สาระน่ารู้+ความเสียใจคุณพ่อเสีย...เพิ่งรู้จักคำว่าจะขาดใจเป็นยังไง

เฮ้ออออออออออออออออออ...ขอถอนหายใจยาวๆกับการระบายความเสียใจในครั้งนี้หน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าคุณพ่อเราเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการปวดขาธรรมดาๆ ไปถึงโรงพยาบาลก็ยังคุยกันดีดี
ยิ้มแย้มแจ่มใสแต่พอนางพยาบาลวัดความดัน ตกใจมากค่ะความดันคุณพ่อเราเหลือแค่ 50 เอง
อยู่ในภาวะช๊อค แต่คุณพ่อเรายังนั่งคุยอยู่ได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่จริงๆแล้วน่าจะหลับไปแล้ว
เค้าก็จัดการตรวจทุกสิ่งในร่างกายคุณพ่อ และพาคุณพ่อเราเข้าห้อง ICU ในที่สุดค่ะเพราะช๊อคไปจริงๆ
คุณหมอก็ช่วยทุกอย่างจนคุณพ่อเราตื่นขึ้นมา ในตอนนั้นเราดีใจมาก... แต่พอหลัีงจากนั้นอีกไม่กี่ชม.
เลือดของคุณพ่อที่คุณหมอนำไปตรวจพบว่าติดเชื้อในกระแสเลือดแต่เชื้อไม่ปรากฏว่าเป็นชนิดใด
คุณหมอก็เลยให้ยาควบคุมเชื้อทุกชนิด.....ความดันก็ยังต้องให้ยาอยู่ตลอด  3 วันผ่านไปนำเลือดไป
เพาะเชื้อดูก็ยังไม่ขึ้น แต่ขาที่คุณพ่อเราปวดเริ่มมีสีช้ำๆม่วงๆเป็นวงกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 7 ซม.
คุณหมอก็เลยสันนิษฐานได้ว่าน่าจะเป็นเชื้อตัวนึงที่มาจากอาหารทะเล เชื้อตัวนี้เป็นเชื้อที่รุนแรงมาก
อยู่ในอาหารทะเลที่มีเปลือก เช่น กุ้ง ปู  หอย และจะพบมากในหอยแครง ซึ่งถ้าเรามี ตับ ที่แข็งแรง
ตับจะทำหน้าที่เป็นตัวฆ่าเชื้อนี้ได้ อย่างมากถ้าคนที่เกิดอาการแพ้ก็จะแค่ท้องเสียหนักๆเฉยๆแต่ไม่รุนแรง
แต่โชคร้ายดันมาเกิดกับคุณพ่่อของเราค่ะ คือคุณพ่อของเราเคยเป็นตับแข็งมาแล้ว 1 ครั้ง เพราะดื่มเหล้า
ตลอด ด้วยงานและสังคมเพื่อนฝูงมากมาย ตับก็เลยทำหน้าที่ได้ไม่ดีค่ะ และสาเหตุที่เกิดก็แค่เพราะ
คุณพ่อของเราทานหอยแครง เข้าไปแค่ตัวเดียว ในคนที่ภูมิคุ้มกันบกพร่องร่างกายอ่อนแอ
ประกอบกับตับไม่ดี แค่ตัวเดียวถ้าเชื้อเข้าไปก็มีสิทธิ์ตายได้แล้ว


................7 วันผ่านไปเชื้อที่ส่งไปตรวจกลับมาพบว่า
เป็นเชื้อตัวนี้จริงๆ  คุณหมอก็เลยให้ยาคุณพ่อเราเต็มที่ ทั้งยาฆ่าเชื้อ และยาช่วยทั้งตับ ไต และ
ใส่เครื่องช่วยหายใจให้คุณพ่อเรา เมื่อขาของคุณพ่อเราเริ่มเป็นหนอง คุณหมอแนะนำให้เราคว้านเนื้อที่เสีย
ตรงนั้นออก เพื่อระบายเชื้อโรคให้ออกไปได้บ้างน่าจะดีขึ้น ครอบครัวเราก็ตกลงทำ คุณพ่อเราผ่าตัดคว้านเนื้อ
เสียทั้งหมด 3 รอบ เพราะแผลไม่ดีเนื่องจากคนที่ติดเชื้อตัวนี้ และระบบในร่างกายจะควบคุมไม่ได้
จากที่คุณพ่อเราเบาหวานคงที่ดีขึ้นแล้ว  ก็กลับมาควบคุมน้ำตาลในเลือดไม่ได้อีกเพราะเชื้อตัวนี้รุนแรงมาก
ทำให้แผลหายช้าและไม่ดีขึ้นเลย แต่สาเหตุหลักเกิดจากเชื้อในกระแสเลือดตัวนี้รุนแรงมากเพราะส่วนมาก
คนทั่วไปที่ติดเชื้อตัวนี้จะอยู่ได้ไม่เกิน 48 ชั่วโมง แล้วก็จะเสีย(ตาย) คุณหมอบอกว่าส่วนใหญ่ 70%
จะวันเดียวก็จะตายแล้ว แต่พ่อเรารู้ตัวเร็ว.......แล้วเรื่องก็ดำเนินมาผ่านไป 13 วันที่พ่อเราอยู่โรงพยาบาล
และเข้าออกห้องผ่าตัดเป็นว่าเล่น เราลืมบอกไปว่าหลังจากผ่าตัดครั้งที่สองพ่อเราก็แย่ลงเรื่อยๆ
พอผ่าตัดครั้งที่สามพ่อเราก็นอนหลับอย่างเดียวไม่ค่อยจะตื่นเลย...........14 วัน( 3 ก.ย. 52) วันนี้คุณหมอ
โทรหาครอบครัวเราแต่เช้าให้ไปไปพบ บอกว่าจะตัดขาคุณพ่อเราเพราะแผลแย่ความดันตกมาก
แต่ถ้าตัดครั้งนี้คุณพ่อเราอาจจะทนไม่ไหวและเสียในห้องผ่าตัดก็เป็นได้ หรือถ้าตัดขาแล้วสำเร็จ
คุณพ่อเราก็อาจจะไม่ดีขึ้นเลยอยู่ดีเผลอๆอาจจะทรุดกว่าเดิมก็เป็นได้  เราก็เลยตัดสินใจไม่ตัดเพราะคุณหมอ
บอกว่าคุณพ่อเราน่าจะอยู่ได้ไม่้พ้นคืนนี้ เราก็ร้องไห้เสียใจกันใหญ่ ทั้งแม่ทั้งพี่ๆเราต่างเดินเข้าไป
หาคุณพ่อที่เตียง และกล่าวคำอำลาให้คุณพ่อไปอย่างสงบตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 17.00 น.
และหลังจากนั้นไม่นาน เวลา 19.00 น.  คุณพ่อก็จากเราไปแบบไม่มีวันกลับมาอีกเลย

เราขอให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่มีญาติพี่น้องอันเป็นที่รักของทุกคนที่ ชอบดื่มเหล้า
ถ้าุคุณอยากให้คนที่คุณรักอยู่กับคุณไปนานๆ เรามาช่วยกันเตือนพวกเค้าให้ดื่มเหล้าน้อยลง
เพื่อที่ตับของพวกเค้าจะได้แข็งแรงฆ่าเชื้อโรคทั้งหลายทั้งปวงได้ และจะได้อยู่กับเราไปอีกนานแสนนานค่ะ