แด่เธอที่รักของฉัน

เราสองคนคบกันมาเป็นเวลาสี่ปี สี่ปี่ที่มีความสุขสำหรับเราในรั้วมหาวิทยาลัยเมื่อเราใกล้จะจบต่างต้องแยกย้ายกันไป เธอจบก่อนฉัน เธอก็มีทางเลือกไปของเธอ เวลาทำให้เราห่างกันไปไม่มีแม้แต่คำอธิบายว่าชีวิตเราจะเดินไปด้วยกันต่อไปยังไง จนวันหนึ่งเมื่อเราทะเลาะกันเป็นจุดที่พลิกผันที่สุดในชีวิต เราสองคนไม่เคยแยกจากกันนานเกินหนึ่งเดือนแต่มาวันนี้เราสองคนเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น เมื่อฉันและเธอต่างมีคนใหม่ แค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบที่เรามีทิฐิต่อกันไม่พยายามปรับความเข้าใจกัน จนมาวันนี้ก็สายเกินไปเสียแล้วเมื่อต่างคนก็ถูกหมายปองจากคนใหม่ของเรา ทั้งเธอและฉันภายในใจลึกๆเรายังรักกัน เธอยังไม่ลืมฉันฉันยังไม่ลืมเธอ เป็นสิ่งที่เราสองคนต่างรู้ดี แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อคนใหม่ของเราทั้งสองคนไม่ได้ผิดอะไร แต่ผิดที่เราสองคนเองไปลากพวกเขามาเกี่ยวข้องจนเรื่องราวบานปลาย ฉันและเธอจึงต้องเสียสละ เดินไปในทางที่ถูกที่ควร เพราะวันนี้เราคงเป็นได้แค่คนรู้จักกันเท่านั้น ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาขอบคุณมากๆที่ทำให้หัวเราะได้ทุกๆวัน ที่ห่วงใยดูแลกัน คอยห่มผ้าให้เวลาหนาว คอยเป็นกำลังใจให้เวลาท้อ วันนี้ฉันจะพยายามรักเขาให้มากๆเพราะฉันรู้ว่าเขารักฉันมากที่สุด หากชาติหน้ามีจริงฉันขอให้ได้เกิดมาเป็นคู่ของเธอได้รับใช้ได้ใกล้ชิดเพื่อชดใช้ชาตินี้ที่ฉันเป็นฝ่ายเริ่มเดินจากเธอไปก่อน ทำให้เธอเสียใจจนมีคนใหม่ แม้เราจะรักกันแต่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ ทางเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือเสียสละ ...หากเรารักใครสักคนควรปล่อยเขาไป ถ้าเขาเป็นคู่เราจริงๆสักวันเขาจะกลับมา..