สะ-บาย-ดี-หลวงพระบาง

สะ-บาย-ดี.......เมืองนี้ไม่มีคนป่วย

          ปีที่แล้วข้ามไปถึงแค่เวียงจันทน์ ตั้งใจไว้แล้วว่าปีนี้ต้องไปหลวงพระบางเมืองมรดกโลกให้ได้
ปีใหม่ที่ผ่านมาหยุดยาว เลยวางแผนไปหลวงพระบางกัน คุณสามีจัดการเอารถไปทำpassport
เพราะเราจะขับรถไปเอง มีผู้ร่วมเดินทาง 6 คน เด็ก4 ผู้ใหญ่2 ออกเดินทางกันคืนวันที่30
ทีแรกว่าจะออกทางนครปฐม-สุพรรณ-ลพบุรีเข้าชัยภูมิ แต่ดั๊นมีคนทักว่ามันเป็นทางขึ้นเขา
ก็เลยเปลี่ยนแผน.....เข้าไปติดแหงกอยู่บนถนนวงแหวนตะวันตกร่วมกับพี่น้องผู้ใช้แรงงานที่กำลังเดินทางกลับบ้าน
7ชั่วโมงยังไม่ถึงสระบุรีเลย โอ้แม่เจ้า แต่เมื่อถึงสระบุรีเราก็ขับไปทางชัยภูมิเพื่อหนีรถติด โอ้แม่เจ้ากว่า
(แล้วตูจะเข้ามาติดกะเค้าทำไมตั้ง 6-7 ชั่วโมงวะเนี่ย) ถึงจุดผ่านแดนสะพานมิตรภาพไทย-ลาวประมาณเที่ยง

                      ระยะทางจากหนองคายถึงหลวงพระบางแค่400กว่ากิโล แต่มันช่างเป็น400กว่ากิโลที่หฤโหดมั่กมัก
เราก็เลยไปพักครึ่งกันที่วังเวียง รีสอร์ตเต็มหมดทุกที่ ลืมบอกไปว่าเราเดินทางไปโดยที่ไม่ได้จองที่พัก
กะไปหาเอาข้างหน้าปรากฎว่าที่พักเต็มหมด เราเลยต้องวิ่งเลยออกไปอีกประมาณ 5 กม.
ได้ที่พักเป็นเรือนพักห้องน้ำรวมไม่มีทางเลือกแล้วหล่ะ แล้วตอนนั้นมัน3ทุ่มเข้าไปแล้ว เด็กๆเริ่มง่วง และหิว

วังเวียง อีโค-ลอดจ์

เด็กๆเล่นน้ำที่รีสอร์ต

ด้านหลังที่พักติดกับแม่น้ำ สวยมาก ที่สำคัญคืนนั้นเราจ่ายค่าที่พักไป 350บาท
น้องพนักงานบอกว่านี่เป็นราคาที่ชาร์ตวันปีใหม่แล้วนะ
ตอนสายเด็กๆไปเล่นล่องแก่งห่วงยางกัน (ไฮไลท์ของที่นี่เลย) แต่ไม่มีภาพนะคะ
เค้าจะพาขึ้นรถพร้อมห่วงยางไปปล่อยให้ไหลตามน้ำ
ดิชั้นก็คอยอยู่ที่ในตลาดนั่นแหละ แดดแรงมาก เด็กๆกลับมาตัวดำเลย
 

4โมงเย็นออกเดินทางจากวังเวียงถึงหลวงพระบาง 3ทุ่มวิ่งหาที่พักกันอีกแล้ว เต็มหมดทุกที่เหมือนเดิม
พนักงานใจดีบอกมีอยู่ห้องนึงยังไม่มา ถ้าเราไปหาไม่ได้ให้กลับมา วนอยู่2รอบเต็มหมด กลับมาที่เดิมน้องเค้าโทรไป
ปรากฎว่าเค้ายกเลิกเราก็เลยโชคดีไป ตอนเช้ามีคนเล่าให้ฟังว่ามีนักท่องเที่ยวไทยไปนอนขดตัวกันอยู่ที่ศูนย์การท่องเที่ยว
เพราะหาที่พักไม่ได้  2คืนจ่ายไป 1ล้าน(กีบ)

รูปด้านหน้าที่พัก

เช้าวันแรกไปใส่บาตรข้าวเหนียว เจอแต่คนไทยเยอะมากกกกกกก ประมาณว่ากำลังเดินในเมืองไทยกันเลยทีเดียว
พระที่ลาวเยอะเฉพาะวัดนี้มีประมาณ 200รูป
จากรูปข้างล่างมุมซ้ายบน น้องคนที่นั่งอยู่ข้างรถกระบะบอกว่าใส่บาตรทุกเช้าที่หน้าบ้านก่อนไปโรงเรียน
วันนี้หน้าบ้านไม่มีที่ว่าง ต้องเดินออกมาตรงนี้ซึ่งไกลจากบ้านมาก เจอคนไทยแย่งกันใส่บาตรถึงกับงง
เธอคงจะนึกว่าคนไทยนี่เคร่งครัดในศาสนากันจัง อยากจะบอกน้องว่าอย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น
อยู่เมืองไทยเช้าขนาดนี้ดิชั้นยังไม่ลุกจากที่นอนเลยค่ะ

 

ใส่บาตรข้าวเหนียว

ตอนสายๆไปเช่าจักรยานขี่ชมเมือง สังเกตุว่าคนไทยไม่ค่อยขี่รถจักยานเที่ยวกัน ที่เห็นก็จะเป็นฝรั่งซะเป็นส่วนใหญ่
อากาศวันนี้ก็เป็นใจ ไม่มีแดด เวลาขี่รถต้องใส่เสื้อกันหนาว อากาศค่อนข้างเย็น
 

เดอะแก๊งกวนเมืองกับภาพล๊อคจักรยานหมู่

แวะเที่ยววัดต่างๆ โบสถของที่นี่จะมีหน้าตาคล้ายๆกันหมด กลับมาดูรูปแล้วเกิดอาการงงว่าวัดไหนเป็นวัดไหน

โบสถ5วัดที่หน้าตาคล้ายๆกัน

วัดแรกที่แวะคือวัดเชียงทองมีภาพผนังโบสถสีสวยงาม ใครๆก็ต้องถ่ายรูปที่มุมนี้...ดิชั้นจะพลาดได้งัย
ต่อจากนั้นก็เที่ยวอีกหลายวัดแต่จำชื่อไม่ค่อยได้ แล้วมันก็คล้ายๆกันทุกวัด เมืองหลวงพระบางเนี่ยวัดแยอะจริงๆเลยค่ะ
 

มุมบังคับ

ข้อดีของการขี่จักรยานเที่ยวก็คือ เราได้ซอกแซกเข้าไปตามซอกเล็กซอยน้อย ดีกว่าขับรถ และดีกว่าเดิน

บ้านสวย

เสน่ห์ของหลวงพระบาง

กะแลม(ร้านไอติม)-ไปรษณีย์

ตอนเย็นเดินเที่ยวตลาดม้ง มีร้านค้าเยอะก็จริงแต่สินค้าจะซ้ำๆกัน เป็นพวกเสื้อยืด 20ร้าน ผ้าพันคอ 20ร้าน กระเป๋าผ้า 20ร้าน
ราคาไม่แพง น่าซื้อมาเป็นของขวัญปีใหม่เพื่อนฝูง

ตลาดม้ง

เฮือนมรดกเชียงม่วนยามค่ำ

ปิดท้ายให้ภาพบรรยายเรื่องราว เด็กๆสนุกกันมาก แต่ป๊ากับแม่เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกเช่นกัน

โชคดีปีใหม่สุขภาพกายและใจแข็งแรงตลอดปี
ขอให้สวย ขอให้รวยกันทู๊กคนนะคะ