ขอลอง รองเท้า มันผิดมากเหรอ ค่ะพี่

วันนี้ไปเดินตลาด ปิ่นเงินปิ่นทองตรงเซนทรัลปิ่นเกล้ามา

เจอร้านรองเท้า ก็เลยขอลอง 2 แบบ แต่ไม่ชอบ

ก็เห็นแล้วนะว่าพี่เค้าหาsizeนานมาก จนเราก็เกรงใจเลยบอกพี่ไปว่า เอา สีไหนมาก่อนก็ได้ค่ะพี่เกรงใจ

พอลองแล้วเรารุสึกไม่ชอบ ก็เลยบอกพี่เค้าไป

เรา : พี่หนูขอคิดดูก่อนละกันนะค่ะ มันมีรัดข้อใส่แล้วรู้สึกขาใหญ่ อ่ะค่ะ

คนขาย : น้องไม่เอาซักแบบเลยหร๋อค่ะ (เสียงกัดมาก คิดว่างานเข้าแล้วว) เอาอันนี้ก็ได้ค่ะ นี่ไงสีชมพูเอาไหมค่ะ

เรา : ขอตัดสินใจก่อนนะค่ะ

คนขาย: โห น้อง พี่หาให้ตั้งนาน แล้วมองไปที่กองรองเท้าที่เค้ารื้อออกมา

เรา:พี่หนูขอโทษ อย่าโกรธหนูเลยนะ ขอโทษๆจริง

คนขาย: น้องพี่ก็ติดป้ายเอาไว้ (ป้ายเขียนประมานว่า ให้เลือกแบบเลือกสีที่ถูกใจก่อนแล้วค่อยลอง ของหยิบยาก)
 
แต่เราก็ เลือกแบบ เลิอกสีก่อนแล้วนิ ยังงี้ถ้าลองแล้วใส่ไม่สวยขึ้นมาก็ต้องซื้อเหรอ

เรา : พี่อ่ะ ถ้าหนูไม่ลองแล้ว หนูจะรู้เหรอว่าใส่แล้วเป็นยังไง หนูขอโทษจริงๆ

คนขาย : วันหลังอย่าไปทำกับร้านอื่นนะ เดี๋ยวเค้าจะด่าเอา

เรา : ค่ะพี่ ขอโทษค่ะ

เอ้าเป็นงั้นไป เราไม่ได้ลองเละเทะ ไม่ได้ลองทุกคู่ที่เค้ามี ก็รู้ว่าของมันหยิบยากแต่มันผิดเหรอที่อยากลอง แล้ว พอลองแล้วไม่ชอบ ก็จำเป็นที่ต้องซื้อด้วยเหรอ แล้วก็ขอโทษแล้ว เราไม่รู้ว่ามันใส่แล้วจจะเป็นยังไง

เลยหมดอารมณ์ ซื้อขอต่อเลยค่ะ  - -"

ซึมไปเลย ก่อนะจะหายเป็นปกติ ก็คิดได้ว่า เรามานั่งโกรธเค้า แล้ว เค้าละ ป่านนี้คงหายโกด ลั่ลล๊า ขายของต่อ ไม่ก็ นั่งนินทาเราลับหลังรึเปล่า
ถ้าเค้า หายโมโห ก็ยังมีเราที่บ้าหงุดหงิด ซึม อยู่ แล้วทำไมตัวเราจะต้องไป จ๋อยกะคำพูดของเค้าด้วย จิงไหมค่ะ

คนดีๆก็มีอีกเยอะเนอะ ^ ^