...

โห้ พูดไม่ออกเลยอะ ทั้งของจขกท.แล้วก็บางคห. สุดโต่งไปทั้งสองทางก็ไม่ไหวนะคะ

ผู้หญิงได้เปรียบเรื่องนี้หรอ สำหรับเราอาจจะคะ เราหยิ่งมั๊ง จนนะ แต่ไม่ให้เลี้ยง หรือเลี้ยงได้ แต่เราต้องขอเลี้ยงกลับ ไม่ก็จ่ายค่าหนัง เค้าจ่ายค่าข้าว อะไรประมาณนี้

ไม่ใช่ว่าเป็นผุ้ชายแล้วต้องจ่าย เป็นผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายรับ มันเป็นnormหรือป่าวเราไม่รู้ แต่ในเมื่อผู้หญิงเองก็ยืนด้วยตัวเองได้ มีบทบาทหน้าที่ หลายๆครั้งก็เรียกร้องความเสมอภาค แล้วทำไมตรงนี้เราถึงจะเสมอภาคไปด้วยไม่ได้

เราเองก็เคยคบคนที่เด็กกว่า แล้วก็ต้องไปเลี้ยงเค้า จ่ายค่าโน่นค่านี่ให้ ตอนหลังก็ทนไม่ไหว เลิกไปเหมือนกัน ยอมรับว่ามันเป็นปัญหาในระยะยาว(แม้ว่าจะรักมากแค่ไหนก้ตาม) ไม่ต้องมาเลี้ยงเราหรอก แต่ให้เราเลี้ยงตลอดมันก็ไม่ไหว เราว่าที่เราเคยเจอ หนักกว่าจขกท.อีกนะ เพราะเราต้องไปส่งเค้าที่บ้านทุกเย็นหลังเลิกเรียนด้วย ไม่ไปก็โกรธ คบไม่ไหวคะ เกินจะทน

เคยคบกับคนที่จ่ายทุกเรื่องก็เคย ขอจ่ายอะไรก็ไม่ยอม แต่เราก็แอบเอาเงินไว้ที่ห้องเค้า ไม่ก็รถเค้าตลอด ไม่ต้องพูดออกมา แต่เราก็อยากให้เค้ารู้ว่าเราเกรงใจ แล้วเราก็ไม่ได้เหลือขอขนาดนั้น ถึงจะยังไม่ได้ทำงาน แต่พ่อแม่เราก็มี เงินเราก็มี

เคยคบกับคนที่ยอมcompromiseในเรื่องนี้ คือยอมให้เราจ่ายได้ในส่วนเล็กน้อย ก็รู้สึกดี แล้วก็แฮปปี้กับความสัมพันธ์แบบนี้มากที่สุด รู้สึกเหมือนเป็นpartner เป็นalliance เราเท่าเทียมกัน ไม่มีใครต้องแบกรับหน้าที่เรื่องใดเรื่องนึงตลอดไป

รักกันก็ต้องเอาใจใส่ความรู้สึก เอาใจใส่ความเป็นอยู่ของเค้าด้วย คิดแต่จะได้หรือต้องเสียตลอดเวลาก็ไม่ไหวหรอก พอดีๆดีกว่าคะ ^^