ขอระบายหน่อยเถอะค่ะ เครียดมากเหลือเกินนน

ขอรบกวนเนื้อที่บอร์ดจีบันสักนิดนะคะ

คือว่าตอนนี้เราเครียดมากๆ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา น้องผู้หญิงคนหนึ่งที่บ้านเรา(เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเราค่ะ)เค้าชวนเพื่อนโดดเรียน (ม.2 ค่ะ) ไปบ้านผู้ชาย ทางแม่ของเด็กที่เป็นเพื่อนเค้าทราบเลยมาที่บ้านเรา พอดีเราอยู่บ้านก็เลยไปที่โรงเรียนกับแม่ของเด็กคนนั้น พอไปถึงโรงเรียนเราก็เจอเพื่อนๆของน้องเราเลยให้พวกเพื่อนน้องเราไปตามพี่สาวของน้องที่บ้านเราอ่ะค่ะมาหา (งงไหมค่ะนี่ มันเป็นพี่น้องกัน 2 คน คนพี่ไม่ได้โดดเรียนค่ะ แต่รู้ว่าน้องโดด) จากนั้นพวกเราก็ทำการขออนุญาติอาจารย์เอาตัวคนพี่ออกไป เพื่อไปตามหาคนน้องค่ะ เพราะคนพี่เค้ารู้บ้านผู้ชายว่าอยุ่ที่ไหน พอไปถึงก็เจอเจ้า2คนนั้นอยู่ในห้องของผู้ชาย 2คนค่ะ ผู้ชายที่เป็นแฟนของน้องเรามันหายไปแล้ว จากนั้นก็จัดการเอาตัวไปให้ที่โรงเรียนค่ะ ตอนอยู่ที่โรงเรียน อาจารย์ก็จัดการไปตามเรื่อง สิ่งหนึ่งที่เราพึ่งสังเกตุเห็นคือน้องของเราเค้ามีรอยจูบที่ต้นคอเยอะมาก (ขออนุญาติใช้คำพูดแบบนี้นะคะ) พูดตรงๆนะคะตอนที่เราเห็นนี่น้ำตาซึมเลย เพราะที่บ้านเรามีแค่ย่าที่เป็นผู้ใหญ่เพราะพ่อแม่น้องเค้าอยู่อีกบ้านนึง แล้วย่าก็รักมันมาก เราเห็นเเล้วสงสารย่ามากค่ะ วันนั้นพี่สะใภ้เราได้ถามน้องเค้าว่า มีอะไรกับแฟนเค้าหรือยัง คำตอบคือ มีอะไรกันแล้ว พอมาเจอกับย่า ย่าก็ถามคำถามเดียวกัน ก็ได้คำตอบเหมือนเดิมค่ะ ซึ่งเรื่องแบบนี้ใหญ่มากสำหรับย่าเราย่าเราเสียใจมากค่ะ เพราะเค้ารักมันมาก ย่าบอกว่า ย่ารับไม่ได้ เลยจัดการให้น้องเค้าไปหาพ่อแม่ ให้พ่อแม่เค้าจัดการกันเอง  แต่ปัญหาไม่ได้จบแค่นี้ค่ะ วันนั้นย่าก็เก็บตัวอยู่เงียบๆ แล้วก็ออกมาคุยกับพวกเรา ซึ่งก็มีเรา พี่ชาย แฟนของพ่อเรา แล้วก็น้องชายเราค่ะ(คนละแม่) คุยๆกันไปมาย่าก็บอกว่า เราเนี่ยแหละตัวดี ไอ้น้องคนนั้นมันถึงเป็นยังงี้ เพราะเราชอบชวนพวกมันออกไปเซเว่นบ้าง(ไปจ่ายค่าโทรศัพท์ ค่าน้ำ อะไรยังงี้) ไปตีแบดบ้าง เราก็ตอบไปว่าพวกมันอยู่กับเรา เราไม่เคยปล่อยให้มันทำตัวเลวๆนะ แต่ถ้ามันไปกันเองอ่ะ เราไม่รู้เรื่องด้วย ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ย่าก็ว่าเราเถียงแล้วก็บอกว่าเราน่ะ อะไรนิดหน่อยก็ทำหน้าบึ้ง เราก็ได้แต่คิดในใจ จะให้เรายิ้มรับความผิดที่เค้ายัดเยียดให้หรือไงล่ะ เรื่องนี้ไม่ได้จบแค่วันนั้น วันต่อมายาก็เอาเราไปพูดกับคนอื่นอีก ว่าเรานะเลวที่สุดเลย ยังงู้นยังงี้ ตั้งแต่วันจันทร์มานี่เราได้แต่นอนร้องไห้ทุกวัน เดือนหน้าเราอายุจะ23แล้วนะคะ ใกล้จะเรียนจบแล้ว อายุขนาดนี้เเล้วเรายังไม่เคยมีอะไรกับแฟนเลย เรานี่ทั้งน้อยใจ ทั้งเสียใจ เราก็คิดนะ ทำไมย่าไม่คิดบ้างล่ะว่าเราโตแล้วเราดูแลพวกมันได้ ถ้ามันอยู่กับเราน่ะ กลับคิดว่าเราจะพามันไปทำตัวไม่ดี ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ครอบครัวเลย เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เราก็เจียมตัวตลอด อะไรที่ย่าไม่ชอบเราไม่คิดจะทำ เที่ยวกลางคืนก็ไม่เคย ไปไหนกับเพื่อนก็ไม่ค่อยได้ไป จนเพื่อนๆด่ากันหมด  ที่เราไปไหนกับพวกมันบ่อยๆก็ที่บ้านมีกันแค่นี้ แถวบ้านเราก็ไม่มีเพื่อนรุ่นๆเดียวกัน เราก็คิดแค่ว่ายังไงก็ญาติๆกัน คบกันไว้จะเสียหายอะไร แต่ตอนนี้คนที่เสียใจกลับมีแค่เรา เพราะไอ้คนที่ทำผิด เราไม่เห็นมันจะสำนึกเลย มันยังเที่ยวบอกกับใครๆว่า เนี่ยเดี๋ยวย่าก็หายโกรธมันละ เพราะย่ารักมันมาก มีแต่เราต้องร้องไห้ ต้องคิดมาก ตอนนี้ในหัวมันเเน่นไปหมดแล้วค่ะ ใครๆก็พูดไม่ได้ทำก็ไม่ต้องไปคิดหรอกอย่าไปใส่ใจ พูดง่ายแต่มันทำยากนะคะ เพราะที่ผ่านมาเราคิดเสมอว่าเราทำดีเท่าที่จะทำได้แล้ว เค้ากลับมองไปเห็นมองเราเป็นอีกอย่าง ย่าจะเกลียดเราหรือว่าอะไรเราไม่ว่า ถ้าเราจะเลวก็ขอเลวด้วยตัวเราเองค่ะ เราไม่อยากเลวเพราะการกระทำของคนอื่น          

ไม่รู้จะจบยังไงละคะ ขอบคุณทุกคนที่รับฟัง เราเครียดมากจริงๆรอคุยกับพี่สาววันพรุ่งนี้ พี่สาวเราไปเที่ยวกลับวันพรุ่งนี้แล้ว ตอนนี้เราไม่อยากเอาปัญหาไปให้พี่รับฟังเพราะมันไปเที่ยวไม่อยากให้หมดสนุก ขอบคุณทุกคนนะคะ