ขอบคุณค่ะ...สำหรับสิ่งที่คิดว่าโดนดูถูก

สืบเนื่องจากกระทู้ที่ตั้งและระบายขอคำปรึกษาทุก ๆ คนในเวปจีบัน

http://www.jeban.com/viewtopic.php?t=51867 กระทู้นี้ค่ะ

อยากจะบอกว่าขอบคุณค่ะสำหรับทุก ๆ ความคิดเห็น และจะขออนุญาตมาแชร์ความรู้สึกอีกครั้งค่ะ

เนื่องด้วยอาทิตย์ที่ผ่านมา 5 - 9 สิงหาคม 2552 ที่ไปปฏิบัติหน้าที่โรงแรมดุสิตมาค่ะ

วันแรกจะยุ่งมาก เพราะเนื่องจากผู้มาร่วมงานอบรมสัมมนาครั้งนี้ นับเจ้าหน้าที่และผู้ใหญ่ 300 ท่าน

วันแรกต้องมีการดูแลบุคคลเข้าสัมมนา เข้าห้องที่พัก และนำกุญแจห้องแจกให้แต่ละคน

ช่วงที่ทำงาน ได้เจอพี่เลขาท่านผู้ใหญ่ที่เคยนัดเจอ และเคยเสียความรู้สึกกับพี่เขาเมื่อคราวก่อน

พี่เลขาท่านนี้ก็เดินมาทักทาย และถามห้องที่พัก พิมพ์ก็บอกไปตามหน้าที่ และช่วยเขาถือกระเป๋าบางใบ

ช่วงที่เดินไปส่งเขาที่ห้องพัก พี่เลขาท่านนี้ก็พูดว่า "วันนี้ยังไม่เรียบร้อยนะค่ะน้อง การดูแลคนยังมีบางคน

ไม่ทราบว่าพักห้องไหน ตรงไหน ต้องประสานงานให้ดีกว่านี้นะค่ะ ถ้าเป็นพวกพี่ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่

ต้องไม่ให้ท่านมาถามว่าพักห้องไหนนะค่ะ" พิมพ์ก็ขอบคุณค่ะ เริ่มแอบเซ็งๆ อีกครั้ง แต่ก็ไม่เก็บมาใส่ใจ

แต่ที่จะนำมาเล่าวันนี้ เพื่ออยากจะบอกว่า จริง ๆ อยากที่ทุกคนออกความคิดเห็นเรื่องเสื้อผ้าค่ะ

เพราะช่วงที่ไปทำงาน พิมพ์ใส่แต่ชุดสูท ทั้งกระโปรง และกางเกงผ้า สีที่ใส่ก็จะเน้นสีครีม สีกรมท่า สีน้ำตาล

และตลอดที่ได้ทำงาน มีอยู่วันหนึ่งได้เชิญวิทยากรซึ่งมีชื่อเสียงท่านหนึ่งมาร่วมงาน และตอนนั้นพวกหัวหน้างาน

และผู้ใหญ่ของพิมพ์ได้ออกไปต้อนรับ พี่เลขาท่านนี้เดินมาจากไหนไม่ทราบ พี่เขามาถามว่า "หนูมายืนทำไมตรงนี้"

พิมพ์ก็บอกว่า "ดูความเรียบร้อยข้างนอกค่ะ" พี่เขาก็บอกว่า "ทำไมไม่ไปต้อนรับวิทยากรกับคนอื่น"

พิมพ์ก็บอกไปตรง ๆ "พิมพ์เป็นผู้น้อยไม่ต้องไปหรอกค่ะ" ความที่ตอบไปแบบนี้นึกว่าจะจบ ที่ไหนได้พี่เลขาดึงมือพิมพ์เลย

เธอดึงมือพิมพ์ และพูดไปพร้อมกันตอนเดินว่า "เราเป็นทีมงานนะค่ะ ไม่ว่าหัวหน้าหรือใครก็ตามไปไหนต้องไปด้วยกัน"

"และอีกอย่างนะค่ะคุณพิมพ์ ผู้ใหญ่เขาไม่สนหรอกว่าคุณตำแหน่งอะไร ขอแค่มีคนมาต้อนรับดูแล เขาก็ยินดีแล้ว

คุณต้องฝึกอีกมากนะค่ะ ถ้าจะทำหน้าที่นี้" และก็เดินไปทันเวลาที่อาจารย์วิทยากรที่ได้เชิญมาบรรยายวันนั้นลงมาจากรถพอดี

พอผ่านจากเหตุการณ์นั้น และสามสี่วันที่ได้ทำงานร่วมกัน พิมพ์ถึงเข้าใจและรู้สึกผิดที่คิดไม่ดีกับพี่เลขาท่านนี้เลยค่ะ

เพราะช่วงเวลาที่ทำงานร่วมกัน เธอออกจะบ่นหรือว่า แต่ทุกอย่างเป็นการชี้แนะพิมพ์ทั้งนั้น

และคืนวันงานเลี้ยง มีแขกท่านหนึ่งได้ชมว่า พิมพ์แต่งตัวสุภาพ เรียบร้อยดีมากในการทำงาน ทำให้พิมพ์นึกถึงคำพูดพี่เลขา

และคำแนะนำจากเพื่อนในจีบันที่พูดถึงเรื่องการแต่งตัว และพิมพ์ได้มาคิดและปฏิบัติ เอาแต่ชุดสูทไปทั้งนั้น ถึงได้รับคำชมมา

แม้ว่าจะเป็นคำชมที่ธรรมดาสำหรับบางคน แต่สำหรับพิมพ์รู้สึกมีค่า ส่วนเรื่องกระเป๋าที่พี่เลขาเคยพูด พิมพ์มาคิดอีกมุมหนึ่ง

แกอาจจะบอกว่า ทำงานไม่ต้องใช้ของแพงก็ได้ คือแกอยากจะเน้นว่าให้แต่งตัวให้ดูดีเป็นพอก็ได้นะค่ะ


ปล. ที่มาบรรยายเล่าในวันนี้เพื่อจะบอกว่า ขอบคุณทุก ๆ คนในเวปนี้ที่ได้ชี้แนะ และแนะนำพิมพ์

และให้กำลังใจพิมพ์ในช่วงที่พิมพ์รู้สึกเสียความรู้สึก ขอบคุณมาก ๆ นะค่ะ เพราะพิมพ์ได้รับการชี้แนะ

จึงให้การทำงานในคราวนี้ผ่านไปได้ด้วยดี...สวัสดีทุก ๆ คนค่ะ