แวะมาเติมกำลังใจ

แบบว่าอยากเก่งภาษาอ่ะ เรียนจบมาจะ 5 ปีแล้ว แต่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย รอบตัวมีแต่คนไทย แล้วมันเหมือนกะเกลียดตัวเองอ่ะ มานั่งคิดอ่ะ ว่าสมัยก่อนทำไมไม่ตั้งใจเรียน ไม่รู้จักจำ ไม่ทบทวนบทเรียน คาบภาษาอังกฤษที่ไร โดนเรียนทุกที่ 555 (สมควรไมเนี่ย) ตอนนี้เลยนั่งคุยกะแม่แบบว่าแม่อยากไปเรียนภาษาอ่ะ มีเพื่อนอยู่ที่ออสเยอะเหมือนกัน เลยคิดว่าจะไปออสอ่ะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าภาษาอังกฤษไม่กระดิกเลยอ่ะ แล้วจะไปเป็นใบ้กินในบ้านเขาป่าวหว่า ปัญหาอีกข้อหนึ่งนี่ ขอวีซ่ามันจะผ่านป่าว 555 หรือจะไปกับเอเจ้นดีอ่ะ แต่ก็เลือกเอเจ้นไม่ถูกอีกนั่นแหละ มีเยอะมาก ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลย เพื่อนฝูงก็ไม่มีใครรู้อ่ะ แต่เพื่อนเราที่อยู่ออสอ่ะ เขาอยู่ sydney กันหมดอ่ะ แต่เราไม่อยากอยู่ sydney อ่ะ อยากไปอยู่เมืองที่ไม่ค่อยมีคนไทยเยอะอ่ะ จะได้เรียนรู้ภาษาเยอะๆ

แวะมาถามเผื่อจะมีกำลังใจสู้ต่อ แบบว่า โง่ๆ แบบเรานี่จะไปได้ป่าวหว่า/ แล้ววีซ่าจะผ่านป่าว/ แล้วมีเอเจ้นแนะนำกันบ้างป่าว

ใครอยากว่าเราก็ว่ามาได้เลยอ่ะ แบบว่า ทำไมสมัยก่อนไม่ตั้งใจเรียน ครูสอนไมไม่จำ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่โกรธจ้า

Discussion (4)

ตอนนัทไป ก็ยังสั่งข้าวไม่เป็นค่ะ เอานิ้วชี้ๆๆ แล้วให้ตัวมันไปเยอะๆค่ะ แล้วให้มันทอนเอา ช่วงนั้นนี่เศษเงินเต็มกระเป๋าเลย เพราะเราไม่รู้ค่าเงินมัน ก๊าก พอนึกถึงวีรกรรมตัวเองนี่ เฮ้อ...ทำไปได้เนอะ

อยู่ๆไปยังไงก็ต้องเป็นเองหล่ะค่ะ...มั่นใจไว้ก่อนนะคะ
ส่วนเรื่องเอเย่นเนี่ยเราว่าต้องศึกษาเยอะๆเลยนะคะ เพราะที่หลอกลวงก็มีอยู่เยอะ
อาจไม่ได้ช่วยไร จขกท. มากนักนะคะ แต่ก็จะเอาใจช่วยค่ะ

ขอบคุณคุณนัทนะค่ะ ได้อ่านแล้วรู้สึกว่าเราต้องรอดเน๊อะ เราว่าคนที่เขาไปกัน ก็มีแบบไม่ได้ภาษาแบบเราก็มี เขายังไปกันได้เน๊อะ อืม ค่อยมีกำลังใจหน่อย สู้ๆ ไปตามเอาดาบหน้าเน๊อะ สั่งข้าวไม่เป็น ชี้เอาอย่างเดียวก็ได้มั้ง 555

อ่อ แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนัทไปเมกา นัทก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลยยยย  แถมเป็นโรคกลัวฝรั่งอีกค่ะ แล้วเมืองที่ไป คือไม่มีคนไทยเลย แม้แต่ร้านอาหารไทย มีร้านเดียวในดาวน์ทาวน์ วันแรกที่ไปถึง ก็ไปเที่ยวในเมืองเลยค่ะ ทั้งๆที่พูดภาษาไม่ได้เลย ช่วงนั้นหน้าหนาวด้วย เดินๆหิวก็หิวหนาวจนหน้าชาไปหมดเลยค่ะ ต้องคอยแวะตามข้างในห้างตลอดทาง แล้วที่สำคัญหลงทางด้วย T_T เราปลอบใจตัวเองว่า เราต้องอยู่ให้ได้สิ ไม่มีใครรรู้มาตั้งแต่เกิดหรอก สั่งอาหารไม่เป็น ถามทางไม่รู้เรื่อง ไม่มีฝรั่งคนไหนช่วยเรา ต้องถามกับคนแก่ๆ เค้าถึงช่วย จนแล้วจนรอด อยู่มาได้3เดือน พอทีนี้เริ่มรู้ว่าอะไรเป็นอะไร สื่อสารได้แล้ว เริ่มไม่อยากกลับอิอิ กำลังสนุกเลย คิดซะว่า เป็นการหาประสบการณ์ใหม่ๆค่ะ ท้าทายดีค่ะ อย่าไปกลัวนะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ