::::: ( รัก หรือ หลง ) นอกเรื่องค่ะ :::::

พอถึงโรงเรียนเราก็ยืมรอเพื่อนบริเวณในโรงเรียนแต่อยู่ด้าน
หน้าโรงเรียน ( งงไหมเอ่ย ) แล้วจังหวะกำลังรอเพื่อนอยู่
ก็มีเด็ก รร ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในโรงเรียน O.o ตะลึง
คนอะไรน่ารักจัง ขาวๆ ตี๋ ๆ สเปคเลย รู้สึกว่าเค้าคนนั้นจะอยู่
ม.4 แล้วเราก็เจอกันบ่อยขึ้น เวลาไปเรียนอีกอาคารนึง ก็จะ
เจอตามท้องถนน (พูดซะเหมือนเจอหมา) เรารุสึกว่าเธอเค้า
ที่เราแบบใจสั่นๆไงไม่รู้สิ แล้วมีอยู่วันนึง ทนไม่ไหวแล้วเว้ย
ให้เพื่อนไปขอเบอร์ให้ 555+ (หน้าไม่อายจิงๆ ขนาดอยู่ ม.3 นะ)
ให้แค่ไปขอเบอร์ เพื่อนมันถามมาซะ ชื่อไร เรียนม.ไร ห้องไหน
บ้านอยู่ไหน กลับบ้านยังไง เบอร์โทร ดีนะที่ไม่ขอที่อยู่มาด้วย

ตอนโทรนะขอบอกว่า ตื่นเต้นมากๆ แต่ก้อผ่านมาได้ด้วยดี
ทีนี้คุยได้สักพัก ก้อเริ่มเปิดตัว ไปเจอหน้า เหอๆ ตื่นเต้นสุดๆ
คือเราเป็นคนไม่สวยอ่า ตอนนั้นม.3 ก้อดำๆ เตี้ยๆ ผมสั่นๆ
แหมก้อเด็ก ม ต้นเนี้ยเนอะ เค้าไม่ชอบเราเลยด้วยซ้ำ แต่เรา
ก้อเหมือนจะหน้าด่าน โทรไปคุย ทุกวันๆ ๆ ๆ เกือบเดือน
และแล้วเค้าก้อบอกว่ามีแฟนแล้ว เราเสียใจมากๆเลย แฟนเค้า
อยู่คนละโรงเรียนนะ แต่ก้อไม่เปนไรยังไงก้อยังขอรักต่อไป
ถึงแม้จะรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ก้อยังคุยกันเรื่อยๆ คนเราตัดสินใจ
คิดจะเค้าเป็นแค่พี่ชาย ขอแค่เค้าคิดถึงเราเวลาที่เค้าไปสบายใจ
ก็พอ จากนั้นเราก้อมีแฟน

แต่เราก็ยังคุยกันอยู่เกือบทุกวัน แล้วเค้าก้อเลิกกับแฟน
พี่เค้าเส้ามากๆ ร้องไห้ด้วย เราก้อคอยคุยเป็นเพื่อนพี่เค้า
เป็นกำลังใจให้มาเรื่อย ๆ มีอะไรก็โทรหากันตลอด เวลา
เราไปเที่ยวไหนก็จะซื้อของมาฝาหพี่เค้าตลอด เราโรตจิตอย่าง
นึงเราชอบถ่ายรูปพี่เค้ามากๆ ตอนนั้นรู้สึกจะพึ่งมีโทรสับ
ที่ภาพรูปได้ใหม่ เราก้อไปถ่ายเก็บไว้ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
เป็นแบบนี้เกือบปี คนใกล้ๆ ช่วงก่อนปีใหม่ สักเดือนปลาย ธ.ค.47
เรื่องที่ทำให้เราต้องจากกันก็มาถึง พี่เค้าต้องย้ายโรงเรียน
เศร้ามากๆเลยตอนนั้น แต่เราก็ยังมีโอกาศได้เจอ กันเปนวัน
สุดท้าย วันที่พี่เค้ามาทำเรื่องลาออก พี่เค้าบอกว่า เด๋วทำธุระ
เสร็จเด๋วโทรมาหา พี่เค้าโทรมาก็ 4 โมงเย็นแล้ว เราก้อรีบไปหา
เรามีของขวัญให้พี่เค้าด้วย เป็น ตุ๊กตากบ ตัวเล็กๆ พี่เค้าก็บอกว่า
เย็นนี้โทรมาด้วยมีอะไรจะบอก เราก้อตื้ออยู่นานก้อไม่ยอมบอก
สักที แล้วเราก็เดินออกจาก รร พร้อมกัน เหมือนแฟนกานเลย
555+

พอตอนประมานทุ่มได้เราก็โทรไปหา พี่เค้าพูดในสิ่งที่ทำให้
เราร้องไห้ พี่เค้าบอกว่า พี่เค้า ชอบเรา พอได้ยินเราร้องไห้เลย
ทำไมอ่า ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ ทำไมต้องบอกตอนที่เรา
อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอ หลังจากนั้นเราก็ค่อยห่างกัน จากโทร
หากันทุกวัน ก็โทร 3 วันครั้ง 2 วันครั้ง 1 อาทิตย์ ครั้ง
2 อาทิตย์ครั้ง 1 เดือนครั้ง นานๆโทรหาที แล้วก้อไม่ติดต่อกัน
เพราะพี่เค้าเปลี่ยนเบอร์ จากนั้นเราก็ห่างกัน มากกกกกกกก

จนเราขึ้น ม.6 รู้สึกว่าใกล้ปีใหม่อีกแล้วมั้ง 2549 อยู่ดีดี
ก็มีเบอร์แปลกโทรมา ตอนแรกกะจะไม่รับแล้ว เบื่อพวก
โทรผิด แต่สิ่งที่ไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้น พี่เค้าโทรมานั้นเอง
แบบเราดีใจมากๆเลย เราก้อถามว่าไปเรียนไหนอ่าตอนนี้
พี่ต้องอยู่ ปี 1 แล้วดิ พี่เค้าเรียน อยู่ ธรรมศาสตร์ คณะ
วิทยาศตร์ เรียนเก่งเนอะ จากนั้นก้อพอได้มีโอกาสได้คุยบ้าง

คนวันนึงเราก้อนัดเจอกัน ไปดูงานประกวดหมา ที่เดอะมอ งามวงวาน
แต่เราไปกะแฟนอ่า แฟนสมัยอยู่ ม.6 นะ ตอน ม.3 เลือกไปแล้ว
ก่อนเจอนะ ตื่นเต้นมากๆ ไม่ได้เจอมาตั้ง 3 ปีก่า อยากเจอมากๆ
พอเจอเท่านั้นแหละ เหมือนหัวใจหยุดเต้นเลย จิงๆนะ ไม่ได้เวอร์
แบบบอกไม่ถูกๆอ่า ทำให้เราลืมแฟนเราไปเลย 555+

ก้อคุยๆ กันไปดูงานประกวดกันไป แล้วแฟนพี่เค้าก็มา แฟนพี่เค้า
น่ารักดีอ่า ตัวเล็กๆ ขาวๆ หมวยๆ มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้
ที่เหนพี่เค้าอยู่กะแฟน พอแยกกัน ตอนเย็นพี่เค้าก็โทรมาว่ากลับ
หรือยังอะไรประมานนี้ จากนั้นก้อนานๆ คุยกันที เราอยากโทรไป
คุยมากๆเลยอ่า แต่เราเกรงใจแฟนพี่เค้า

แต่เราก้อพยายามไม่คิดอะไร จนวันนึงแฟนเราไปมีคนใหม่
เราก็โทรไปปรึกษาพี่เค้า ก็ดีนะ พี่เค้าพูดดี ทำให้เราคิดได้
เราก้อตัดใจ แล้วเราก้อนัดเจอกัน ไปเที่ยวกัน ไปกินข้าว
โหห มีความสุขที่สุดเลยอ่า เราให้พวงกุญแจหมีน้อยกับพี่เค้า
เรายืนติดที่กระเป๋าเป้ ให้พี่เค้ากลางฟิวเจอร์เลย มีแต่คนมอง
เขิลสุดๆ จากนั้นเราก้อ คุยๆกันบ้าง แล้วพี่เค้าก้อบอกว่า
เลิกกะแฟนแล้ว เราเลยมีความคิดจะจีบพี่เค้า คำพูดเมื่อ
3 ปีที่แล้ว ทำให้เรามีความหวัง จากนั้นเราก้อโทรคุยกันบ้าง
เราส่งข้อความไปหาพี่เค้าทุกวันเลย มีวันนึงให้เพื่อนประชุมสาย
แต่ไม่บอกพี่เค้าว่าประชุมสายอยู่ เราให้เพื่อนเราถามพี่เค้าว่า
เรากะพี่เค้าเป็นไปได้ไหม เราก้อฟังอยู่ด้วย แต่คำตอบทำ
ให้เราร้องไห้อ่า พี่เค้าบอกว่า คนเราถ้าจะใช้ ยังไงมันก็ใช้ อ่า
ไม่อยากรีบร้อน แล้วพี่เค้าก็รู้ว่าเราฟังอยู่

จากวันนั้นเราก้อได้โทรหาพี่เค้า พี่เค้าก็บอกว่า เนี้ยมีจุดมุ่ง
หมายในชีวิตหรือยัง อยากเรียนอะไร บลาๆ ทำให้เราคิดว่า
โห พี่เค้าเรียนตั้ง ธรรมศาตร์แล้วเราหล่ะ ยังหาที่เรียนไม่ได้
เลย ทำให้เราน้อยใจ ทำให้เรารู้สึกเหมือนไม่มีค่า เราก้อร้องไห้
จากนั้นเราก้อไม่ได้คุยกะพี่เค้า สักอาทิตย์ได้มั้ง

แล้วพอได้คุยกันพี่เค้าก็ให้เราเข้าไปในเอ็ม แฟนของพี่เค้า
ที่บอกเลิกกันแล้ว เราก็ทำให้ทุกอย่าง คุยๆกันไปในโทรสับ
พี่เค้าก้อให้ดูว่ามีใครออนมั้ง อะไรประมานนี้ รู้สึกว่า
แฟนพี่เค้าจะมีคนอื่น จากนั้นเราก็ได้รู้ ว่า พี่เค้ายังไม่ได้เลิก
กับแฟน เราเสียใจมากเลยตอนนั้น เสียใจตรงที่ว่า ทำไมต้อง
โกหกด้วยว่าเลิกกับแฟนแล้ว ทำให้เรามีความหวังทำไม
พี่เค้าบอกให้เราออนไปดูๆ ให้ด้วยนะ อืมก้อทำให้ ทุกอย่าง
ทั้งที่ตัวเองก็เสียใจ

จาากที่เราส่งข้อความให้ทุกวัน เดือนกว่า ก้อ 40 ก่าฉบับได้
แล้วเราก็เลิกส่ง แบบเลิกส่งไปเลย แล้วเราก้อคิดว่า อืม
เป็นพี่น้องดีกว่า เปนคนที่คอยหวังดีกับเค้าดีกว่า . . . . . .. .
ก้อยังคุยกัน ถึงใจเราจะคิดแต่เราก้อพยายามห้ามใจ
สรุปเราได้เรียน ม กรุงเทพ อยู่ใกล้ๆกันด้วย . . . .

เราอยู่ปี 1 พี่เค้า ขึ้นปี 2 เราก้อได้คุยกันบ้าง เจอกันบ้าง
เจอแบบบังเอิญมากๆ คือ ไปเดินตลาดนัด ม. ธ เจอ 2
ครั้ง เนื้อคู่กันหรือป่าวเนี้ย 555+ มีวันนึงเพื่อนสนิทเรา
ที่เปนเมทกะเราไม่อยู่กลับบ้าน เราอยู่คนเดียว พี่เค้าก้อ
มาอยู่เปนเพื่อน โอ๊ยยยยย มีความสุขที่สุดเลย แต่อย่า
คิดลึกนะ ไม่มีอะไรใดๆเกินขึ้นทั้งนั้น . . .

พอถึงวันเกิดน้องสาวของพี่เค้า เราก้อไปซื้อของขวัญ
ให้น้องสาวพี่เค้า อยู่ อนุบาลเองมั้ง พอซื้อเสร็จ
อีกวันพี่เค้าก็จะกลับบ้าน เลยนัดเจอกันเพื่อจะ
เอาของขวัญให้ เราดีใจมากๆเลยจะได้เจอพี่เค้าแล้ว
แต่แล้วเรื่องไม่ขาดคิดก้อเกิดขึ้น พี่เค้ามากับแฟน
เรานี่หน้าซีดเลยอ่า แบบถ้ารู้ว่ามาด้วยกัน เรา
ไม่มาหรอก แล้วทามไมไม่บอกสักคำว่าเอา
แฟนมาด้วย พอเราเอาของให้เราก็รีบไปเข้า
ห้องน้ำ ไปยืนร้องไห้ เราเสียใจยังไงก็ไม่รู้
ทั้งที่รู้นะว่าเค้ามีแฟนแล้ว ก้อห้ามใจแล้วนะ
แต่ทำไมถึงเปนแบบนี้ก็ไม่รู้ และแล้ว วววววววว วว
ก็ใกล้ถึงวันเกิดพี่เค้า

เรารู้มาว่าพี่เค้าอยาก
ได้หมา เราเลยซื้อเปนของขวัญวันเกิดให้ ตอนนั้น
ไม่มีตังกินข้าวเลย ต้องยืมเพื่อนเอา มีหมาเปนสื่อรัก
555+ ล้อเล่น พี่เค้ายังคบกับแฟนอยู่เลย วันนั้นเราเอา
หมาไปให้พี่เค้าที่หอ แล้วดึกแล้วเลยนอนที่นั้น แต่
พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรเราเลย เฮ้อ มีความสุขมากๆเลยอ่า
ขอแต่นี้ก้อแล้ว จากนั้นเราก้อเจอกันบ้าง เพราะน้องหมา

และแล้วเรื่องไม่ขาดคิดก้อเกิดขึ้นอีกแล้ว แฟนเค้าส่ง
ข้อความมาด่าเรา เราเลยโทรกลับไป ก้อประชุม
สายกัน 3 คน ตอนนั้นเราอยู่สยาม พี่เค้าบอกว่า
ทำไมไม่มีใครเหนใจพี่เค้าเลย อีกคนก็น้อง อีกคนก็
แฟน ไหนจะเรื่องเรียน เวลาเรามีอะไรเราก้อปรึกษา
พี่เค้าตลอด แต่พี่เค้าหาว่าเรา ชอบเอาอะไรไปให้พี่เค้า
เยอะแยะ ไม่เหนใจพี่เค้าเลย เราร้องไห้กลางสยามเลย
ถ้าเรารู้สักนิดว่าการที่เราปรึกาาอะไรกับพี่เค้า
แล้วมำให้พี่เค้ารู้สึกแบบนี้ เราจะไม่ทำเลย ไม่มีวัน

พี่เค้าก็ตัดสินใจเลือกแฟนเค้า เราก้อเป็นคนเดินออกมา
รุปทุกๆรูปเราทิ้งไปหมดเลย รุปที่ถ่ายแล้วเอาลงคอม
เราก็ลมไปหมด เราเสียใจมากๆเลยอ่า เสียใจที่พี่เค้า
คิดแบบนั้น คิดว่าเราไม่เหนใจพี่เค้าเลย จากนั้นเรา
ก้อไม่ได้คุยกันอีกเลย . . .

เราทไทุกอย่างได้เพื่อพี่เค้า ถึงเราจะเจ็บแค่ไหน
ให้เราโทรไปหาแฟนพี่เค้าให้หน่อย เราก็ทำ
พอวางสายเราก้อร้องไห้ เฮ้อออออออออออออออออออ
จากนั้นได้ 4 - 5 เดือน พี่เค้าก้อเลิกกับแฟน
แล้วพี่เค้าก้อโทรมาหาเรา แต่เราเปลี่ยนเบอร์
พี่เค้าเลยโทรไปถามจากเพื่อนเรา แต่เพื่อนเราไม่ให้
ดีแล้วที่เพื่อนเราไม่ให้ไปในตอนนั้น . . .
เราเคยคิดนะว่า ถึงเราไม่มีใครเราก็ยังมีพี่เค้า
อยู่ปนเพื่อนเราเสมอ แต่ความจิงแล้วมันไม่ใช่เลย

แล้วเราก้อมีโอกาสได้มาคุยกันอีก ใน M แต่
ก้อไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน ไม่ได้โทรคุยเลย เราให้อภัย
ได้เสมอแหละ เจอหน้าก้อ ละลายแล้ว
เรายังรักพี่เค้า เสมอ และตลอดไป

ปล เกือบ 7 ปีแล้วที่เรารู้จักกัน
ตอนนี้เรากำลังขึ้น ปี 3
ส่วนพี่เค้ากำลังขึ้นปี 4
กำลังฝึกงานอยู่กระทรางวิทย์