ในฐานะที่เคยนน.เกิน และมีโรคข้างเคียงจากความอ้วนมาเยอะ เสียเงินเสียเวลา ทำพ่อแม่เดือดร้อนต้องมาเป็นห่วงพาเข้าออกรพ.หาหมออีกสารพัด  เราเห็นด้วยกับจิลเลี่ยนส่วนนึง ที่บอกว่า รักตัวเองนั้นดี แต่อย่ารักจนทำให้มีคนเดือดร้อน  ซึ่งคนเดือดร้อนที่ว่า เราหมายถึงตัวเราเองด้วยค่ะ เรารักในรูปร่างตัวเอง ที่แม้จะเป็นคนเอวตรง ต้นขาใหญ่ เราก็ไม่เฟล หรือขาเรามีเซลลูไลท์ เราก็เฉย ขนแขนเราเยอะ เราก็ชิวๆ  จมูกเราไม่โด่ง ผิวคล้ำไม่เรียบเนียน ตาสองชั้นเราหลบในไม่เท่ากัน เราก็ไม่ซี   ตราบใดที่เราแฮปปี้ เราสุขภาพแข็งแรง ไม่มีโรค มีเรี่ยวแรงทำงาน ใช้ชีวิต มั่นใจกับการงาน การแต่งตัว กินอาหารพอเหมาะพอดี   นี่คือรักตัวเองในแบบของเรา ไม่ใช่รักแบบที่ว่า ฉันกินทุกอย่างจน นน.เกิน เข่าเสื่อม หมอบอกให้ลด ก็ไม่สน เช้าเช็คอินรพ.บ่ายเช็คอินบุฟหมูกะทะ ความดันขึ้น โรคหัวใจ ไขมันพอกตับ ฉันก็ไม่แคร์  แบบนี้ไม่เรียกรักตัวเองค่ะ มันคือการสปอยล์ตัวเอง ใครเดือดร้อนคะ? ตัวเราเองไง พ่อแม่ครอบครัวอีก ที่ต้องเป็นห่วงต้องคอยดูแล  พยายามแยกให้ออกค่ะ ต้องมานั่งรอคิวหาหมอทุกเดือนมันไม่สนุกหรอกค่ะ รอ50 อัพมีโรคประจำตัวตามวัย ค่อยไปเถอะค่ะ

ก็ถ้าคนหันมา body positive เยอะๆ นางเป็นเทรนเนอร์ก็ไม่ได้เงินไงคะ ^^  รักตัวเองน่ะดี แต่อะไรที่ไม่ดีต่อสุขภาพถ้าปรับได้ก็ควรปรับ อ้วนแล้วเสี่ยงหลายโรค ไม่ควรสนับสนุน  แต่พวก fat shame skinny shame นี่แย่มาก สต เป็นแม่ลูกอ่อนค่ะ เลี้ยงลูกแต่ละวันก็เหนื่อยแล้ว พยายามออกกำลังกายมันก็ไม่ได้ทุกวันเพราะภาระหน้าที่ เจอประจำไอ้คำถามที่ว่าอ้วนขึ้นรึเปล่า พยายามจะ body positive นะแต่คนทักนี่ก็ทักจั๊ง เกลียดดดดดด