บุญ

...บุญมีความหมายแคบลงหรือเพี้ยนไป เช่น เมื่อเราพูดว่าไปทำบุญทำทานโยมก็นึกว่าทำบุญคือถวายข้าวของแก่พระสงฆ์ บุญกเลยมักจะจำกัดอยู่แค่ทานคือการให้ แล้วก็ต้องถวายแก่พระเท่านั้น จึงเรียกว่าบุญ ถ้าไปให้แก่ชาวบ้าน เช่น ให้แก่ชาวบ้าน เช่น ให้แก่คนยากจนตกทุกข์ยากไร้ เราเรียกว่าทาน ภาษาไทยตอนหลังนี้จึงเหมือนกับแยกกันระหว่างทำบุญกับให้ทาน ทำบุญ คือภวายแก่พระ ให้ทานคือให้แก่คฤหัสถ์ชาวบ้านโดยเฉพาะคนตกทุกข์ได้ยาก
   เมื่อเพี้ยนไปอย่างนี้นาน ๆ คงต้องมาทบทวนกันดู เพราะความหมายที่เพี้ยนไปนี้กลายเป็นความหมายในภาษาไทยที่บางทียอมรับกันไปจนคิดว่าถูกต้อง...

จาก หนังสือ ก้าวไปในบุญ//พรพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต)

สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ
การใหธรรมะเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง

Discussion (4)

อนุโมทานาสาธุนะคะ กระทู้นี้ดีจริงๆ ค่ะทำให้เราต้องหันมาคิดทบทวนดู

ว่าปัจจุนเราเข้าใจคำว่าการทำบุญคืออะไรกันแน่ บางคนหมั่นทำบุญใส่บาตร

ที่วัด แต่กลับลืมดูแลพ่อ-แม่ของตัวเอง ซึ่งเราว่าการทำบุญนั้นต้องเริ่มจาก

ตัวเราก่อนนั่นคือการถือศีล ไม่เบียดเบียนผู้อื่นสัตว์อื่น ทำความดี ละเว้นความชั่ว

ทำจิตให้บริสุทธิ์ และการลดละอัตตาในตัวเรา (ยากที่สุด)

และการทำบุญกับคนใกล้ชิดเช่น ดูแลพ่อแม่ไม่ทำตัวให้ท่านเป็นห่วง

จากนั้นก็ทำบุญกับสังคม เช่นวัด มูลนิธิ ฯลฯ

สาธุ
ของเรา บุญ คือ สบายใจอ่ะๆ

ตามความเข้าใจของเรานะ
บุญคือ ถือศีล ทำทาน ทำใจให้บริสุทธิ์ ไม่เบียดเบียนสัตว์โลก
ไม่รู้เข้าใจถูกป่าวเนี่ย....

เราชอบทำบุญกับเด็กมากกว่าอ่ะค่ะ
เดี๋ยวนี้แม้แต่นักบุญชายผ้าเหลืองก็ไว้ใจไม่ได้.......