ทำไมห้ามใจตัวเองมันยากจัง...

ขอถามความรู้สึกหน่อยนะคะ


เราไม่รู้แล้ว ว่าเราควรทำไงดี ควรเอาไงต่อไป


เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปี 1 ตอนแรกๆเราไม่ชอบเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่เขาเข้ามาติวหนังสือให้ ไปส่งบ้าน พอดีทางเดียวกัน

ชอบโทรหาบ่อยๆๆ บ่อยมากๆๆ จนเราสนิทกันมากๆๆ

จนคนอื่่นเขานึกว่าเราเป็นแฟนกัน...

แต่เราก็รู้มาโดยตลอด ว่าเขาไม่เคยรักเราเลย

ไม่เคยแคร์เราเลย แม้แต่นิดเดียว

ทั้งหมดทั้งสิ้น เขาทำไปเพราะไม่มีใคร

เขาเคยชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่เล่นด้วย

แล้วพอเราขึ้นปี 2 ก็แยกสาขาวิชา เราได้คนละสาขากัน

เทอมแรก นึกว่าเราจะได้ห่างๆกันแล้ว คิดว่าเดี้ยวเค้าคงจะมีแฟนแล้ว

เดี้ยวคงออกไปจากชีวิตเราเอง เดี๋ยวเราคงจะลืมเขาได้เอง...

และแล้ว ... มันก็เป็นจริงอย่างที่เราคิด

เขารักคนคนหนึ่ง ซึ่งดีกว่าเราทุกอย่าง

สูง ขาว ผอม เรียนเก่ง บ้านรวย

เขา 2 คน ก็สนิทกันมากขึ้นๆๆ เราก็รู้ว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องไป
........................................................................

เราก็รู้นะ ว่าต่อไปเราควรทำตัวยังไงเพราะมันไม่เหมือนเดิมแล้ว...

เขาก็มาพูดกับเราประโยคหนึ่ง ประมาณว่า ถ้าเขายังมารับมาส่งเราเหมือนเดิม

จะให้ผู้หญิงคนนั้น เชื่อใจ ในตัวเขาได้อย่างไร เราก็รู้ และเข้าใจเขาดี

ตอนนั้นแบบว่ามันเจ็บมากๆเลย การกระทำทุกอย่างที่ีี่เขาทำกับเรา เขากลับไปทำกับคนนั้นแทน

พอเขาเลิกเรียนแล้ว เขาจะโทรมาหาเรา แล้วก็มารออยู่หน้าตึกที่เราเรียน

การกระทำแบบนั้นก็หายไปหมดเลย แต่เราคงจะช้ำน้อยกว่านี้

ถ้าคนที่เขาโทรหา ไม่ได้เรียนข้างๆ ห้องกับเรา ...

ทุกครั้งที่เราลงจากตึกเรียนวิชานั้น เราต้องแอบๆ หลบๆ ไม่ให้เขาเห็น

เพราะเราคิดว่าการที่ไม่ได้เห็นหน้า คงจะลืมได้เร็ว

มีอยู่หลายครั้งที่เจอเขา แล้วมันทำให้เราวิ่งหนี แบบไม่รู้เหตุผล

ความรู้สึกตอนนั้น อธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเจ็บแค่ไหน..

.........................................................................

เราก็ได้ออกมาจากชีวิตเขา ก็คิดว่าเราดีขึ้นมาก

เพราะเวลาเป็น ยารักษาโรคหัวใจชั้นเยี่ยมจริงๆ

เราเอาเวลาหลังเลิกเรียน ที่ในขะณะที่เรามีเขา เราจะไปอ่านหนังสือที่หอสมุดบ้าง

ไปกินข้าว ไปเดินเล่นในห้างบ้าง

เราไปทำงานพามไทม์หลังเลิกเรียน เพราะจะได้ลืมเขาเร็วกว่างเดิม

ทำตัวให้ไม่ว่าง จะได้ไม่นึกถึงเขา

............................................................................

และแล้วก็ผ่านไป 2 เดือน

เราคิดว่าเราดีขึ้นมากๆๆๆ

...........................................................................
จนย่างเข้าเดือนที่ 3 ที่เราได้ทำใจ

เราก็ได้รู้ว่า เขา 2 คนนั้นมีปัญหากัน

เพราะผู้หญิงคนนั้นมีคนมาชอบเยอะ

และได้ข่าวที่ไม่ค่อยดี เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่

เราเคยเห็นเขาเดินกับผู้ชายคนอื่นครั้งนึง

ทีนี้ เพื่อนเราๆก็มาเล่าอะไรต่างๆนาๆ เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้

ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีทั้งนั้นเลย

พอเราได้ฟังแล้ว แทนที่จะสมน้ำน่า เขาคนนั้น คนที่ทิ้งเราไป

แต่ไม่เลย เรากลับรู้สึกสงสาร เราก็รู้สึกโกรธแทนเพื่อนเราเหมือนกันนะ

ว่าทำไมเขาต้องมาทำแบบนี้กับเพื่อนเรา...

แล้วเขาก็ได้โกรธผู้หญิงคนนั้น เพราะเรื่องส่วนตัวของเขา 2 คน  แล้วก็เข้ามาปรึกษาเราT^T

เราก็ยินดีให้คำปรึกษานะ ก็บอกให้เขาเริ่มต้นใหม่ มองแต่สิ่งที่ดีๆ

บอกให้เขากลับไปคบกับคนนั้นเหมือนเดิม ให้โอกาสคนนั้นได้แก้ตัวใหม่

ในขณะที่ เราไปทำงานเราก็ได้เจอคนอีกคน ซึ่งเขาก็ดีกับเรามากๆ

แต่เราก็โง่เอง กลับมาหาคน คนนี้ คนที่ทิ้งเราไป

เพียงแค่เขามาทำดีกับเราไม่กี่ว้น แล้วได้เลิกกับผู้หญิงคนนั้น

จากวันนั้นถึงวันนี้ วันที่เขากลับมา รวมเป็นเวลา 6 เดือน

และแล้ว  เราก็รู้ว่าเขา 2 คนนั้นกลับมาอะไรๆ กันอีกแล้ว

แล้วที่สำคัญ เขายังบอกว่าเขาเคยรักเรา แต่ตอนนี้ไม่ใช่

คนที่เค้าคือรักผู้หญิงคนนั้น ถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะมีแฟนแล้ว แต่เขาก็ยังแอบคุยกับเค้าอยู่...

T^T


ทุกๆอย่างที่เรามอบให้เขา มันไม่เคยมีค่า ไม่เคยสำคัญ ในสายตา เขาเลย.....

เราอยากจะลืม อยากจะเลิกคุยโทรศัพท์ด้วย อยากจะเลิกเป็นของตายให้เขา

อยากจะลบเขาออกไปจากใจ...

แต่ทำไมใจเรามันดื้อด้านจัง   เราควรทำยังไงดีคะ