คลายเครียด กับ "เรื่องสั้น" (เกือบจะมีสาระ)
fonkan21“คุณเคยรู้สึกว่าชีวิตเราเหมือนไม่ใช่ของเราไหม?"
ที่ผมถามก็เพราะผมรู้สึกแบบนั้น
วันนี้ผมนอนทั้งวันเลย ยิ่งช่วงใกล้อากาศหนาวๆ ต่างจังหวัดบ้านเราอากาศเย็นสบายดี
ปกติวิถีชีวิตผมก็เหมือนทุกๆ คน
เพียงแต่ว่าไม่ต้องทำงาน
ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องเผชิญรถติดบนท้องถนนให้วุ่นวาย
เล่าให้ฟังแค่นี้คุณคงสงสัยใช่ไหมครับ ว่าผมใช้ชีวิตอย่างไร?
โอเคครับ ผมยินดีจะเล่าให้ฟัง
ผมกับ Lady ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาเกือบสามปีแล้ว
เธอเป็นคนช่างเอาใจ น่ารัก ตามใจผมทุกอย่าง
แต่บางครั้งเธอก็ดุด่าผมเยี่ยงทาส
เคยน้อยใจเหมือนกันนะครับ
ว่าทำไมต้องตะคอก พูดจาเสียงดังต่อหน้าคนอื่น !!
เข้าใจดีว่าคุณเธอมีน้ำโห แต่แค่ผมจะขอออกไปเที่ยวบ้าง แค่เนี้ยยยย!!
ต้องขึ้นเสียง ตะโกนโวยวาย ทำผมอับอายต้องแทรกแผ่นดินหนี
ยิ่งแม่ของเธอด้วยแล้ว เสียงดุดังจนหูผมแทบแตก
สรุป...วันทั้งวันผมก็นอนมันอยู่อย่างนั้นไม่ต้องไปไหน
ตรงลงแล้วอิสระชีวิตของเรามันอยู่ที่ไหนกันแน่??
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาผมเคยทำเรื่องท้าทายคุณเธอและแม่ด้วยการหนีออกจากบ้าน
นับเป็นความกล้าหาญครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายในชีวิตผม
ก็แหม...ชายชาตรีย่อมที่จะรักอิสระด้วยกันทั้งนั้น
ครั้งหนึ่งผมย่องหนีเที่ยวออกไปทางหลังบ้านอย่างเงียบๆ
แต่ไม่ทันที่จะพ้นขอบประตู บังเอิญไปเหยียบจานกระเบื้องตกแตก
แม่เจ้าประคูณเอ๊ย!! เสียงสองสาวในบ้านตะโกนลั่นกันเชียว
ผมตกใจสุดๆ ทั้งกลัว ทั้งผวา จึงรีบวิ่งฝ่าความมืดไปอย่างไม่รู้ทิศ
3 ชั่วโมงผ่านไป ผมแอบย่องกลับมาเพื่อจะเข้าบ้าน
เหยียบย่างเยื้องกายด้วยความระมัดระวัง ขณะที่ขากำลังก้าวอยู่นั่นก็ต้องชะงักกับเสียงที่ได้ยิน
โอ้ว..นั่นเสียง My Lady ของผม
เธอร้องไห้ เสียงสะอื้นนั่นทำให้ผมหยุดฟังอย่างตั้งใจ
และแล้วข้อความที่พรั่งพรูจากปากเธอ ก็ทำให้ผมรู้ว่า
“เธอรักผมแค่ไหน และผมมีความสำคัญอย่างไร”
ผมรวบรวมความกล้าหาญเดินไปหาเธอตรงหน้า
แรกเห็นสายตาเธอเย็นชาเหมือนโกรธเคือง
ผมนั่งลง ยอมรับผิดแต่โดยดี
เธอค่อยๆ คลายสายตาที่เกร็งแข็งและโผกอดผม
“ไอ้บ้า ไปไหนมา” น้ำเสียงบ่นสะอื้นแต่ถ้อยคำช่างระคายหูเสียจริง
“อยากตายนักใช่ไหม?” คำถามนี้ก็ดูรุนแรงอยู่ไม่น้อย
“ก็รู้อยู่ว่าไม่เคยออกไปไหน” ประโยคนี้ผม “โง่” เต็มๆ
โอเคครับ!! ผมปล่อยให้เธอระบายอารมณ์อย่างเต็มที่
แม้มันจะเป็นประโยคตอกย้ำจิตใจ
แต่เอาเถอะถ้าเธอสบายใจก็คงต้องยอมให้เป็นอย่างนั้น
……………………………………………………………
สิ้นปีแล้วนะครับ คุณจะไปเที่ยวไหนกัน ผมก็คงอยู่บ้าน ปกติแล้วก็ไม่ค่อย....
“โธ่เว้ยยย หายไปไหนเนี้ยยยยย”
ได้ยินชัดไหมครับ Lady ของผม เธอคลั่งอีกแล้ว
ขอตัวไป "ตอกบัตร" ก่อนนะครับ
ภายใน 2 นาทีนี้ถ้ายังไม่ไปให้เห็นหน้าคงมีหูชากันไปข้าง
ชิ๊!! ก็.. ชีวิตผมเป็นของเธอตั้งแต่เกิดแล้วนิ แหง๊ววววว>
ที่ผมถามก็เพราะผมรู้สึกแบบนั้น
วันนี้ผมนอนทั้งวันเลย ยิ่งช่วงใกล้อากาศหนาวๆ ต่างจังหวัดบ้านเราอากาศเย็นสบายดี
ปกติวิถีชีวิตผมก็เหมือนทุกๆ คน
เพียงแต่ว่าไม่ต้องทำงาน
ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องเผชิญรถติดบนท้องถนนให้วุ่นวาย
เล่าให้ฟังแค่นี้คุณคงสงสัยใช่ไหมครับ ว่าผมใช้ชีวิตอย่างไร?
โอเคครับ ผมยินดีจะเล่าให้ฟัง
ผมกับ Lady ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาเกือบสามปีแล้ว
เธอเป็นคนช่างเอาใจ น่ารัก ตามใจผมทุกอย่าง
แต่บางครั้งเธอก็ดุด่าผมเยี่ยงทาส
เคยน้อยใจเหมือนกันนะครับ
ว่าทำไมต้องตะคอก พูดจาเสียงดังต่อหน้าคนอื่น !!
เข้าใจดีว่าคุณเธอมีน้ำโห แต่แค่ผมจะขอออกไปเที่ยวบ้าง แค่เนี้ยยยย!!
ต้องขึ้นเสียง ตะโกนโวยวาย ทำผมอับอายต้องแทรกแผ่นดินหนี
ยิ่งแม่ของเธอด้วยแล้ว เสียงดุดังจนหูผมแทบแตก
สรุป...วันทั้งวันผมก็นอนมันอยู่อย่างนั้นไม่ต้องไปไหน
ตรงลงแล้วอิสระชีวิตของเรามันอยู่ที่ไหนกันแน่??
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาผมเคยทำเรื่องท้าทายคุณเธอและแม่ด้วยการหนีออกจากบ้าน
นับเป็นความกล้าหาญครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายในชีวิตผม
ก็แหม...ชายชาตรีย่อมที่จะรักอิสระด้วยกันทั้งนั้น
ครั้งหนึ่งผมย่องหนีเที่ยวออกไปทางหลังบ้านอย่างเงียบๆ
แต่ไม่ทันที่จะพ้นขอบประตู บังเอิญไปเหยียบจานกระเบื้องตกแตก
แม่เจ้าประคูณเอ๊ย!! เสียงสองสาวในบ้านตะโกนลั่นกันเชียว
ผมตกใจสุดๆ ทั้งกลัว ทั้งผวา จึงรีบวิ่งฝ่าความมืดไปอย่างไม่รู้ทิศ
3 ชั่วโมงผ่านไป ผมแอบย่องกลับมาเพื่อจะเข้าบ้าน
เหยียบย่างเยื้องกายด้วยความระมัดระวัง ขณะที่ขากำลังก้าวอยู่นั่นก็ต้องชะงักกับเสียงที่ได้ยิน
โอ้ว..นั่นเสียง My Lady ของผม
เธอร้องไห้ เสียงสะอื้นนั่นทำให้ผมหยุดฟังอย่างตั้งใจ
และแล้วข้อความที่พรั่งพรูจากปากเธอ ก็ทำให้ผมรู้ว่า
“เธอรักผมแค่ไหน และผมมีความสำคัญอย่างไร”
ผมรวบรวมความกล้าหาญเดินไปหาเธอตรงหน้า
แรกเห็นสายตาเธอเย็นชาเหมือนโกรธเคือง
ผมนั่งลง ยอมรับผิดแต่โดยดี
เธอค่อยๆ คลายสายตาที่เกร็งแข็งและโผกอดผม
“ไอ้บ้า ไปไหนมา” น้ำเสียงบ่นสะอื้นแต่ถ้อยคำช่างระคายหูเสียจริง
“อยากตายนักใช่ไหม?” คำถามนี้ก็ดูรุนแรงอยู่ไม่น้อย
“ก็รู้อยู่ว่าไม่เคยออกไปไหน” ประโยคนี้ผม “โง่” เต็มๆ
โอเคครับ!! ผมปล่อยให้เธอระบายอารมณ์อย่างเต็มที่
แม้มันจะเป็นประโยคตอกย้ำจิตใจ
แต่เอาเถอะถ้าเธอสบายใจก็คงต้องยอมให้เป็นอย่างนั้น
……………………………………………………………
สิ้นปีแล้วนะครับ คุณจะไปเที่ยวไหนกัน ผมก็คงอยู่บ้าน ปกติแล้วก็ไม่ค่อย....
“โธ่เว้ยยย หายไปไหนเนี้ยยยยย”
ได้ยินชัดไหมครับ Lady ของผม เธอคลั่งอีกแล้ว
ขอตัวไป "ตอกบัตร" ก่อนนะครับ
ภายใน 2 นาทีนี้ถ้ายังไม่ไปให้เห็นหน้าคงมีหูชากันไปข้าง
ชิ๊!! ก็.. ชีวิตผมเป็นของเธอตั้งแต่เกิดแล้วนิ แหง๊ววววว>
Discussion (21)
เริ่ดมากคุณน้อง
กรี๊ด นึกว่าเล่าถึงชายหนุ่มที่ไหน ที่แท้ก็เจ้าเหมียวนี่เอง 555 น่ารักสุดๆ
ขาวจ๊าบรึเปล่าคะพี่ฝน
ว่าแล้วก็เริ่มทำงานดีกว่า 8.30 แร้ววว ,, ชะแว๊บบบบ
นึกว่าจะจบแบบซึ้งประมาณนิยายเกาหลีซะอีก
ที่ไหนได้ จบแบบน่าร๊ากกกกกกก
พี่ฝน น่าจะไปแต่งเรื่องสั้น ได้เลยนะคะเนี่ย เจ๋งมั๊กๆ
อ่านไปเห็นภาพไปด้วย มาตายตอนผุชาย
กลายเป็นเจ้าเหมียวไปซะหนิ