เครียดกับการรับน้อง สวนดุสิตค่ะ

พี่ไม่ได้เรียนสวนดุสิต นะคะ แต่พี่ก็เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มา

คณะพี่ได้ชื่อว่าเป็นคณะที่รับน้องแรงคณะหนึ่งเลย

ตอนแรกพี่ก็กลัวมาก แต่รุ่นพี่ก็ไม่ได้บังคับจริงๆนั่นแหละ

แต่พี่ก็เลืือกที่จะเข้า ของพี่เจอทั้งของมหาวิทยาลัย ของคณะ และของชมรม

ของคณะพี่พี่ยอมรับเลยว่าหนักมาก เครียดมาก กดดันมาก เหนื่อยมาก

ทุกๆวัน พี่จะต้องเข้าทั้งของชมรม และของคณะ เป็นเวลานานพอสมควร

พี่ป่วยเพราะการรับน้องสามเดือน พี่ยอมรับว่าพี่กลัวรุ่นพี่มากตอนนั้น

แต่พอผ่านมาแล้ว พี่กลับรักเพื่อนๆ และรุ่นพี่มากเช่นกัน

พี่ร้องไห้ กับเพื่อน กับพี่ ช่วยกันแก้ปัญหา ช่วยกันทุกๆอย่าง

พี่ได้เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือกัน อดทน และสามัคคี เราจะไม่มีวันเดินขึ้นดอยตรงโค้งสปิริตได้เลย

ถ้าเพื่อนไม่ช่วยพากันขึ้นไปให้ถึง ถ้าพี่ไม่ช่วยดึง ที่ผ่านมามีทั้งเสียงหัวเราะ น้ำตา รอยยิ้ม

มันเป็นอะไรที่ดีมากเลยนะคะ 

ยังไงก็ลองคิดดูนะ

เขาสอนให้เรากับเพื่อนเรารักกันค่ะ

สอนให้สามัคคี

สอนให้รักสถาบัน

สอนให้รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้อง

เราก็โดนค่ะ เกือบเดือน (เราเรียนวิศว)

พอเลิกงานแล้วจะรู้ว่ามันซึ้งมาก ^^


แต่สำหรับที่รับกันเกินไปไม่รุ้นะ

เรื่องแต่งตัวอะ ก็ต้องแต่งตามที่พี่บอกอะดีแล้วจ้ะ

แล้วก็ถ้าเรื่องทำร้ายร่างกาย กินของแปลกๆ เราว่าเกินไปจ้ะ


(เป็นเพราะของเรารับดีด้วยมั้ง อิอิ)

การรับน้อง

เราว่า   มันฝึกให้เราอดทน

ตอนเรารับน้องที่เกษตร

พอรับน้องเส็ด กลับบ้านมาเล่าให้พ่อเเม่ฟังว่า สนุกมาก ชอบมาก

แบบว่า มีรับน้องกี่วัน ไปหมด ชอบ สนุกกกก

เเล้วเรารับน้องของคณะวิศวะ ก็จะมีพวกเพลง+เต้นทะลึ่งๆหน่อย

เต่น้องไม่ได้เต้นนะค่ะ พี่เต้นให้ดู จำได้ว่าฮามากกก

แต่เราไม่ได้เข้าห้องเชียร์นะค่ะ -*-

(ห้องเชียรฺ จะสอนน้องร้องเพลงของคณะ เพื่อใช้ในวันวิ่งเกียร์ค่ะ ต่างจากรับน้อง )

ก็อยากจะบอกว่า ครั้งนึง มีโอกาสลองไปดูค่ะ

ลองดูก่อนดีกว่า เนอะ

เราว่า


ระบบถ้าเป็นมหาวิทยาลัย รัฐฯ จะค่อนข้างผูกพันนะพี่น้องอะ




แต่มอเรานี่แบบว่า = =''


ไม่เลยสักนิด