เพื่อนๆคะ ช่วยเราด้วยค่ะ ขอกำลังใจ+คำแนะนำหน่อย

  คือเรามีปัยหากับแฟนมาระยะนึงค่ะ เราอยากให้เค้าเอาใจใส่เรามากกว่านี้ แต่เค้าเปลี่ยนไม่ได้ จนเราขอเวลาคิดเงียบๆสัก2-3วัน ในระหว่างนั้นเค้าก็พยายามง้อนะคะ จนเราคิดได้ว่าจะรับในสิ่งที่เค้าเป็นทุกอย่าง เช้าวันที่ 8 ต.ค. เราเลยโทรไปหาเค้า แต่เค้ากลับบอกเราว่าไม่เอาแล้ว ยังงัยก็จะเลิก เราช็อคมากเลย แบบว่ายังงัยก็จะเลิกให้ได้ เค้าบอกเราว่ามีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เค้าอยากศึกษาคนใหม่ เราอ้อนวอนเค้าทุกอย่าง เราสำนึกได้แล้วจริงๆว่าเราเองที่หาเรื่อง และทำให้มันพัง แต่เราคิดว่าถ้ายังรักกันก็ไม่น่าจะสายเกินไป เราไปเจอเค้าพูดอธิบายทุกอย่างจนเค้าใจอ่อน เค้าบอกว่าถ้าเราน่ารักแบบนี้ แบบเมื่อก่อน เข้าใจเค้าเค้าจะเลิกกับคนนู้น เราอยู่ในสถานะที่ต้องยอมเค้า เราบอกว่าจะพิสูจน์ตัวเอง แต่ปัญหาก็คือ เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดกัน ไม่ค่อยได้เจอ แต่นังคนนั้น มันอยู่ใกล้ เจอกันได้ทุกวัน จนตอนนี้ เรากับเค้าแทบไม่ได้คุยกันเลย เรารู้ว่าตอนนี้เรากลายเป็นตัวสำรองไปซะแล้ว เค้าแค่เก็บเราไว้เผื่อเลือก เค้าอยากได้คนที่เข้าใจเค้ามากที่สุด แต่เพื่อนๆคะ เวลาเรารักใครสักคนมากๆ มันยากเหลือเกินที่จะรักตัวเองแล้วเดินหันหลังให้เค้า ทุกวันนี้เราก็เริ่มดีขึ้นบ้าง มีสติในการทำงานมากขึ้น แต่ใจเราสิ มันอยากรู้เรื่องของเค้าทุกวัน แต่เค้าให้เราคุยกับเค้าได้แค่ตอนกลางวัน เพราะอะไรเพื่อนๆคงคิดออกนะคะ เราจะได้คุยวันละนาทีสองนาทีเท่านั้น เราอยากขอกำลังใจจากเพื่อนๆค่ะ ช่วยพูดให้เราคิดได้ที เรารักเค้ามากกว่าตัวเองซะอีก เป็นแฟนคนแรกเลย และเคยคิดจะแต่งงานด้วยกัน ตลอดเวลาที่คบกันเรามั่นใจ เค้าไม่เคยนอกใจเรา ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เค้าตัดสินใจคบนังคนนั้น วันที่บอกเลิกเราจริงๆ เราไปสืบมาแล้ว แต่นังคนนั้นร้ายกาจมาก รู้ว่าเป็นมือที่สามยังโทรมาระรานเรา แล้วก็พูดว่ายังงัยก็ไม่เลิก มันสนใจแค่ว่าผู้ชายทำอะไรให้มันบ้างในวันๆนึง ใช่สิมันอยู่ใกล้กัน ได้เจอกันทุกวัน เศร้าค่ะ