วาเลน์ไทน์ที่มีแต่รอ
hydee6669อิอิตั้งชื่อเรื่องมาซะเศร้าเชียว
ใครๆที่เรียนมหาลัยหรือว่ามาเรียนที่กทม.หรือห่างจากบ้านคงจะเปนเหมือนกับเรา
ต้องรอคุงแฟนที่น่ารักว่าเมื่อไหร่เราจะกลับไปอยุ่ด้วยกันอีกเหมือนสมัยม.ปลาย
อีก4ปีกว่าและยังไม่รวมคุงแฟนไปเกณฑ์ทหารอีก2ปีตั้งหลักปักฐานชีวิตให้ได้อีกซักกี่ปี
อืมม...................แล้วเมื่อไหร่จะทำลายความห่างนี้ได้ซักที
อิอินี้ใครเป็นเหมือนเราบ้างค่ะมาเรียนกทม.แล้วห่างกันแบบนี้
หมดกำลังจัยแล้วค่ะอยุ่แบบนี้อย่าว่าเห็นแก่ตัวเลยนะ่ค่ะแต่อารมณ์มานเศร้าจัยจิงๆ
คบกันได้ปีเดียวแต่ต้องมาห่างกันอีกตั้งหลายปีแงแง
ใครมีอะไรมาระบายเล่าสู่กันฟังได้นะค่ะ ^^
ใครๆที่เรียนมหาลัยหรือว่ามาเรียนที่กทม.หรือห่างจากบ้านคงจะเปนเหมือนกับเรา
ต้องรอคุงแฟนที่น่ารักว่าเมื่อไหร่เราจะกลับไปอยุ่ด้วยกันอีกเหมือนสมัยม.ปลาย
อีก4ปีกว่าและยังไม่รวมคุงแฟนไปเกณฑ์ทหารอีก2ปีตั้งหลักปักฐานชีวิตให้ได้อีกซักกี่ปี
อืมม...................แล้วเมื่อไหร่จะทำลายความห่างนี้ได้ซักที
อิอินี้ใครเป็นเหมือนเราบ้างค่ะมาเรียนกทม.แล้วห่างกันแบบนี้
หมดกำลังจัยแล้วค่ะอยุ่แบบนี้อย่าว่าเห็นแก่ตัวเลยนะ่ค่ะแต่อารมณ์มานเศร้าจัยจิงๆ
คบกันได้ปีเดียวแต่ต้องมาห่างกันอีกตั้งหลายปีแงแง
ใครมีอะไรมาระบายเล่าสู่กันฟังได้นะค่ะ ^^
Discussion (9)
สู้ๆนะคะ
โห......แฟนเราก็ไปเป็นทหารเรือ...ปีนึง รอไป......พอกันค่า แต่ของ จขกท ดูจะเส้ากว่าเราอีกนะ สู้ๆ ค่ะ เราสัญญากะตัวเองแล้วว่าปีเดียวเรารอได้........เห้อออออ
สู้ ๆ นะคะ บางทีความห่างมันจะทำให้เราคิดถึงกัน และ เห็นความสำคัญของคนที่อยู่ข้าง ๆ มากกว่าน้า
เอาใจช่วยเหมือนกันค่ะ ถ้าเข้าใจและอดทนก็จะผ่านไปได้เอง สู้ ๆ !! ^^
เอาใจช่วยเหมือนกันค่ะ ถ้าเข้าใจและอดทนก็จะผ่านไปได้เอง สู้ ๆ !! ^^
เอาใจช่วยนะคะ... อดทนตอนนี้ ต่อไปจะได้มีความสุขไปอีกยาวๆ ค่ะ
กะ อดทนค่ะเธอขา