พี่ๆค่ะ หนูเป็นคนอกตัญญูหรือเปล่า?

อ่า..แม่เราก็เป็นนะ อารมณ์ประมาณขึ้นๆลงๆ
ตะก่อนเราเองก็เถียงบ่อยไป
แต่พอโตขึ้น เริ่มสำนึกว่าไม่ดีเลยเปลี่ยน
กลายเป็นว่า ถ้าโมโห รึแปรปรวน เราก็ห่างๆไม่ต่อล้อต่อเถียง
เงียบนิ่ง ฟัง สักพัก(แปปเดียวจิงๆ)
แม่ก็จะกลับมาอารมณดีเหมือนเดิม
ประมาณว่า บางทีท่านอาจอยากระบายอารมณ์บ้าง
ก็ทำหน้าที่ให้ท่านระบายหน่อย
ไม่เป็นไร

อย่าคิดมากค่ะ

แต่ไม่ควรนิ่งห่างไม่พูดคุยไม่สุงสิงนะคะ
ทำแบบนี้จะยิ่งทำให้แม่โมโหกว่าเดิมค่ะ
ไปพูดคุยปกติ แม้ตอนแรกๆท่านอาจทำหมางเมืน
แต่ ไม่นานหรอกค่ะ แปปๆๆ รับรอง
กลับมาอารมณ์ดีเป็นปกติแน่นอน

สู้ สู้ ค่ะ

ห๊า คุณแม่เค้าโกรธคุณเรื่องอะไรอะค่ะ ดิฉันยังไม่เข้าใจเลย

แต่ว่ายังไงแม่ก็คือแม่ เรามีแม่คนเดียว ก็ต้องเฉยเข้าไว้ค่ะ อย่าไปถือสาหรือโกรธท่านเลย

สมัยที่เรียนมัธยม เราอาศัยอยู่กับพ่อแม่ ทะเลาะกันกับพ่อบ่อยที่สุด
งานบ้านเราไม่ช่วยเลย เล่นแต่เกม กลับบ้านไปวิ่งเข้าห้องเล่นเกม
งานแค่กรอกน้ำ เรายังผลัดวันประกันพรุ่ง หุงข้าวเฉยๆ ยังไม่อยากทำ

งานบ้านแม่ทำคนเดียวตลอดค่ะ 
แม่เราเป็นครู  เดินทางไปสอนไกลมาก ตื่นเช้าตี 5 ถึงโรงเรียนแปดโมงกว่า
ไปกลับโดยรถโดยสาร กลับถึงบ้าน 6โมงเย็น ต้องกลับมาทำกับข้าวให้คนที่บ้าน
มาล้างจาน ซักผ้า  เราเป็นลูก เราไม่เคยช่วยงานเลย
อาหารไม่อร่อย เราก็บ่น ไม่เคยคิดว่าแม่จะเสียใจ
กินข้าวเสร็จแม่ต้องไปรีดผ้าเตรียมไว้ เป็นชุดสำหรับทุกคนในบ้านใส่วันต่อไป
จากนั้นก็มีข่าวร้ายเข้ามาคือ แม่เราต้องผ่ามดลูกทิ้ง เป็นเหมือนก้อนเนื้อ
แต่ยังไม่ถึงขั้นมะเร็ง ตอนนั้นแม่เข้าผ่าตัดด่วน พอเรารู้ข่าว
เราร้องไห้ไม่หยุด กลัวจะเสียแม่ไป พอแม่หายเราก็ตั้งใจว่าจะช่วยงาน
แต่ไม่ทันไร เราก็กลับไปเป้นเหมือนเดิม  เพราะแม่ยังอยุ่กะเรา

ไม่นานก็มีข่าวร้ายมาอีก แม่ต้องผ่าตัดหน้าอก เพราะเป็นเนื้องอกอีก
และต้องผ่าตัดที่เดิมบริเวณท้องซ้ำ เราเองก็ไม่รู้ว่าทำไม
ตอนนั้นเหมือนทุกคนปิดบังเรา
เราใจไม่ดีมาก ร้องไห้ ไม่อยากเสียแม่ไปจริงๆ
ตอนแม่ผ่าตัด เราไปเฝ้าทุกวัน ไปนอนค้าง พาแม่เข้าห้องน้ำ
เช็ดตัว ป้อนข้าว  ทำทุกอย่างให้แม่
พึ่งรู้สึกว่าตัวเองได้ทำอะไรให้เพื่อแม่จริงๆ ก็ตอนนั้น

พอเราได้มาเรียนมหาลัย ห่างไกลบ้าน ไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่
เรายิ่งรู้สึกคิดถึง รู้สึกอยากได้ยินเสียง
บางวันเราก็ร้องไห้ค่ะ
ทุกวันนี้เรายังเสียใจ ที่เราเคยทำพลาดไป อยากย้อนเวลากลับไปได้
แต่มันทำไม่ได้แล้ว เลยได้แต่ทำวันต่อๆ ไปให้ดี รักพ่อแม่ให้มากๆ
ทุกวันนี้เวลากลับบ้าน เราก็จะกอดแม่ บอกรักแม่
ถ้าเราไม่เสียเค้าไปจริงๆ เราก็จะยังไม่รู้คุณค่าค่ะ

ขอโทษนะคะถ้าที่พูดไปไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ถาม
แต่เราอยากบอกให้ทุกคนรักพ่อแม่ให้มากๆ