจตัวเอง

และบอกกับตองว่าไม่ต้องคิดมากหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้เอมก็จะกลับมาเป็นคนเดิม ซึ่งมันก็ไม่ใช่....

เราสองคนนั่งทบทวนกันว่าเราทั้งคู่ทำอะไรให้เอมไม่พอใจรึเปล่า

คิดกันจนหัวจะระเบิด ก็ยังไม่รู้อยู่ดี เพราะสมมุติว่าวันนี้เอมดูแปลกไป แต่เมื่อวานนี้เรายังคุยกัน

หัวเราะกันสนุกสนาน เฮฮา  ตอนที่ต่างฝ่ายจะแยกกันกลับบ้าน ก็ยังโบกมือบ๊ายบายกันตามประสาที่เราทำกันอยู่บ่อยๆ

แต่ไหงมาวันนี้เอมถึงเปลี่ยนไป.........

สิ่งที่เศร้าใจที่สุดสำหรับกิ๊ฟคือ กิ๊ฟไม่อยากให้วันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันผ่านไปแบบนี้ ปีสุดท้ายแล้วและเราก็ใกล้จะจบ

กันแล้ว กิ๊ฟอยากให้มันมีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ อยากให้แต่ละวันผ่านไปอย่างคุ้มค่า ได้ทำอะไรกับเพื่อนๆ

อยากบอกว่าตอนนี้อึดอัดมาก วันนี้ตองก็ถามเอมว่าเอมเป็นอะไร ทำไมช่วงนี้ดูเงียบๆ

(คือตัดสินใจถามเลยอ่ะค่ะ ถ้าจะโกรธก็คงต้องปล่อยให้โกรธ เพราะมันทรมานมาก)

เอมเค้าก็ไม่ตอบ ได้แต่ฟุบหน้านอนแล้วก็เสียบหูฟัง ฟังเพลง เหมือนกับไม่มีกิ๊ฟและตองอยู่ข้างๆ

แต่พอเพื่อนผู้ชายเดินมานั่งด้วย เค้าก็คุยกับเพื่อนผู้ชายปกติ ..............................

.........ขอบอกตามตรงว่าตอนนี้เหนื่อยมากๆ เหนื่อยใจ เพราะไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราพยายามทำทุกอย่าง ชวนเค้าคุย

และถามเค้าไปตรงๆ แต่มันก็ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายเลย หรือกิ๊ฟควรจะปล่อยให้เค้าเป็นแบบนั้นต่อไป

ใจนึงเราก็แคร์เค้ามาก เราอยากรู้ว่าเค้ามีปัญหาอะไร อย่างน้อยเราจะได้รับรู้ปัญหาร่วมกัน ได้อยู่เคียงข้างกัน

ส่วนอีกใจนึงก็น้อยใจ ที่เค้าทำกับเราแบบนี้ เค้าไม่คิดถึงใจเราเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง ที่เค้าทำตัวแบบนี้

...................................................................................................................................................................................

ขอโทษที่ระบายซะยาวเลยนะคะ แต่กิ๊ฟกลุ้มใจจริงๆ อยากให้ปัญหานี้มันจบเร็วๆ แต่มันก็จนปัญญา

เลยอยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆจีบัน เผื่อเพื่อนๆในห้องนี้พอจะช่วยชี้แนะหรือแนะนำอะไรกิ๊ฟได้บ้าง

ซึ่งมันอาจจะทำให้กิ๊ฟและตองพอมีทางออกสำหรับเรื่องนี้-------ทรมานค่ะ กิ๊ฟอยากได้เพื่อนคนเดิมกลับมา

ทุกวันนี้ก็ได้แต่เฝ้าภาวนาว่าขอให้พรุ่งนี้ "เอม" กลับมาเป็นคนเดิม คนที่สนุกสนาน

เฮฮาและหัวเราะไปด้วยกัน......หวังไว้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น.....


สุดท้ายนี้กิ๊ฟก็ขอขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นและคำแนะนำต่างๆนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ