ขอกำลังใจหน่อยค่ะ มีปัญหาครอบครัว

สวัสดีค่ะ สาวๆจีบัน ตอนนี้เราเครียดมากเลยไม่อยากอยุ่คนเดียว คือว่าเราแต่งงานมีลูกน้อยแล้ว ตอนนี้ลูกจะ2ขวบแล้วค่ะ ปัญหาเรามันมีมานานแล้ว มันเริ่มมาจากคนที่บ้านเราเขาไม่ค่อยชอบแฟนเรา คือแฟนเราเขาอยู่ที่บ้านเราค่ะ เพราะถ้าให้เราออกไปเช่าห้องอยู่กับเขาเราก็ไม่ไปดีกว่า เพราะยังใหม่ในการมีลูกทั้งคู่ ปกติแล้วแฟนเราเป็นคนขยันนะ นิสัยตลก-ขี้เล่นแต่ชอบพูดจากวนประสาท บางทีคนฟังแล้วอาจรับไม่ได้ เราเองก็รับคำพูดของเขาไม่ได้อยู่บ่อยๆ แฟนเราก็มีงานทำเนี่ยแหละ แต่พอทำงานกลับมาบ้านคนเรามันก็ต้องอยากพักกันบ้างใช่ป่ะค่ะ แต่ที่บ้านเรามันไม่ใช่อย่างงั้นอ่ะ คือดูทีวีไม่ได้ เล่นคอมไม่ได้ อาบน้ำเกิน5ทุ่มไม่ได้ คุยกันเสียงดังหน่อยก็ไม่ได้ หยอกเล่นกันตามประสาแฟนก็ไม่ได้(มันเสียงดัง) ขนาดนั่งเล่มเกมส์เรียงหมากกับแฟนแม่เรายังเปิดประตูเข้ามาด่าเลย เราเองก็อึดอัดนะ แต่เขาก็แม่เราอ่ะ เราก็ทนมาจะ20ปีแล้ว แต่แฟนเราเขาก็บ่นกับเราบ่อยๆว่าเขาเหนื่อยใจนะ เจออย่างนี้เขาไม่อยากอยู่ ให้เราออกไปอยู่กับเขาข้างนอกมั๊ย เราก็เป็นห่วงที่บ้านอ่ะ บ้านเรามีแต่แม่กับยายอยู่แค่นั้นเอง แล้วเราเองก็รักไม่เป็นอ่ะ จริงๆนะเรารักไม่เป็น ไม่ใช่ว่าอะไรนะคือเราไม่เข้าใจว่าความรักมันต้องทำยังไงกันบ้าง เราต้องการแค่ให้เขามาเอาใจซึ่งเขาทำนะ แต่เราไม่เคยทำกับเขาเลย พอแม่กะยายไม่พอใจอะไรแฟนเรามันก็โดนด่า บางทีมันไม่รู้เรื่องด้วยซำมันยังโดนด่าเลย แล้วเราก็ไปซำเติมมันอ่ะเพราะเราคิดว่าบางอย่างมันก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน อย่างมันติดเกมส์วันหยุดก็เปิดแต่คอม กลางวันก็แอบเข้าห้องไปเล่นคอม แทนที่จะดูลูก เราก็ว่ามัน มันเบอกมันทำงานเหนื่อยอยากพักบ้าง เราก็รู้ว่าอยากพักแต่ไว้เล่นตอนกลางคืนได้มั๊ย ไปช่วยดูลูกก่อนแม่เขาจะได้พักผ่อนเขาบ้าง คราวนี้ก็ต้องมาทะเลาะกันเอง ทะเลาะกันบ่อยมาก บ่อยจนอยากเลิกอ่ะ ต่างคนต่างแรง จนเมื่อต้นปีเรามาจับได้ว่าแฟนเราโกหกเราเยอะมาก บอกจะไปช่วยเพื่อนผู้ชายย้ายห้อง มาจับได้ว่ากลายเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกัน แต่เขาคุยกันประมาณว่า เค้า-ตัวเอง รักนะ เป็นห่วงนะ อย่างเงี้ยจะให้เราคิดไงอ่ะ แล้วพอวันที่30ธันวาปีที่แล้ว มันกลับมาจากที่ทำงานเอากระเป๋าเป้มาจากไหนด้วยไม่รู้ มาตอน5ทุ่มแระมันบอกว่าพรุ่งนี้มันจะกลับบ้านที่กาญนะ พี่ให้ไปรอที่อนุสาวรีย์ เราถามมีใครไปบ้าง มันบอกก็พี่ แฟนพี่ น้องมัน2คนแล้วก็ผู้หญิงคนที่มันไปช่วยเขาย้ายห้องอ่ะ เราก็ถามว่าทำไมผู้หญืงคนนั้นถึงไปด้วยแล้วให้นอนกับแกเนี่ยนะ มันบอกแล้วไงอ่ะก็เพื่อนกัน พอมันไปอาบน้ำเราก็ไปเอาโทรศัพท์มันมาดู เพราะเราก็สงสัยมานานแล้วว่าเมื่อก่อนที่มันทำงานที่เดียวกับเรา มันไม่เคยเอาโทรศัพท์ไว้นอกห้องเลย แน่มันเอาไว้นอกห้องไม่ยอมเอาเข้ามา เราเลยเอามาดูปรากฎว่าเจอข้อความว่า ตัวเองเย็นนี้โทรหาเค้าด้วยนะ เมื่อคืนเค้าปิดเครื่องแฟนมากลัวโจทย์โทรมาเจอจ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นเขาส่งมาให้แฟนเรา เราแบบอารมณ์ขึ้นเลย มันออกมาจากห้องน้ำเราก็ถามมัน มันก็ว่าเราฟุ้งซ่าน เพื่อนกันก็คุยกันแบบนี้จะคิดอะไรนักหนา เราแบบ...ทนไม่ไหวอ่ะ คืนนั้นไม่ไนอนเลยนะ พอแฟนหลับเราก็ส่งข้อความที่คนนั้นเขาส่งมาให้แฟนเรา แล้วบอกว่าคุณเป็นไคร ขนาดชั้นเป็นเมียแฟนชั้นยังไม่ส่งหาชั้นแบบนี้เลย แฟนเราเคยส่งไปว่า รักนะห่วงนะไรเงี้ย ตอนตี5คนนั้นมันก้โทรมาหาแฟนเราก็โทรมานัดกันให้ไปเจอที่อนุสาวรีย์เราก็มาจับได้อีกว่าแฟนเรามันโกหกว่าจะกลับบ้าน ที่แท้มันนัดกันไปพัทยากับคนนั้น คนนั้นมันก็ประมาณว่าบอกแฟนเราว่าเราส่งข้อความไป มันก็คุยกัน ทีนี้เราก็ขอคุยบ้างมันก็จะไม่ให้คุยเราก็จะคุยมันเลยบอกคนนั้นว่าเราจะคุย มันเลยส่งโทรศัพท์มาให้ เราก็ถามว่าจะไปไหนกันคนนั้นมันบอกว่ามันจะไปชลบุรีเราก็เลยจับได้เลยว่าแฟนเราโกหกเพราะแฟนเราบอกจะกลับบ้านที่กาญ เราก็ถามว่าอ้าว..ไหนเห็นแฟนเราบอกว่าจะไปกาญด้วยไง มันก็เลยเหวอกันเลย ทีนี้เราก็ไม่ไหวแล้วอ่ะ เราก็รื้อเสื้อผ้าแฟนมาเคี้ยวออกนอกประตูแล้วไล่มันออกจากบ้าน มันก็นิ่ง เราก็ได้ใจดิยิ่งด่ามันใหญ่จนมันทนไม่ไหว บอกขอเวลาแค่วันเดียวไม่ได้เหรอ ขอไปพักสมองแค่วันเดียวแล้วมันจะดีขึ้น แล้วเราบอกว่าทำไมต้องโกหกมันบอกถ้าไม่โกหกเราก็ไม่ให้มันไป เราก็หาเรื่องมาด่ามันจนมันทนไม่ไหว เราบอกถ้าแกไปแกกับเราขาดกันเลยไม่ต้องมาคบกันอีก มันก็จะไปเราก็พูดซ้ำอีก มันก็นิ่งคิดจนที่สุดมันก็ไป มันบอกว่ากลับมามันไปอยู่ที่อื่นก็ได้ มันไปตอน6โมงเช้า ประมาณ8โมงเราก็แกล้งทำเป็นพูดดีกับมันเราก็ถามมันว่าตกลงไปไหนเหรอมีใครไปบ้างมันบอกว่ามีผู้หญิงคนนั้น เพื่อนมันอีก2คนแล้วก็ญาติผู้หญิงคนนั้น ทีนี้เราก็โทรไปบอกพี่ว่าเรื่องมันเป็นอย่างงี้ทำไงดี แฟนพี่เราก็บอกตามไปป่ะหล่ะ เข้าทางเราเลยไปก็ไป(มันไปพัทยา หาดจอมเทียนกัน) 10โมงเราก็ตามไป ก็โทรถามตลอดว่าถึงไหนแล้ว ตกลงไปไหน มันก็บอกมา จนเราถึงหาดเราก็หาที่จอดรถ(หายากมาก เพราะมันไม่มีที่จอด) พอจอดแล้วเราก็โทรถาม มันบอกกำลังนั่งรถมาที่หาด เชื่อป่ะพอว่าโทรศัพท์มันสักพัก เจอมันเลยอ่ะ มันนั่งข้างหลังกะบะมากะคนนั้น เราก็เห้ย..ต่าย(แฟนเรา)นี่หว่า ที่นี้รถมันก็แล่นไปไกลแล้วอ่ะ ประมาณว่าหาที่จอดเหมือนกัน เรากับพวกพี่ก็ลงเดินหากันทั่วหาด หาไม่เจออ่ะ แล้วเชื่อมั๊ยว่าเราคุยโทรศัพท์กับมันอยู่แล้วแทบจะเดินสวนกันแต่ดีที่มันเดินก้มหน้า พี่เราบอกไอ้ต่ายมาๆ เราเงยหน้าขึ้นไป ตายห่า...ใช่จริงด้วยเราก็รีบเดินหนีไปที่อื่น แต่มันไม่เห็นนะ ทีนี้มันหายหาไม่เจออีก พี่เราบอกเห็นมันเดินออกมาจากช่องนี้ ก็เลยรอมันสัก15นาที มันก็เดินกลับเข้าช่องเดิม(ไปนั่งเก้าอี้ชาดหาด) เรากับพี่ก็หามุมที่เราเห็นมันแต่มันไม่เห็นเรา ก็ดูแล้วก็ไม่มีอะไรมากนะ ก็เห็นมีแค่จะลากคนนั้นลงทะเล แล้วก็ถ่ายรูปคู่หัวติดกันแค่นั้นพอรับได้ พอ6โมงเย็นมันจะกลับกันแล้ว เราก้เอาไงดีวะ ก็เลยลุกไปหามันเลย ไปตอนที่เขาอยู่กันเยอะแล้วอ่ะทั้งคนนั้นแล้วก็ครอบครัวคนนั้น(มันโกหกเราอีกแล้วว่ามีเพื่อนมาอีก2คน แต่มันไม่มีอ่ะ) ทีนี้เราก็ด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนมันสุดๆอ่ะมันก็ด่าเราสุดๆเหทือนกัน มันบอกเลิกก็เลิกมันไม่ชอบเหมือนกันทำไมต้องมาตาม มันขอเวลาแค่วันเดียว เราเสียใจมากเลย แล้วมันก็ไปแทนที่ครอบครัวคนนั้นจะให้มันอยู่กับเรานะ ตอนกลางคืนเราก็โทรไปว่าอยู่กับเราได้มั๊ย เราไม่สบายใจนะที่แกต้องไปนอนกับคนนั้น มันบอกมันไม่มา ยังไงก็ไม่มา มันบอกถ้าพูดไม่รู้เรื่องมันจะปิดเครื่อง มันบอกมันไม่เคยโกหกว่ามันอยู่ที่ไหน ก็ใช้อ่ะดิ มันคงไม่คิดว่าเราจะตามไปนี่ (คืนนั้นเรากับพี่ก็ค้างกันที่พัทยาด้วย มันยังไม่ยอมมาด้วยเลย) พอวันรุ่งขึ้นเราก็กลับเพราะนึกว่ามันจะกลับ มันปิดเครื่องแล้วมันก้ไม่กลับ เราต้องโทรไปถามที่ทำงานว่ามันมาทำงานรึเปล่าเพราะมันไม่ได้ลาหยุดด้วย ที่ทำงานบอกวันนี้ก็ไม่มา ลาออกไปแล้วนี่ เราก็มันอะไรกันเนี่ย จน3ทุ่มมันโทรมาบอกนอนบ้านเพื่อนที่สุพรรณมันก็ให้คุยกับเพื่อนผู้ชายที่มันบอกว่าไปด้วย เราก้แกล้วถามว่าเมื่อวานไปพัทยากับต่ายมาเหรอ เพื่อนซื่อไงบอกไม่ได้ไป เราก็อืม...โกรธสุดๆ แฟนเราก้เลยวางปิดเครื่องไปเลย คราวนี้มันเลยไม่มาอยู่ที่บ้านเราอีกเลย ตั้งแต่ต้นปีที่มันไป มันมาบ้าน3ครั้ง มาทีก็นอนคืนนึง แล้วก็ทะเลาะกันตลอด แล้ววันพฤหัสที่แล้วลูกหมอนัดต้องไปตรวจ เราก็ทำงานไม่อยากลาเพราะเพิ่งเข้าทำงานด้วย แล้วอีกอย่างหมั่นไส้มัน มันเคยบอกเราว่าลูกจะไปโรงบาลเราอยู่ว่างๆก็พาไปซิ(ตอนนั้นเรายังไม่ได้ทำงาน) มันบอกมันทำงานเป็นลูกจ้างเขานะ ไม่ได้เปิดบริษัทเองจะไปลาเขาบ่อยๆได้ไง ก็นั่นแหละเราก็เกิดอาการหมั่นไส้เพราะตอนนี้มันไม่ได้ทำงาน ก็เลยโทรให้มันมามีการบอกคิดดูก่อนด้วยนะ นี่ขนาดลูกมันนะเนี่ย แต่มันรักลูกมันมากนะ มันบอกถ้าที่บ้านไม่ให้มันมามันก็ไม่มา แล้วที่บ้านมันก็ไม่ให้มันคบกับเราแล้ว ถ้าคบก็ให้คบห่างๆไม่ต้องไปเหมือนเดิม เราก็บอกเหตุผลว่าทำไมเราถึงหยุดไม่ได้ มันก็มา มันมาวันพุธ ก็เจอกันก่อนเข้าบ้าน ก็คุยกันดีนะเดินจับมือกัน จนตอนกลางคืนความรู้สึกมันบอกไงว่ามันโกหกอะไรเราอยู่ทำไมต้องเอาโทรศัพท์ไว้นอกห้องทุกครั้งที่มันมาเท่านั้นยังไม่พอ มันเอาโทรศัพย์ใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ เปิดสั่นรูดซิปซะดิบดี พอมันอาบน้ำก็ก็ค้นซิ เจอถุงยางด้วย ก็หยิบเครื่องมาดูข้อความถาดเข้าไม่มีไร แต่ข้อความถาดออกนี่ซิ เราอ่านทันอยู่2ข้อความ 1.ตัวเองอยู่ไหนเนี่ยเค้าโทรไปตัวเองไม่รับเป็นอะไรรึเปล่า เป็นห่วงนะคิดถึงมากด้วย 2.อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าจ๊ะ กินข้าวรึยังเอ่ย เป็นห่วงนะคิดถึง แล้วเราก็กดดูรายชื่อการโทรก็ไม่มีอะไร แต่เราเห็นชื่อที่มันส่งก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนเราดูรายชื่อการโทรเห็นมีแต่ชื่อนี้ทั้งนั้น พอมันใกล้จะออกจากห้องน้ำเราก็รีบเอาเก็บเข้าที่เดิม ก่อนมันเข้าห้องมันก็ลบข้อความที่มันส่งหมดเลยนะ แล้วลบเบอร์คนนั้นหรือว่าแมมเป็นชื่ออื่นเนี่นแหละ มันก็สุดๆเหมือนกันนะ เราก้ถามมันว่ามีอะไรปิดบังอยู่รึเปล่า มันบอกว่าไม่มี จนแบบทะเลาะกันอีกมันก็บอกว่ามันไม่ชอบให้ค้นแบบนี่ เราก็เลยถ้าไม่ให้ค้นงั้นขอดูโทรศัพท์หน่อย มันก็ไม่ให้ดู เราก็พูดจนมันให้ดู แต่มันเป็นคนกดเอง เราก็ให้มันกดมันก็กดถาดเข้าไม่มีไร แล้วมันก็เก็บ เราบอกจะดูถาดออกมันก็ไม่ให้ดูเราก็ด่าๆๆมันก็หยิดมากดให้ดูคือมันลบไปก่อนหน้านี้แล้ว ก็ทะเลาะกันอีก เราก็เคยถามว่ามันมีใครรึกเปล่า มันก็บอกไม่มี มีใครมาชอบหรือไปชอบใครรึเปล่ามันก้บอกไม่มี แล้วที่เราเจอแบบนี้หมายความว่าไง เราถามว่ามันยังรักเราอยู่รึเปล่า มันบอกว่ามันไม่รักเราแล้ว แต่ห่วง มันหมายความว่าไงคะ มันบอกว่ามันไม่ใช่ความรักแบบเด็กๆที่ต้องมาบอกรักกัน แต่มันห่วง แต่มันพูดว่าไม่รักอ่ะ เราเจ็บมาก มันจะกลับวันศุกร์เราก็ถามว่าพรุ่งนี้จะกลับกี่โมงมันก็บอกตื่นก็ไป แล้วคิดดูนะวันพฤหัสเราทำงาน งานเลิก6โมงครึ่ง มันมาเดินซื้อของแถวที่ทำงานกลับบ้านเวลาใกล้เคียงกันมันยังไม่โทรมาถามเราเลยว่าเลิกงานยัง เข้าบ้านพร้อมกันมั๊ย แล้วมันก็รู้ว่าเราหยุดทุกวันศุกร์มันก็ไม่มีที่จะพาเรากับลูกไปเที่ยวบ้าง มันกลับไปตอน10โมงเช้า พอบ่ายๆเราโทรไปมันก้ไม่ยอมรับสาย โทรไป3ครั้งมันก้ไม่รับ มารับอีกทีก็เย็นๆคุยกันแว๊บเดียว แล้วมันก็ปิดเครื่องทั้งคืน มันกลับไปทั้งๆที่ยังทำเรื่องลูกไม่เสร็จ เพราะลูกต้องทำเรื่องย้ายโรงบาล แล้ววันพรุ่งนี้ก็ต้องไปหาหมออีกว่าหมอจะนัดผ่าท่อน้ำตาเมื่อไหร่ ลูกเราท้อน้ำตาอุดตันอ่ะค่ะ มันก็กลับไปซะงั้น เราโทรไปมันก็บอกว่าเลี้ยงได้ป่ะหล่ะ เลี้ยงไม่ได้เอามาที่บ้านมันจะเลี้ยงเอง มันพูดแบบนี้บ่อยๆเหมือนมันขู่เรา แต่เราไม่อยากให้พวกเขาเอาลูกเราไปหรอก เราไม่ชอบบ้านเขาด้วย สรุปก็คือวันก็ไม่มาพาลูกไป ถ้าลูกต้องผ่ามันก็ไม่มา แล้วพอขอเงินค่านมมันให้มา300 คิดดู300ให้ใช้ทั้งเดือน มันบอกดีกว่าไม่ได้ไม่ใช้เหรอ เราแบบทนแทบไม่ไหว มันบอกว่าน้ามันถามว่าเดือนนึงจะให้ส่งมากี่บาท เราบอกเดือนนึงลูกใช้เงิน4พันกว่าบาทแล้ว นี่ยังไม่รวมค่าต้องเก็บไว้เรียนหนังสืออีกนะ มันก็ด่าอีก4พันใครเขาจะหาให้ได้ ขนาดเรายังไม่มีปัญญาหาเลย เห้อ....เครียดมาเลยค่ะ แล้วเราก็รู้สึกว่ามันยังคบกับผู้หญิงคนที่สองอยู่มันบอกว่าเป็นเด็กแถวบ้านที่กาญ แล้วมันอยู่ใกล้กัน แต่เราอยู่ไกลแบบนี้เราจะทำไงดีคะ มันก็บอกว่ามันไม่มีอะไรเลิกไปแล้ว แต่เราไม่เชื่ออ่ะ เราต้องร้องไห้ทุกวัน เพราะเรารักเขามาก เราก็อยากเลิกแต่เรารักมากอ่ะ เราเลิกไม่ได้เราลองทำแล้ว แล้วอีกอย่างเราเป็นห่วงลูกด้วย ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ แต่เขาก็ไม่เหมือนเดืมเลย เปลี่ยนไปทุกอย่าง จากคนที่เคยดีตอนนี้มันทำไม่ดีกับเราแล้วอ่ะค่ะ เรารักไม่อยากเลิก แต่เจ็บมาก ทำยังไงดีค่ะ ช่วยเราคิดหน่อยนะ ขอกำลังใจหน่อยได้มั๊ยค่ะ ส่งข้อความมาเป็นกำลังใจให้เราหน่อยก็ได้ เราท้อเหลือเกิน เบอร์นะคะ 087-7014600 เราปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกให้เราเลิก เพราะมันไม่ได้รักเราแล้ว แต่คำพูดที่แฟนเราพูดกับเรามันกำกวมอ่ะค่ะ ไม่รัก เพราะมันไม่ใช่ความรักแบบเด็กๆเพราะมีครอบครัวแล้วมีตัวเล็กที่ต้องรักมากกว่า มันบอกว่ามันจะมีหรือไม่มีเราก็ได้แต่มันต้องมีตัวเล็ก แล้วเราคืออะไรมันบอกเราก็คือแม่ของลูกคือคนที่มันก็ห่วง แล้วสรุปมันหมายความว่ายังไงอ่ะคะ ช่วยเราคิดและเป็นกำลังใจให้เราหน่อยนะ ขอsmsก็ยังดี เพราะเราไม่ค่อยเข้ามาเล่นอ่ะค่ะ เราไม่อยากรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เรารู้ว่าเรายังมีลูก แต่เราปรึกษาที่บ้านไม่ได้เพราะบ้านเราไม่มีเหตุผล บ้านเราเป็นบ้านที่ไม่เคยให้คำปรึกษาเป็นบ้านที่ไม่เคยพูดกัน แล้วบ้านเราก็เกลียดแฟนเรา แฟนเราเขาก็มีเรื่องดีๆบ้างแต่แม่เราไม่เคยพูดเรื่องดีๆให้ลุงกับป้าและคนอื่นฟังเลย จนญาติๆเราเขาเกียดแฟนเรากันหมดแล้ว เราเครียดมากค่ะ อยากออกไปอยู่ที่อื่นแต่ก็เป็นห่วงคนที่บ้าน แล้วอีกอย่างแม่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ครอบครัวเราพังแบบนี้ ขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนี้ แต่แม่เขาเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วตอนที่แฟนเรามายังอยู่ที่บ้าน ยายกับแม่เราไม่เคยพูดกับมันเลยนะ มันพูดด้วยก็ไม่มีใครพูดกับมัน มันยกมือไหว้ก็ไม่มีใครมองหน้ารับไหว้มัน เราก็เห็นใจมันนะ เราอยากให้ปัญหาทุกอย่างมันดีกว่านี้ อยากให้มันกลับมารักเรามาอยู่กับเราและลูกเหมือนเดิม เราควรทำยังไงดีคะ