เบื่อชีวิต เบื่อโลกสุดๆ เลยค่ะ

ตอนนี้หนูอยากได้ข้อมูลอะไรบางอย่าง คือว่าหนูก็รู้นะคะว่ามันไม่ดีที่จะเอาเรื่องในครอบครัวออกมาพูด แต่หนูทนไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ เพราะมันเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆ เรื่องคือคุณแม่น่ะค่ะ ที่บอกไปกระทูู้ที่แล้ว ท่านเริ่มมีอาการเหมือนคนขาดสติ ท่านไม่มีเหตุผล อาการท่านเหมือนคนวัยทองน่ะค่ะ แต่ท่านแค่ 43 ปี เองนะคะ ท่านจะอารมณ์เสียใส่หนูตลอด หนูเรียนหนักมา เรียน 6 วัน สาขาสาระสนเทศ บ้านอยู่รามอินทรา ม. อยู่ติดกับหอการค้าน่ะค่ะ(จักรพงษภูวนารถ) มันไกลมากรถติดด้วย แล้วหนูก็เพลียเพราะเป็นช๊อกโกแลตซีส อยู่จะมีอาการปวดท้อง ปวดหลัง และเหนื่อยกระทันหัน พอกลับบ้านก็ช่วยท่านขายของ ขายบะหมี่น่ะค่ะ พอเก็บเสร็จถึงจะทำการบ้าน นอนก็ตี2 ตื่นตี5 บางทีตื่นไม่ไหวล่อไป 7โมง สายไปเลย เรียนไม่ทัน แต่ไม่เคยบ่นเลยค่ะ ไม่บ่นสักนิดเลย แต่มีบ้างที่อาการปวดท้องกำเริบจะหน้านิ่วๆ แกก็ไม่พอใจ มาด่าหยาบๆคายๆ แช่งให้ตายๆอีกตังหาก ค่ารรักษาก็มาบ่น ว่าหนูตัวล้างผลาญ ค่าขนมวันละ200ไม่รวมวันอาทิตย์ยอมรับค่ะว่ามากสำหรับกิ๊ฟ แต่ว่าไม่เคยขออะไรเลย ของใช้ส่วนตัวก็ไม่ขอค่ะ ผ้าอนามัย ค่าจิปาถะอะไรไม่ขอเลยตั้งแต่อยู่มหาลัย   ไม่เคยคิดจะขอเลย อยากกินอะไรท่านจะบอกว่า เงินมึงมีทำไมไม่ซื้อ มีไว้เผาผีมึงรึไง หนูแบบว่าอึ้งค่ะ แม่อาการหนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนเรียน ปวช แม่ไม่เคยเป็นแบบนี้นะคะ หนูเลือกเรียนภาคบ่ายค่ะ ตื่นแต่เช้ามาจัดร้านเตรียมของ เสร็จแล้วไปเรียน กลับบ้านเกือบ 1 ทุ่ม ก็มาช่วยขายต่อเก็บร้าน แล้วทำการบ้าน แล้วค่อยนอน เป็นเวลา 3 ปี แกยังด่าน้อยหน่อย พอเข้ามหาลัย ไม่ได้ช่วยจัดร้าน แต่ช่วยเก็บร้านช่วยขายต่อช่วงเย็น แกคงเหนื่อยก็เข้าใจ แต่แกจะบอกประมาณว่ายิ่งโตยิ่งไม่เคยเบาแรงเลย ยิ่งโตกูยิ่งเหนื่อยค่าใช้จ่ายยิ่งเยอะ หนูอธิบายเท่าไหร่แกก็ไม่ฟัง แกบอกว่าลูกคนอื่นทำไมมันเรียนแป๊ปๆก็กลับแล้ว มัวไป A=ห แAกอี๋ที่ไหนล่ะ คำนี้แกด่าบ่อยมากจนหนูแบบอายคนรอบข้างมากค่ะ แกเคยตีเคยตบหน้าร้านจนกระทรวงสังคมมาคุยที่บ้านว่ามีคนแจ้ง หนูก็ปฏิเสธอย่างเดียว คุณแม่ก็อ้างคุณพ่อ คุณพ่อก็ไปที่กระทรวงไปขึ้นบัญชีว่าห้ามสร้างเหตุการณ์แบบนี้อีก สงสาสรคุณพ่อมาก จนท่านเป็นโรคเครียด ปวดหน้าอก และมีเมื่อโมโหคุณแม่ คุณพ่อก็จะตะโกนเหมือนคนคุมสติไม่อยู่ ท่านชอบขู่ว่า แม่มึงระวังตัวไว้ให้ดีนะ แม่มึงน่ะ หนูเครียดมาก จนป้าที่อยู่หลังบ้านติดกันแกจะมาด่าหนูบ่อยๆ แกถามว่า บ้านมึงน่ะขายมั้ย กูจะซื้อกูทนไม่ไหวแล้วนะ อีห่ามึงเป็นอะไรนักหนาวะฮะ มึงเป็นลูกประสาเหี้ยอะไรให้พ่อแม่ด่าได้ทุกวัน เป็นเหี้ยอะไรมากมั้ย หนูแบบไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะค่ะ ว่าจะออกไปอยู่กับเพื่อนซักพัก เพราะเครียดเหลือเกินแล้ว หนูไม่รู้จะปรึกษาใคร เพื่อนก็ทำเป็นไม่สนได้แต่บอกว่าถ้าไม่รู้จะไปไหนมาอยู่นี้ก่อนก็ได้นะ หนูจะต้องทำตัวยังไง ท่านถึงจะไม่ด่าไม่ว่า ไม่ทำให้เครียดแบบนี้หรอคะ ต้องขออภัยที่มีคำหยาบ แต่มีคนขู่มา มีคนมาบอกว่าระวังจะโดนแจ้งอีกรอบนะ บ้านแกแตกแน่ หนูว่าถ้าไม่มีหนู บ้านนี้คงดีขึ้นนะคะ หนูไม่รู้จะไปทางไหนดี หวังพี่ๆที่อาบน้ำร้อนมาก่อนน่ะค่ะ มาให้คำแนะนำ หนูคุยแล้วนะคะ คุยกะแกแกก็รัวคำด่ามาเป็นชุดเลยค่ะ หนูร้องไห้ทุกวันเลย

Discussion (36)

อ๋อ ใช่ค่ะ เดี๋ยวนี้เค้ามีทุนกู้ยืม กรอ กยศ นี่นา

เจ้าของกระทู้ใกล้เรียนจบรึยังคะ

ลองไปถามที่คณะเลยก็ได้ค่ะ เค้าคงมีคำแนะนำ

เพราะว่า ทุนนี้ มีทั้งค่าเทอม แล้วก็ค่าใช้จ่ายทั่วไปด้วยมั้งคะ

เรียนจบแล้วค่อยทำงาน เอาเงินมาใช้ทุนคืนค่ะ

น้องเป็นเด็กดีมากเลยค่ะ
อดทนไว้นะคะ หลังฝนผ่านไปแล้ว รับรองน้องจะมีความสุขมาก ๆ ค่ะ นึกถึงวันข้างหน้าไว้นะ

เรื่องของ จขกท. เราอ่านแล้วก็เครียดเลยค่ะ   มันเข้าขั้นร้ายแรงเลยทีเดียว

ธรรมมะอาจจะช่วยได้ด้านสภาพจิตใจของ จขกท.ได้
แต่ปัญหาต่างๆ มันคงไม่ดีขึ้น
เราเองก็ไม่รู้จะแนะนำยังไง
เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะคะ

อยากให้ลองปรึกษาปัยหากับผู้เชียวชาญค่ะ

ขอให้ชีวิต จขกท.ดีขึ้นนะคะ  เป็นห่วงคุณกับที่บ้านจังเลยค่ะ
ใจเย็นๆ นะจ๊ะ 

น้องลองกู้เงินที่เค้าช่วยเรื่องจ่ายค่าเทอมและค่าใช้จ่ายดูสิคะ พี่จำไม่ได้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร
แล้วลองออกไปอยู๋กับเพื่อนเอาเพื่อนที่สนิทๆ หน่อยนะคะแต่น้องก้ต้องทำตัวดีๆเหมือนอยู่กับที่บ้านนะคะเพราะว่าไม่มีพ่อแม่คอยดุด่าแล้วตักเตือนเราแล้ว แล้วลองหางานพาสทามทำ พี่ว่าเหนื่อยหน่อยแต่ก็สบายใจนะ
พี่ไม่ได้แนะให้น้องทิ้งแม่และพ่อนะคะ แต่ถ้าน้องเสียสุขภาพจิตน้องก็จะเรียนไม่รู้เรื่องอะแล้ววันหยุดก้กลับไปนอนบ้านไปช่วยเค้าขายของเหมือนเดิม สู้ๆนะคะ พี่เอาใจช่วย