ถ้าหากว่า..."เพื่อนของริบบิ้นจัง"...มาเจอ

อันนี้ก็ขอนอกเรื่องมาตั้งกระทู้กะเค้าบ้าง...

เผื่อว่า...


เพื่อนริบบิ้นจังคนนั้นจะเข้ามาเจอ...

ตัวละครชื่อสมมติ
1. B.
2. N.
3. S.

*...เรื่องที่อาจจะเหมือนสมมติ...*

วันนี้เป็นเหมือนวันธรรมดาๆทั่วไป...

แต่ที่มันจะไม่ธรรมดาเพราะว่า B. โทรไปหา N.

"N. รู้ป่าวว่า S.สอบติด สัตวะ จุฬาฯแล้วนะ" B.พูด
"หรอๆ...จิงดิ๊" N. พูด
"จิงๆ"
"เฮ้ย...ของอะไรอ่ะ ทำไมเค้าไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ"
"ไม่รู้ๆ...แต่คือเค้ารับ10คน แล้วมีคนไปสมัคร 15 คน สอบผ่าน 9 คน คือได้แน่ๆอ่ะ"
"เออๆ...เฮ้ยโครงการไรอ่ะทำไมเค้าไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ..."
"ไม่รู้ดิ...เป็นไงอ่ะ โหลดๆ เลยไม่รู้เลย"
"โครงการลูกเจ้าของฟาร์มป่าว"
"ไม่รู้อ่ะ ไม่แน่ใจ ลองไปถาม S. ดูดิ"
"เออๆ..."


แล้วก็วางสายกันไป
ซักพัก...

ตื้ดตื้ด...มี msg เข้ามาหา B.
"จริงๆเค้ารู้ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเว็บแล้วโครงการลูกเจ้าของฟาร์มน่ะ ไม่ต้องพูดน้ำเสียงสมน้ำหน้าเค้าก็ได้...พูดอย่างนี้ไม่สมกับเป็นริบบิ้นจังของเค้าเลย~..."

".........."

*คำถาม*
คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้...?

.....................................

แต่ก็รู้ๆกันอยู่ว่า...B. ผิดอ่านะ

ที่ไปพูดอย่างนั้น ไม่รู้ว่าทำไม B. พูดน้ำเสียงสมน้ำหน้าขนาดนั้นเลยหรอ?

หรือเค้าแค่อยากจะเตือนเพื่อนของเค้าให้ติดตามความเป็นไปอะไรยังไงบ้าง...

หรือเค้าไม่รู้ว่าจะต้องพูดกับ N. ยังไงที่จะสื่อว่า..."เธอน่าจะกระตือรือร้นให้มากกว่านี้หน่อยนะ"

หรือเค้าแค่อยากจะบอกเพื่อนของเค้า ได้ยินเสียงเพื่อนของเค้า  ได้คุยกะเพื่อนของเค้า เค้าก็ดีใจ แต่ก็พูดไม่ถูกอยู่ดี....

หรือคิดว่า B. จะสมน้ำหน้า N. จริงๆ...?


แต่บางครั้ง...สิ่งที่ฟัง สิ่งที่พูด สิ่งที่เห็น...

มันอาจจะคนละเรื่องกับสิ่งที่สัมผัส...

หรือสิ่งที่สัมผัส...อาจจะคนละเรื่องกับสิ่งที่ฟัง สิ่งที่พูด และสิ่งที่เห็นก็ได้...(มั้ง)

แล้วอะไรคือตัวแปรหล่ะ...คำพูด...อย่างเดียวหรือป่าว?

ก็เลยอยากให้รู้ว่า...B. คงไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ไม่รุ้ว่า ทำไมถึงได้พูดอะไรออกไปอย่างนั้น....

ถ้าให้ B.เลือก B.คงเลือกที่จะคิดหาคำพูดให้ดีกว่านี้ก่อนพูดกับ N. เพราะก็รู้อยู่ว่า N. เป็นคนเซนส์เรื่องคำพูด...
.
.
.
.
.

สุดท้ายเรื่องนี้มีข้อคิดอย่างเดียวที่จะฝากไว้...

"เราขอโทษนะ"