จะทำอย่างไรกับเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดดี
o.tipp16 ถ้าเพื่อนๆ jeban เจอเพื่อนแบบเรา จะทำอย่างไร...........เรื่องมีอยู่ว่า เราได้ฝึกงานอยู่ที่เดียวกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มที่ค่อนข้างสนิทกันมาก ซึ่งได้ทำงานโต๊ะเดียวกับเพื่อนคนนั้น โดยเพื่อนเรามันก็ทำงานอื่นอยู่ เราก็มีหน้าที่โทรศัพท์คอนเฟิร์มชื่อลูกค้าที่จะมาร่วมสัมมนา โดยต้องจดรายชื่อด้วย แต่ลูกค้าก็บอกรายชื่อมาเป็นภาษาเทเลกซ์ ซึ่งเป็นภาษาเกี่ยวกับด้านสายการบิน ซึ่งเราก็จำภาษานี้ไม่ได้ (แหะ แหะ คือตอนเรียนไม่ตั้งใจ กรรมเลยมาตกตอนฝึกงาน) จึงมีปัญหาในการคุยกับลูกค้ามาก ซึ่งตอนคุยเพื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับเรามันฟังเราคุยโทรศัพท์ย้อนถามภาษาเทเลกซ์กับลูกค้าแล้วมันก็หัวเราะ ไม่บอกเราสักอย่างว่าที่ลูกค้าพูดมามันคือภาษาเทเลกซ์ เราเลยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าจนงานนั้นก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดอะไรว่าเพื่อนมันรู้แต่มันไม่บอก จนกระทั่งวันหนึ่งเราได้จัดเอกสารการเรียนของเราอยู่ที่ห้อง ก็มีเอกสารการเรียนเกี่ยวกับภาษาเทเลกซ์นี้ปนอยู่ด้วย เราจึงนึกออกว่าที่คุยกับลูกค้านั้นมันคือภาษานี้ ซึ่งเราก็กลัวว่าเพื่อนคนนั้นมันจะพบปัญหาเดียวกับเรา เราก็เลยไปบอกมัน.......แต่ปรากฎว่ามันบอกว่า มันรู้ตั้งแต่วันที่เราคุยกับลูกค้าแล้ว เราได้ยินมันพูดก็โมโหขึ้นมา เลยถามมันว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้น เพราะเราต้องติดต่อลูกค้าเกือบตั้ง 30 บริษัท และมันก็แค่นั่งเรียงเอกสารซึ่งก็มีเวลาที่จะบอก แต่มันกลับบอกว่ามันกลัวเราอาย....ดู..ดู..มันพูด เราใช้เวลาเกือบอาทิตย์ติดต่อลูกค้า ซึ่งเรื่องก็เกิดในวันแรก ที่เราทำงานนี้ แต่มันไม่มีบอกเราเลย ปล่อยให้พี่ๆที่เป็นพนักงานฟังเราคุยกับลูกค้า แล้วก็หัวเราะ ซึ่งถ้ามันไม่ใช่เพื่อนสนิทในกลุ่มเราตั้งแต่เรียนปี1 เราจะไม่ว่า แต่นี่สนิทกันตั้งแต่ปี1 มันยังทำอย่างนี้ โดยเราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมมันทำกับเราอย่างนี้ แต่ด้วยเห็นว่ามันคือเพื่อน ก็เลยไม่ถือสาอะไรมัน
แต่เท่านี้ยังไม่จบนะคะ...คือตอนฝึกงานอยู่มีวันหนึ่งช่วงใกล้เลิกงานพี่ที่นั่นก็ให้เราส่งแฟกซ์ไปให้ลูกค้า แต่เราติดทำงานเกี่ยวกับเอกสารอยู่ ซึ่งเป็นงานค่อนข้างเร่งด่วน เพื่อนเราคนนั้นมันว่างอยู่มันก็เลยอาสาส่งแฟกซ์ให้ โดยพี่คนนั้นตกลงก็ให้มันส่งให้โดยให้เราอธิบายว่าส่งอะไรบ้าง เราก็อธิบายให้ฟังอย่างที่พี่เขาบอกทั้งหมด แต่พอรุ่งขึ้นพบว่าเอกสารไม่ได้ส่งให้ลูกค้าฉบับหนึ่งพี่เขาก็เลยว่าเพื่อนของเรา (ซึ่งตอนนั้นเรากำลังเดินจากห้องหนึ่งมาที่โต๊ะทำงาน โดยเพื่อนเรามันไม่เห็นว่าเรากำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะ) แต่เพื่อนมันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ มันบอกพี่คนนั้นว่าเราไม่ยอมบอกมันว่าต้องส่งเอกสารฉบับนี้ด้วย ซึ่งเรายืนอยู่ข้างหลังก็ได้ยินเต็มสองหู เลยเถียงมันต่อหน้าพี่เขาว่า เราบอกนะ จำได้แม่นว่าเราบอกจริงๆ พอมันเห็นว่าเราได้ยินที่มันพูด มันก็หน้าจ๋อยและเงียบไม่พูดอะไร พี่ที่นั่นเขาคงกลัวว่าเรากับเพื่อนจะทะเลาะกัน ก็เลยแกล้งแซวติดตลกตัดบทว่า อ้าวๆ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด....ตอนนั้นเราเคืองมันเหมือนกันเพราะถึงจะเป็นการฝึกงานแต่พี่ที่บริษัทก็สามารถให้ไม่ผ่านการฝึกงานได้ถ้าเราทำงานไม่เป็นที่พอใจของเขา เราก็เรียนไม่จบได้ แต่ก็เออ..เห็นว่าเป็นเพื่อนก็เลยอภัยไม่ถือสา คิดว่าแค่พูดให้พี่ๆ รู้เข้าใจ ก็พอ และไม่คิดว่ามันจะทำอีก
แต่ในที่สุดมันก็ทำแบบนี้อีก....คือเมื่อเรียนจบ เราก็ต่างแยกย้ายไปทำงานคนละที่ และมีวันหนึ่ง ปัทซึ่งเป็นเพื่อนเราคนหนึ่งโทรมาว่าจะจัดงานวันเกิดให้นัท โดยไม่บอกให้เจ้าตัวรู้ ซึ่ง 2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนกันคนละมหาวิทยาลัย โดยให้เราเป็นคนนัดเพื่อนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ซึ่งเราก็ไทรบอกเพื่อนทุกคน แต่เราติดงานที่ต่างจังหวัดเลยไปไม่ได้ และช่วงนั้นก็ยุ่งๆ เราเลยบอกว่าถ้าใครจะไปก็ให้โทรไปคุยรายละเอียดกับปัท เราแค่แจ้งข่าวให้รู้และให้โทรคุยกันเอาเอง งานจะจัดวันที่เท่านี้ๆ เราก็บอกหมด......ซึ่งเพื่อนคนอืนๆ ก็เข้าใจ แต่มีมันนี่แหละ ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนั้น มันดันลืมวันเกิดเพื่อนคนนั้น ไอ้เพื่อนเราที่ชื่อปัท เลยโทรตามมัน แต่แทนที่มันจะบอกว่ามันลืม มันดันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดนัท มันบอกว่าเราโทรมาบอกแค่ว่าจะจัดงาน และใกล้ๆ วันเกิดนัทเราจะโทรมานัดและบอกรายละเอียดอีกที ซึ่งเราก็อยู่ต่างจังหวัดเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเราที่ชื่อปัท กับนัท เลยว่าเราใหญ่ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ (คือนัท กับปัท เรียนคนละที่กับเราและไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนี้ โดยในสายตาเขามักคิดว่าเพื่อนเรามันน่ารัก ใส ซื่อและเขาก็รู้จักกับมันมาก่อนที่รู้จักกับเรา) และนัท กับปัท ก็โกรธเราด้วย ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของเราที่เพื่อนทุกคนที่เราโทรไปบอกต่างติดงานและไม่ไปงานเลย ดังนั้นตอนที่ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมันโกหกแก้ตัว ก็ไม่มีใครพูดความจริงให้นัทกับปัทฟัง
พอเรารู้เรื่องเราเลยโทรไปเคลียร์กับนัท แต่เหมือนนัทไม่เชื่อเรา เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ.........เราเซ็งมากๆ เบื่อไอ้เพื่อนคนนี้มากๆ
ไม่เข้าใจว่าทำไมมันทำแบบนี้ แล้วมันก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ยังโทรหาเราอยู่ แต่เราโกรธมันมากๆ เราไม่รับโทรศัพท์มันเลย ไม่ให้อภัยมันด้วย...รู้สึกว่ามันทำเกินไปจริงๆ แต่อีกใจของเรามันก็รู้สึกไม่ดีที่ทำแบบนี้กับเพื่อน และเสียความรู้สึกกับนัท และปัทมากๆ จนตอนนี้ไม่อยากพูดคุยกับเพื่อนที่เกี่ยวข้องเลย
ที่เขียนมาก็ยอมรับว่าบ่น รวมทั้งอยากถาม เพื่อนๆ jeban ด้วยว่าถ้าเป็นคุณ จะทำอย่างไร จะยอมอภัยให้มันอีกรอบ แล้วกลับไปคบมันไหม (ใจเราก็กลัวว่าถ้าอภัยแล้วยังคบกับมันต่อมันจะโยนความผิดอื่นๆ มาให้เราอีกในอนาคต) ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร แล้วคุณจะบอกให้เพื่อนสนิทคนอื่นรู้ไหม
แต่เท่านี้ยังไม่จบนะคะ...คือตอนฝึกงานอยู่มีวันหนึ่งช่วงใกล้เลิกงานพี่ที่นั่นก็ให้เราส่งแฟกซ์ไปให้ลูกค้า แต่เราติดทำงานเกี่ยวกับเอกสารอยู่ ซึ่งเป็นงานค่อนข้างเร่งด่วน เพื่อนเราคนนั้นมันว่างอยู่มันก็เลยอาสาส่งแฟกซ์ให้ โดยพี่คนนั้นตกลงก็ให้มันส่งให้โดยให้เราอธิบายว่าส่งอะไรบ้าง เราก็อธิบายให้ฟังอย่างที่พี่เขาบอกทั้งหมด แต่พอรุ่งขึ้นพบว่าเอกสารไม่ได้ส่งให้ลูกค้าฉบับหนึ่งพี่เขาก็เลยว่าเพื่อนของเรา (ซึ่งตอนนั้นเรากำลังเดินจากห้องหนึ่งมาที่โต๊ะทำงาน โดยเพื่อนเรามันไม่เห็นว่าเรากำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะ) แต่เพื่อนมันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ มันบอกพี่คนนั้นว่าเราไม่ยอมบอกมันว่าต้องส่งเอกสารฉบับนี้ด้วย ซึ่งเรายืนอยู่ข้างหลังก็ได้ยินเต็มสองหู เลยเถียงมันต่อหน้าพี่เขาว่า เราบอกนะ จำได้แม่นว่าเราบอกจริงๆ พอมันเห็นว่าเราได้ยินที่มันพูด มันก็หน้าจ๋อยและเงียบไม่พูดอะไร พี่ที่นั่นเขาคงกลัวว่าเรากับเพื่อนจะทะเลาะกัน ก็เลยแกล้งแซวติดตลกตัดบทว่า อ้าวๆ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด....ตอนนั้นเราเคืองมันเหมือนกันเพราะถึงจะเป็นการฝึกงานแต่พี่ที่บริษัทก็สามารถให้ไม่ผ่านการฝึกงานได้ถ้าเราทำงานไม่เป็นที่พอใจของเขา เราก็เรียนไม่จบได้ แต่ก็เออ..เห็นว่าเป็นเพื่อนก็เลยอภัยไม่ถือสา คิดว่าแค่พูดให้พี่ๆ รู้เข้าใจ ก็พอ และไม่คิดว่ามันจะทำอีก
แต่ในที่สุดมันก็ทำแบบนี้อีก....คือเมื่อเรียนจบ เราก็ต่างแยกย้ายไปทำงานคนละที่ และมีวันหนึ่ง ปัทซึ่งเป็นเพื่อนเราคนหนึ่งโทรมาว่าจะจัดงานวันเกิดให้นัท โดยไม่บอกให้เจ้าตัวรู้ ซึ่ง 2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนกันคนละมหาวิทยาลัย โดยให้เราเป็นคนนัดเพื่อนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ซึ่งเราก็ไทรบอกเพื่อนทุกคน แต่เราติดงานที่ต่างจังหวัดเลยไปไม่ได้ และช่วงนั้นก็ยุ่งๆ เราเลยบอกว่าถ้าใครจะไปก็ให้โทรไปคุยรายละเอียดกับปัท เราแค่แจ้งข่าวให้รู้และให้โทรคุยกันเอาเอง งานจะจัดวันที่เท่านี้ๆ เราก็บอกหมด......ซึ่งเพื่อนคนอืนๆ ก็เข้าใจ แต่มีมันนี่แหละ ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนั้น มันดันลืมวันเกิดเพื่อนคนนั้น ไอ้เพื่อนเราที่ชื่อปัท เลยโทรตามมัน แต่แทนที่มันจะบอกว่ามันลืม มันดันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดนัท มันบอกว่าเราโทรมาบอกแค่ว่าจะจัดงาน และใกล้ๆ วันเกิดนัทเราจะโทรมานัดและบอกรายละเอียดอีกที ซึ่งเราก็อยู่ต่างจังหวัดเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเราที่ชื่อปัท กับนัท เลยว่าเราใหญ่ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ (คือนัท กับปัท เรียนคนละที่กับเราและไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนี้ โดยในสายตาเขามักคิดว่าเพื่อนเรามันน่ารัก ใส ซื่อและเขาก็รู้จักกับมันมาก่อนที่รู้จักกับเรา) และนัท กับปัท ก็โกรธเราด้วย ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของเราที่เพื่อนทุกคนที่เราโทรไปบอกต่างติดงานและไม่ไปงานเลย ดังนั้นตอนที่ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมันโกหกแก้ตัว ก็ไม่มีใครพูดความจริงให้นัทกับปัทฟัง
พอเรารู้เรื่องเราเลยโทรไปเคลียร์กับนัท แต่เหมือนนัทไม่เชื่อเรา เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ.........เราเซ็งมากๆ เบื่อไอ้เพื่อนคนนี้มากๆ
ไม่เข้าใจว่าทำไมมันทำแบบนี้ แล้วมันก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ยังโทรหาเราอยู่ แต่เราโกรธมันมากๆ เราไม่รับโทรศัพท์มันเลย ไม่ให้อภัยมันด้วย...รู้สึกว่ามันทำเกินไปจริงๆ แต่อีกใจของเรามันก็รู้สึกไม่ดีที่ทำแบบนี้กับเพื่อน และเสียความรู้สึกกับนัท และปัทมากๆ จนตอนนี้ไม่อยากพูดคุยกับเพื่อนที่เกี่ยวข้องเลย
ที่เขียนมาก็ยอมรับว่าบ่น รวมทั้งอยากถาม เพื่อนๆ jeban ด้วยว่าถ้าเป็นคุณ จะทำอย่างไร จะยอมอภัยให้มันอีกรอบ แล้วกลับไปคบมันไหม (ใจเราก็กลัวว่าถ้าอภัยแล้วยังคบกับมันต่อมันจะโยนความผิดอื่นๆ มาให้เราอีกในอนาคต) ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร แล้วคุณจะบอกให้เพื่อนสนิทคนอื่นรู้ไหม
Discussion (16)
คิดซะว่าเป็นกรรมของเราค่ะ
เพราะเจอมาแล้วเหมือนกัน
ปวดใจ
ทุกวันนี้ได้แต่อโหสิให้เค้าไป
อย่างน้อยๆ เราก็สบายใจ
เราก้อเจอเหมือนกันไอ้เพื่อนแบบนี้
เจอมาตั้งแต่เรียนจนมาที่ทำงาน
มันโคตะระ แสบเลย ปากสว่างตั้งแต่เรียนยันทำงาน เอาเรื่องส่วนตัวมากๆของเราไปเล่าที่ทำงาน
แต่เรื่องนี้เราก้อไม่ได้ปกปิดอะไรมากมาย แต่คนอื่นก้อน่าจะรู้จากปากเราใช่ป่าวล่ะ
ตอนนี้ก้อนิ่งเลยค่ะ อย่ามายุ่งกับฉัน คุยกันเรื่องงานอย่างเดียวพอ
เจอมาตั้งแต่เรียนจนมาที่ทำงาน
มันโคตะระ แสบเลย ปากสว่างตั้งแต่เรียนยันทำงาน เอาเรื่องส่วนตัวมากๆของเราไปเล่าที่ทำงาน
แต่เรื่องนี้เราก้อไม่ได้ปกปิดอะไรมากมาย แต่คนอื่นก้อน่าจะรู้จากปากเราใช่ป่าวล่ะ
ตอนนี้ก้อนิ่งเลยค่ะ อย่ามายุ่งกับฉัน คุยกันเรื่องงานอย่างเดียวพอ
คนประเภทนี้เค้าเรียกว่า ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก
อยู่ห่างๆ น่าจะดีกว่าค่ะ
ขืนคบไปก็ไม่สนิทใจอยู่ดี อีกอย่างไม่แน่เค้าอาจจะสร้างความเดือดร้อนให้คุณจนถึงขั้นเสียเงินเสียทองก็เป็นได้
เพื่อนไม่จริงใจอย่าคบดีกว่าค่ะ
มีเพื่อนมากมายก่ายกอง แต่ไม่มีเพื่อนแท้ที่ไว้เนี้อเชื่อใจได้
ก็สู้ไม่มีซะจะดีกว่าค่ะ
โห..โดนมากๆเลยค่ะ
มีเพื่อนแบบนี้เหมือนกาน
เรากะเค้า...คบกันมาตั้งแต่ปี1 ตอนนี้ปี4แล้วค่ะ
แรกๆเราก็ไม่คิดอะไร
มาเริ่มคิด ตอนปี4 ใกล้ ๆจบนี้แหละค่ะ
คือ..อาจารย์นัดประชุมเรื่อง ทีสิส .คือ เค้าสนิทกับอาจารย์ค่ะ
ปรากฎว่าเค้าบอกทุกคนในเอก ยกเว้นเราทั้ง ๆ ที่คนส่วนใหญ่เห็นว่าเรา..สนิทกัน
นี่ยังไม่เท่าไร...เราโทรไปหา เค้าก็..บอกว่าลืม
แล้วพอดีเราโทรไปหาเพื่อนอีกคน..เพื่อนถามเรื่องใบจบที่อาจารย์ให้เขียนในวันประชุมว่า เราได้ฝากให้ใครเขียนให้รึยัง..เค้าเก็บไว้เผื่อ เราก็อ้าว..ทำไมเพื่อนสนิทเราไม่บอก..เรื่องสำคัญ ขนาดนี้
ทั้งๆที่เมื่อกี๊ เราเพิ่งโทรไปหาเค้าแท้ ๆ
ซึ้งเลย.กับคำว่า เพื่อน
เราคุยกับเพื่อนอีกคนที่เค้าเก็บใบขอจบให้เรา เพื่อนเรายังบอกเลยว่า
..ไม่น่าเชื่อ..ว่าเค้าจะทำอย่างนั้นกับเรา...
ตอนนี้เราเอง ได้แต่เฉยๆ ความรู้สึกดี ๆมันหมดไปเยอะ
คิดแค่ว่า..ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น