เราไม่ไหวแล้วค่ะ กับเศรษฐกิจนี้

แผนแรกบอกคุณพ่อก่อนเลยค่ะ ต้องโทรบอกให้เร็วที่สุดเลยนะคะ พูดไปตามความจริงค่ะ บอกไปเลยว่ามันส่งผลกระทบกับการเรียนเรา จะโดนด่าก็ช่างมันค่ะ คิดซะว่าเป็นธรรมดาของคนเป็นพ่อ  แต่ถ้าไม่ได้เข้าแผนสองค่ะคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเล่าให้เค้าฟังว่าเราเจอปัญหายังไง เพราะอาจจะมีทุนหรืองานให้ทำคิดว่าอาจารย์ช่วยตรงนี้ได้  ส่วนเรื่องเพื่อนบอกเพื่อนไปตามความจริงค่ะว่ายังไม่มีให้จริงๆเรามีเหตุผลและไม่ได้ใช้จ่ายอะไรฟุ่มเฟื่อยเพื่อนต้องเข้าใจแน่นอนค่ะ แต่ถ้าเพื่อนงอแงก็เป็นธรรมดาของคนค่ะ(เรื่องเงินนี่เนอะ) สำหรับทางหาเงิน(ที่สุจริต)มีเยอะอยู่นะคะ พาร์ทไทม์ร้านอาหารลองดูครบหรือยัง? ตอนนี้ถ้ามี internet ใช้อยู่ ลองคิดดูว่าเราจะสามารถทำรายได้อะไรตรงนี้ได้บ้าง? วาดรูป? แต่งรูป? ตัดคลิป? รับหิ้วของ? (อย่าเอาเงินก้อนไปลงทุนเด็ดขาด) ถ้าเรียนมหาวิทยาลัยจะมีพวกหางานเล็กย่อยทำ เช่น รับทำรายงาน แปลบทความภาษาอังกฤษ ฯลฯ เรื่องเงินเรื่องใหญ่เราเข้าใจค่ะ เราก็เป็นเหมือนกันนะ พ่อแม่ไม่สนใจเรื่องค่าใช้จ่ายปล่อยให้เราอดข้าวบ่อยๆแต่เรียนหนักมากๆ ต้องใช้คอมส่งงานก็ไม่สนใจ แต่ก็เคี่ยวเข็ญถามหาแต่เกรดสูงๆกับใบจบ เราผ่านมาได้เพราะแฟนช่วยออกค่าใช้จ่าย และให้ยืมคอมทำงาน (ให้ที่พักที่อาศัยอีก) อึ๊บไว้ก่อนนะคะ อดทนกัดฟันแล้วข้ามผ่านมันไป น้องเป็นคนเก่งค่ะ ทุกอย่างมีทางออกเสมอ แต่น้องต้องตั้งสติเดินออกมามองภาพรวมกว้างๆ สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สู้ๆนะคะ ทุกปัญหามีทางออกค่ะ

แนะนำลองคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาดูจ้า เผื่อทางมหาลัยมีโครงการให้ทำงาน เผื่อจะช่วยเรื่องรายได้ได้น้า ส่วนเพื่อยก็ลองขอร้องถึงสิ้นเดือนดู เอาใจช่วยน้า สู้ๆ

ก็บอกเพื่อนว่าสิ้นเดือนถึงมีค่ะ อย่าหาหนี้เพิ่มเลยค่ะ พยายามอดทน สู้ๆนะคะ เพื่อนอาจจะโกธรแต่พอได้เงินคืนก็น่าจะหายค่ะ

สู้ๆๆๆๆนะ