นอกเรื่องมากๆ แต่ก็อยากเล่า
Yvellet199310ขอเล่าหน่อยนะค่ะ
ถึงแม้ว่ามันจะนอกเรื่องมากๆก็ตาม
เพราะวันนี้เป็นวันที่ครบรอบ 2 ปี ของการเลิกกันของเรากับคนแรกและคนเดียวที่เรารักที่สุด
สาวๆจะทำยังไงค่ะ
กับคนที่เราเลิกกับเขามาแล้ว 2 ปี
แต่เรายังคงรักและคิดถึงเขามากๆ
อยากเจอเขาใจจะขาด
คงสงสัยใช่ไหมค่ะ
ว่าเขาดียังไง
เขาไม่ใช่คนดีหรอกค่ะ
ตอนคบกัน เจ้าชู้มากๆ
เราร้องไห้บ่อยมากๆ
แต่เราก็รักเขา เพราะเวลาเขาอยู่ด้วย
เป็นเหมือนทั้งพ่อและพี่ชาย
เพราะพ่อเราไปมีครอบครัวใหม่
พี่ชายก็ประสบอุบัติเหตุไปตั้งแต่เราเด็กๆ
ในวันที่เราเลิกกัน เราไม่ได้พูดอะไรเลย
เราแค่เห็นเขามากับผู้หญิงอีกคน
ตอนที่เขาบอกเลิก
เราก็ไม่พูดอะไร แล้วปล่อยให้เขาเดินจากไป
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราคงรั้งเขาไว้
พูดว่าเรารักเขามาก อย่าไปได้ไหม
แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว
พอเราเลิกกับเขาแล้ว
เราร้องไห้ 3 วันติดกัน
ร้องแล้วหลับไป แล้วก็ตื่นมาร้องใหม่
อย่างนี้ หลายสิบรอบ
ไม่ได้ไปโรงเรียนเลย
แล้วก็ร้องไห้เกือบทุกวันเป็นเดือนๆ
จนเข้าโรงพยาบาล
ครอบครัวเราเป็นห่วงมากๆ
เราก็เลยพยายามทำเหมือนเข้มเเข็ง
แต่จริงๆแล้วเจ็บอยู่ตลอดเวลา
เราเป็นอย่างนี้มาตลอด 2 ปี
พยายามเรียนให้หนักๆเพื่อจะได้ไม่นึกถึง
แต่ทุกครั้งที่ว่าง เราต้องร้องไห้ทุกครั้ง
นึกถึงภาพในอดีต
เราควรทำยังไงต่อไป
เราไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปยังไงแล้ว
Discussion (10)
มันเหมือนกับว่าเราโดนเค้าทำร้ายยิ่งมากเท่าไหร่จะยิ่งเป็นแผลใหญ่เท่านั้น แผลเป็นก็ใหญ่ด้วย ถ้าไม่อยากให้จิตใจเราถูกทำลายไปกว่านี้ให้เลิกสนใจไปเลยค่ะ คนแบบนั้น ถึงกลับมาคบกันก็ทำร้ายเราอยู่ดี แนะนำให้หาอะไรที่เป็นประโยชน์กับตัวเองทำค่ะ หาของมาขาย ทำตัวเองให้สวยขึ้น ไม่ก็หาแฟนใหม่ไปเลยค่ะ แล้วเลิกคิดถึงคนๆนั้นซะ ยิ่งคิดถึงก็เหมือนหยิบมีดที่เค้ากรีดเรามาแทงตัวเองอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าค่ะ ^^ เป็นกำลังใจให้นะ
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจมากๆนค่ะ
ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ เกิดมาไม่ทันไรเดี๋ยวก็ตายแล้ว จะมานั่งเสียใจเสียเวลาก็คงไมมีอะไรดีขึ้น คิดถึงอนาคตและก้าวต่อไปทำทุกนาทีทุกวินาทีให้มีคุณค่าดีกว่านะคะ
ถ้าคนเราคู่กันแล้วยังไงก็ได้รักกันค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่ต่อให้เราไปตายตรงหน้าเค้า เค้าก็รักเราไม่ได้หรอกค่ะ ขอให้เข้มเเข็งมากขึ้นนะคะ เข้าใจค่ะว่าการอยู่กับความเสียใจหรืออยากจะลืมมันลำบากแค่ไหน แต่คนเราไม่สามารถลืมอะไรได้ง่ายๆหรอกนอกจากจะความจำเสื่อมไปเลย แต่เราสามารถอยู่กับความรู้สึกนั้นได้ ด้วยเหตุและผล คิดถึงแต่ไม่คร่ำครวญถึง สู้ต่อไปนะคะ วันนึงเราจะเข้มแข็งเองค่ะ
ถ้าคนเราคู่กันแล้วยังไงก็ได้รักกันค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่ต่อให้เราไปตายตรงหน้าเค้า เค้าก็รักเราไม่ได้หรอกค่ะ ขอให้เข้มเเข็งมากขึ้นนะคะ เข้าใจค่ะว่าการอยู่กับความเสียใจหรืออยากจะลืมมันลำบากแค่ไหน แต่คนเราไม่สามารถลืมอะไรได้ง่ายๆหรอกนอกจากจะความจำเสื่อมไปเลย แต่เราสามารถอยู่กับความรู้สึกนั้นได้ ด้วยเหตุและผล คิดถึงแต่ไม่คร่ำครวญถึง สู้ต่อไปนะคะ วันนึงเราจะเข้มแข็งเองค่ะ
เรียนให้สูงเข้าไว้นะน้องรัก จบมามีงานการตำแหน่งดีๆ ผู้ชายดีๆก็เข้ามาหาให้เราเลือกเองหล่ะค่ะ เชื่อพี่
(เพราะพี่คิดว่า....การขอคำปรึกษา น้องก็ควรได้รับความจริงกลับไปค่ะ)
ที่บอกว่า""รัก""เค้ามากกกกกกกเนี่ย.....มัน มากกว่า ตัวเองและครอบครัว รึปล่าวคะ ??
ถ้าคำตอบ(คิดดีๆนะคะ ไม่ต้องรีบตอบก็ได้)....คือ....ไม่ใช่เลย มันก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น
ก็ปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปเถอะค่ะ
เพราะถ้าถามพี่..และพี่ๆอีกหลายคนในนี้ พี่เชื่อว่าพี่หลายๆคนคงรู้สึกแบบนี้ แต่อาจจะไม่ได้พูดตรงขนาดนี้นะคะ(ยังไงก็ขอโทษด้วย แต่พี่อยากให้อ่านให้จบจริงๆ)
น้องยังอายุน้อยมากๆ เพิ่งเป็นเด็กมัธยมเอง(พี่กดไปดูกุ๊กไก่มา ขออนุญาตด้วยแล้วกันนะคะ)
น้องยังต้องมีเรื่องอีกมากมายในอนาคตให้สนใจนะคะ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน+เรียนต่อ+การทำงาน+ฯลฯ....จนถึงเรื่องครอบครัวค่ะ
เพราะฉะนั้นเรื่องของผู้ชายคนนี้ วันนี้น้องอาจคิดว่ามันคือเรื่องใหญ่
แต่อนาคตพอน้องย้อนกลับมามอง น้องอาจไม่ได้ให้สาระอะไรกับมันเลยก็ได้นะคะ
ผู้หญิงทุกคนแหละค่ะ...เคยอกหักรักคุดตุ๊ดเมิน ซึ่งบางคนเจอมาสาหัสกว่าน้องอีก
เพราะฉะนั้น อย่าไปคร่ำครวญเสียใจกับคนแบบนั้นเลย
เอาเวลาที่เสียไปแล้วทั้งหมดกลับมารักตัวเองดีกว่าค่ะ
พี่เป็นกำลังใจว่าน้องจะได้มีอนาคตดีๆแล้วเจอคนดีๆเอง เมื่อน้องโตขึ้น
ที่พี่พูดมาทั้งหมดเพราะอยากให้น้องได้สติค่ะ
รักตัวเองเยอะๆ แล้ววันนึงน้องจะเจอคนที่เค้ารักน้องจริงๆเองค่ะ
จำไว้นะคะ....จะไม่มีใครรักและให้คุณค่าเรา ถ้าเราไม่รู้จักรักและให้คุณค่าตัวเอง ^~^