คุณเคยมีความฝันในอาชีพหรือไม่

คำถามนี้เราถามตัวเองมาตลอด 22 ปี ว่าเราอยากเป็นอะไรกันแน่

ตอนที่เราสอบเข้ามหาลัย เราก็ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าเราอยากเรียนอะไร

เราเลือกเรียนไอทีเพราะคิดว่าจบมาต้องหาทำได้แน่นอน แต่เราก็ไม่ได้หวังว่าจะสอบติด

บังเอิญว่าเราติดรอบโควต้า ด้วยความที่บ้านไม่อยากให้เรียนต่อเราเลยต้องรีบคว้าไว้

ด้วยความที่ว่ากลัวจะเอ็นทรานไม่ติดในรอบ 2  เราเรียนสายวิทย์มาตอน ม ปลาย แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ชอบเลย

เรารู้สึกว่าเราชอบภาษามากกว่า  แต่ไงได้ในเมื่อมันเรียนมาแล้ว และก็ได้โควต้าคณะนนี้แล้ว

ตอนแรกที่เราคิดว่าถ้าเราไม่ได้โควต้าล่ะก็ เรากะจะเลือกเรียน วารสารศาตร์ เนื่องด้วยที่ว่าเราเป็นคนชอบเขียนโน้นเขียนนี้มาก

หรือก็ไม่ไปทางภาษาที่เราก็ชอบ แต่เราก็ไม่ได้เอนรอบสอง เราก็เลยต้องเรียนไอทีมา

ถามว่าชอบไหม เราไม่ชอบเขียนโปรแกรมเลย

แต่ถามว่าเรียนได้ไหม เราก็เรียนน่ะ และก็จบแล้วด้วย และก็ทำงานด้านทำเว็บซึ่งตรงกับสายที่เรียนด้วย

แต่ก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับงานด้านนี้เลย

ทำแล้วมันไม่มีความสุขไงก็ไม่รู้  เรามีความรู้สึกว่างานมันเครียดไปสำหรับเรา

ทั้งที่มันก็ไม่ได้กดดันอะไรมากมาย  แต่เรารู้สึกว่าเราอยากทำงานที่ Entertrain มากกว่า

เรารู้สึกว่าอยากย้อนเวลาจัง เราคงเลือกนิเทศอ่ะ  แต่มันก็คงสายไปแล้วอ่ะ

โทษทีน่ะค่ะที่มาระบายความรู้สึกแบบนี้  ไม่รู้จะไประบายที่ไหนค่ะ

เพื่อนๆที่นี่น่ารักทุกคนอ่ะค่ะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ

Discussion (8)

ความใฝ่ฝันเลยก็คือ พยาบาลค่ะ (จริง ๆ ชอบแพทย์นะ แต่ว่า คิดว่า คงเรียนไม่ได้แน่เลย)
ก็เลยลองสอบพยาบาลดู แต่แต่แต่ สอบไม่ได้ ลองสอบพยาบาลทหารบก ทหารเรือ แต่ก็ไม่ได้
ก็เลยคิดว่า ถ้าขนาดแค่นี้ยังสอบเข้าไปเรียนไม่ได้เลย
ต่อให้ไปเรียนของเอกชน เราก็คงเรียนแบบไม่มีความสุขหรอกนะ
คงเรียนแบบ แค่พอผ่าน แค่จบ ไม่ได้ดีเด่ อะไร
แม่เลยบอกส้มว่า ถ้าส้มอยากมีความสุขในช่วงมหาวิทยาลัย
ให้เลือกเรียนในสิ่งที่คิดว่าตัวเองจะเรียนไหว ไม่ใช่ฝืนตัวเอง
อยากทำฝันให้เป็นจริงน่ะ ดีแล้ว แต่ต้องดูความสามารถของตัวเองด้วย
ก็เลยตัดสินใจเรียนอย่างอื่น เลยจบมาได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ด้วยนะเออ พ่อกะแม่ปลื้มใหญ่เลย ^^
แต่ทุกวันนี้ก็ยังอยากเรียนพยาบาลอยู่เหมือนเดิม ..
ส่วนเรื่องการทำงาน
ส้มว่านะ ถามคนร้อยคน ประมาณหกสิบเจ็ดสิบเปอร์เซ็น มักจะตอบว่า ไม่พอใจงานที่ตนเองทำ
ส้มก็เป็นนะ เป็นบางอารมณ์ อารมณ์ที่เบื่อ ที่เซ็ง กะงานที่ทำ กะเพื่อนร่วมงาน
บางทีก็คิดว่าเอ๊ะ ชั้นมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย แต่ก็ลองเปิดใจให้มันดู
ปรากฏว่า งานที่ทำอยู่ตอนนี้ ก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่อะไรเลย อาจจะเหนื่อยบ้างเป็นบางวัน
ขี้เกียจบ้างเป็นบางครั้ง แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ทำให้เรารู้ในสิ่งที่ยังไม่เคยรู้ ได้พบเจอคนแปลก ๆ
เพื่อนร่วมงานที่ บางทีก็ดีกะเรา บางทีก็ร้ายกะเรา และที่สำคัญตอนปลายเดือน
งานที่เราฝืนใจทำเป็นบางครั้งเนี่ย มันยังทำให้เรามีเงินกินข้าว มีเงินซื้อของที่อยากได้ด้วยนะ
ยิ่งตอนนี้เห็นเค้าบ่นกันว่า งานหายากมาก ยังไง ลองเปิดใจกับมันอีกครั้งนะคะ
อย่าตั้งแง่กับมันอย่างเดียวว่า ชั้นไม่ชอบ มันไม่เหมาะ มันไม่ใช่ ลองดูค่ะลองดู
ความฝันคือความหวังหนึ่งในชีวิต  ถึงแม้วันนี้เราจะไม่สามารถทำในสิ่งที่ฝัน

แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ฝันไว้จะไม่มีทางเป็นจริงได้ 

ขอแค่เราอย่าละทิ้งหรือหลงลืมความฝันนั้น  เชื่อแน่ค่ะว่าสักวันความฝันจะเป็นจริง

ไม่แน่ว่าวันหนึ่งเราอาจจะมีโอกาสอ่านงานเขียนดีๆ จากคนในวงการโบรกเกอร์คนนี้ก็ได้

ขอให้วันนั้นมาถึงไวๆ นะคะ....สู้สู้!!!


ตอนนี้เรียนศิลป์คำนวณอยู่ ม.6ค่ะ ใกล้admissionแล้วเครียดมากๆ

เราชอบภาษามากกว่าคณิต เวลามีโจทย์คณิตมาหัว แอนตี้หมด คณิตดึงเกรดเรามากจริงๆ

แต่ไม่รู้ว่าถ้าได้เรียนภาษาจริงๆจังๆ จะมีอาชีพไหนที่มั่นคงดีๆจริงๆเหมือนไปทางคณิตบ้างรึเปล่า

ยังลังเลคณะที่จะเข้าอยู่เลยค่ะ

เราก็เป็นคนหนึ่งค่ะที่อยากเป็นแพทย์ อยากจะช่วยให้คนอื่นหายป่วย
แต่ด้วยความที่ตอนเด็กอ่ะค่ะ พอถึงทางที่ต้องเลือกเรียนสายวิทย์ กับ สายศิลป์ เราดันเลือก
สายศิลป์ซะงั้น  ....

ทุกวันนี้เลยตอ้งมาเป็นโบรกเกอร์นั่งเคาะหุ้น และก็ให้คำปรึกษากะลูกค้าซะงั้น

เลยอยากบอกอ่ะค่ะ...ว่าแม้ไม่ได้ทำในสิ่งที่รัก  ก็ขอให้รักในสิ่งที่ทำ

แล้วตั้งใจให้เต็มที่*****แต่พูดกันตามจริงแล้ว...โบรกเกอร์นี่รายได้เป็นกอบเป็นกำจริงๆ ..(^.,^)หุหุ



 

ขอบคุณน่ะค่ะที่เข้ามาให้กะลังใจค่ะ

เกิดมาเป็นคนก็ต้องสู้อย่างนี้ล่ะเนอะ