ปลอบใจตัวเองไม่ไหวแล้ว

เรื่องย่อ มีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาได้ระยะหนึ่งก่อนหน้านี้เคยคบแล้วเลิกกันไป กลับมาคบกันใหม่เราคิดว่าอะไรมันต้องดีกว่าเดิม ไปๆมาคงอยุ่ด้วยกันมากเกินไป เจอกันอาทิตย์ละ 3 วัน อยู่ด้วยบ้างอารัยบ้าง....... วันหนึ่งบอกเราว่าอยากใช้แล้วเวลาของตัวเองบ้าง เค้าอยากทำงานตอนนี้ไม่มีเวลาดูแลใคร  เราก็อึ้งๆ งง ไปเลย ไม่มีท่าทีมาก่อน ไม่ได้บอกว่าห่างกันแต่เลิกกัน เราก็เดินจากมาอย่างอึง งง มึน เกิดอารัยขึ้นกับตูฟ่ะ...วันที่ออกมาลาจาก เราร้องไห้ตลอดหวังลึกว่าเค้าจะโทรมา ขอโทษอะไรสักอย่าง แต่ป่าวเลย ผ่านไป เกือบอาทิตย์ เราเลยกลับไปเอาของที่บ้านเค้า  ไม่อยากจะเชื่อตัวเอง เค้าเอาผู้หญิงคนอื่นมานอนที่บ้าน ชาไปหมดเลยค่ะ ไม่ไหวจริง เดินออกมาเหมือนคนบ้า สติแตก.....จนทุกวันนี้เกือบ 1 เดือนแล้วยังร้องไห้อยู่เลย เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้จริงๆ

Discussion (28)

เห็นด้วยกับคุณerk-erk

โชคดีที่รู้ตัวไว โชคดีที่ต่อไปอนาคตเราจะสดใสกว่าเดิม

วันนี้เจ้าของกระทู้อาจจะยังคิดไม่ตก เศร้า ร้องไห้ เสียใจ เป็นเรื่องธรรมดาของผู้หญิง ความผูกพันเก่าๆ ความทรงจำเก่าๆ มันก็ทำให้ปวดใจให้

ไม่มีใครย่ำอยู่กับที่ได้ ปล่อยเขาไปเท่ากับเลิกทำร้ายใจของคุณเอง

พยายามเข้านะคะ

เราต้องสู้...เอาชีวิตดีๆ ของเราคืนมา ขอบคุณทุกๆเลยนะที่ให้ กำลัง  รักทุกคนเลย

ไม่เป็นไรนะ สู้ สู้
 

เราก็เคยเป็นนะ เราขนข้าวขนของไปอยู่บ้านเค้ามาแล้วนะ อยู่ด้วยกันทุกวัน เช้าเราทำงาน เย็นกลับบ้านเจอกันกินข้าวด้วยกัน  อยู่มาวันนึงบอกให้เราย้ายของออกไป อ้างว่า พ่อเค้าจะกลับมาอยู่บ้าน ย้ายออกไปได้ไม่กี่วัน มันก็พาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่แทน เราก็ไปเลย เหอ ๆ ๆ ร้องเกือบตาย เหมือนจะตายให้ได้ ตอนนี้ผ่านไป 1 ปี ต้องขอบคุณที่มันทิ้ง ชีวิตเราจะได้มีอนาคต เพราะไม่มีมัน


สู้ สู้ นะ
---- ถ้ารับได้ก็คบกันต่อ รับไม่ได้ก็ไป ----

เอ่อะ คุ้น ๆ เหมือนเพิ่งเคยเจอคำนี้ T^T
อะโห บ้านมันอยู่ไหนคะ !!!??