ขอบ่นพนักงานขายเสื้อผ้าหน่อยค่ะ

คือว่าวันก่อน เราไปเดินที่เดอมอลล์รามคำแหง เห็นว่ามีเซลล์ลีวายส์ 30% ก็เลยเดินเข้าไปดูกางเกง   พอดีกางเกงมันพับอยู่ เราก็คลี่ออกมาดู ตัวแรก ก็ไม่ชอบทรงจะดูตัวอื่นไปเรื่อยๆ (เค้าไม่มีแขวนโชว์เลยค่ะ เพราะเค้าจัดเป็นบูท ไม่ใช่เซลล์ในช็อป)  เราก็พับคืนให้เหมือนเดิมนะคะ  แต่พนักงานขายผู้หญิง ก็รีบเดินมาพับกางเกงตัวนั้นใหม่แบบท่าทางไม่พอใจมากๆ เค้ามองหน้าเราด้วยอ่ะ  เราก็นึกว่าเค้าจะถามเราว่าสนใจรุ่นไหน   แต่เค้าก็ไม่ถาม ไม่พูดอะไรเลย  เราก็เลยพับกางเกงอีกตัวที่เรากำลังดูอยู่คืนเหมือนเดิม (อารมณ์แบบว่าตูไม่ดูแล้วก็ได้)  คนขายก็ตามมาพับกางเกงตัวนั้นอีก ท่าทางแบบเดิม หน้าตาไม่พอใจเหมือนเดิม  เราก็เลยมองหน้าเค้าแล้วก็เดินออกไปเลย  คือกางเกงอ่ะสวยนะ ลดเยอะด้วย อยากได้มากๆ แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวอ่ะ เหมือนกับเราไปเลือกเล่นๆทำให้เค้าเสียเวลาจัดใหม่  ทั้งๆที่เราก็พับกลับให้เหมือนเดิม (ถึงจะไม่สวยเท่าเดิมก็เหอะ) แต่เค้าก็ไม่น่าจะมาทำเป็นจัดๆพับๆ ต่อหน้าเราขนาดนี้เลย   ไม่รู้เพื่อนๆรู้สึกแบบนี้กันรึป่าวคะ

Discussion (5)

 

เราก็เคยเจอค่ะ เคยสงสัยอยู่บ่อยว่า เพื่อนเรามองเราแค่ของที่เราใช้หรอ... 

ถึงว่าเราจะมีของแบรนใช้เยอะ แต่บางอย่างก็ลดราคาทั้งนั้น บางทีก็หงุดหงิดกับเด็กไทยที่อะไรๆก็ต้องแบรนแนมไปหมด (เลิดคบล่ะเพื่อน)

เปนเจน
เจนจะด่าให้เลยค่ะ
ว่าถ้าไม่ขาย
ก็กลับบ้านไปเลี้ยงลูกเลย อีบ้านี่

ขอลบเม้นท์ก่อนค่ะ ดูจะเปลืองพื้นที่ไป อย่าเก็บมาเรื่องแค่นั้นมาคิดเลยค่ะ ทำให้เราเครียดป่าวๆน่ะ

สมัยตอนเรียนเราเคยไปทำงานตามร้านเสื้อผ้าด้วยช่วงหยุดซัมเมอร์ แบบว่า shop keeper สุดๆ พับเสื้อ กางเกง คอยส่งเสื้อผ้าให้ลูกค้าลอง ....แต่เราไม่เคยหน้าบึ้งเลยนะ ไม่นินทาลูกค้าด้วย แบบว่าเต็มที่ เพราะเราก็เคยเป็ยลูกค้า เรารู้ว่าเจอคนขายหน้าเป็นตูดก็ไม่อยากซื้อ ต่อให้ลูกค้าแกะ 500 รอบก็ต้องพับเก็บอีก 500 รอบ เพราะเค้าจ้างเรามาพับไง

แต่ก็มีเพื่อนร่วมงานที่นิสัยไม่ดี พอลูกค้ามลองแล้วไม่ซื้อก็ทำหน้าเบ้ๆ แบบว่าชิๆๆ ใส่ลูกค้า เรานี่อยากเดินเข้าไปตบมันจัง แต่เจ้าของร้านเองก็เป็น(แป่ว...ให้มันได้อย่างนี้สิ).....เราเลยคิดว่า...เอาเหอะ ฉันไม่ได้ยึดอาชีพนี้ไปจนตายซะหน่อย แค่ทำช่วงหยุดเรียน

อย่าคิดมากเลยคะ พนักงานดีๆมีอีกเยอะแยะ
ดูป้ายชื่อแล้วก็ฟ้องผู้จัดการเลยค่ะแบบนี้