อยากทราบวิธีรับมือกับความผิดหวัง จากเพื่อน ๆ ค่ะ

รับมือกับความผิดหวัง...ด้วยสติ เฮ้อ..เป็นเรื่องที่ตอบยากเหมือนกันเนอะ แต่สำหรับเราตอนที่เจ็บปวดที่สุด เราก็อ่านหนังสือธรรมะ ฟังซีดีธรรมะ สวดมนต์ (อาจใช่ได้เฉพาะคนนะคะ..วิธีนี้) แต่เราหายชะงัดเลย..ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฟังทั้งน้ำตาเลย สติมาปัญญาเกิด สักพักก็ดีขึ้น..ตอนนี้ก็เลยลองเอา "ความรัก" ที่เคยไม่มีคุณค่าสำหรับใครคนหนึ่ง ไปทุ่มเทให้กับกิจกรรมเพื่อสังคมบ้าง หาเพื่อนในเน็ตที่ชอบทำกิจกรรมแบบเดียวกัน แล้วเทความสนใจไปกับเพื่อนๆ พอนานๆ ไป....เชื่อมั้ย...เราลืมเจ็บเลยอ่ะ แค่...เปลี่ยนวิธีคิด แค่นั้นเองค่ะ เพราะ..เราไม่สามารถเปลี่ยนใครได้ นอกจากปรับตัวเองให้เข้ากับธรรมชาติ ถ้ารับได้ ก็อยู่กันต่อไป ถ้ารับไม่ได้ มันก็ต้องแยกกันสักวัน แต่สำหรับเราอ่ะ...แยกแล้วค่ะ..จากกันด้วยดี (ดีกว่ามากๆ) อย่างน้อย เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน.. "เพื่อนกัน"...สิ่งเนี้ยะ ดีที่สุดแล้ว ไม่มีเงื่อนไขใดๆ อยากมีเพื่อนทางเน็ตเยอะๆ นะคะ.. ว่างๆ เมลล์มาคุยกันนะ ชื่อผู้ตอบอ่ะ แล้ว แอทฮอตเมลล์ดอทคอมเลยอ่ะจ่ะ หวังว่าจะได้รู้จักกันนะคะ นุดี

ชอบอ่ะค่ะคุณ sasis_s

"ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง แต่ก็หวังว่าจะสวยไปจนแก่ตาย " ขอยืมไปใช้มั่งนะคะ

คุณ sugary คะ หนังสือที่ว่าน่าสนใจจังค่ะ ชอบพวกจิตวิทยาอยู่แล้วด้วย ไม่ทราบว่าเป็นของสำนักพิมพ์อะไรคะ จะได้หาซื้อถูกค่ะ

เวลาเรามีปัญหาในชีวิต เราจะชอบคิดถึงคำว่า "ทางสายกลาง" ก่อนเลยค่ะ บางทีเราไปทนกะอะไรมากเกินไปมันก็ไม่ดี หรือไม่มีความอดทนซะเลยก็ไม่ดี มันต้องดูที่เจ้าตัว ว่าอยากจะดำเนินชีวิตยังไงต่อไป สำหรับเราชีวิตนั้นแสนสั้นเกินกว่าที่จะต้องมาอดทนกะอะไรที่ไม่จำเป็นต้องทน เช่นแฟนเจ้าชู้มากอะไรเงี๊ยอ่ะค่ะ ไม่มีใครครอบครองใครได้ ไม่มีใครทำให้คนถูกใจได้ทั้งหมด การที่เรารู้สึกเป้นทุกข์ รู้สึกว่าสิ่งต่างๆทำไมมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด มันเป็นความอยากของเราเอง อะไรที่เปลี่ยนไม่ได้ ก็คือเปลี่ยนไม่ได้ ก็ต้องยอมรับอย่างเข้าใจให้ได้ หรือถ้ารับไม่ได้ก็เลิกซะ เราไม่ไ่ด้เกิดมาเพื่ออมทุกข์หนิหน่า

อีกคำนึงที่เราได้มาจากพระรูปหนึ่งคือ "รักได้แต่อย่าให้หลง" มันต่างกันมากเลยนะคะ รักกะหลงเนี่ย ส่วนตัวเราเนี่ย เราคิดว่า หลงมันดูไร้เหตุผลไปหน่อย มันหน้ามืด ร๊ากรากอยู่อย่างงั้น เค๊าจะร้ายยังไงก็รักกกตามติดตลอดเวลา ส่วนความรักมันก็คือความรัก ถ้าเค๊าไม่รักเรา ก็ต้องปล่อยเค๊าไป เพราะถึงเรารักเค๊า แต่เราไม่จำเป็นต้องดึงเค๊าไว้กะเราตลอดหนิ

แนะนำให้อ่านหนังสืิอเกี่ยวกะ นพลักษณ์ น่ะค่ะ จะทำให้เข้าใจเรื่องชีวิต เรื่องความแตกต่างของบุคคลได้มากมาย หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือเปลี่ยนชีวิตเราเลยทีเดียว ทำให้เราเข้าใจว่าคนแต่ละคนนั้นต่างกัน ความคิด การตอบสนองต่อสิ่งเร้านั้นต่างกัน เพราะฉะนั้นเราถึงไปบ่นว่าคนอื่นไมไ่ด้หรอกว่าทำไมเธอถึงทำแบบนั้นแบบนี้ เอาเป็นว่าถ้าชอบศึกษาพวกจิตวิทยา หนังสือเล่มนี้เจ๋งมากๆเลยทีเดียว

พล่ามอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ ฮะๆ เราสรุปก็คือ ทุำกคนควรรักตัวเองให้เป็นก่อนที่จะรักคนอื่น มีเหตุผล และถ้ามีธรรมะด้วยก็จะดีมากๆเลยค่ะ

เสริมจากคุณ mysmilely ค่ะ คำสอนนี้มาจากหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ สหายธรรมของท่านพุทธทาสภิกขุค่ะ ที่เพิ่งจะมรณภาพไปเร็วๆนี้แหละค่ะ

 
ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง แต่ก็หวังว่าจะสวยไปจนแก่ตาย