ท้อจังเลยค่ะ

ช่วงนี้มีเรื่องให้ได้ร้องไห้ตลอด เราสองคนเช่าห้องเปิดร้านเกมส์เล็กๆมาได้3-4ปีแล้วกิจการก็ไม่ได้ดีอะไรมากมายเงินที่นำมาซื้อคอมก็กู้เขามา กว่าจะใช้หนี้หมดก็ปาเข้าไปหลายปี มีน้องหมาตัวนึงก็แสนจะดุเห่าได้เห่าดีจนข้างบ้านเขารำคาญเราผิดเองที่สอนหมาไม่ได้ ทุกวันนี้ข้างบ้านมักจะพูดนินทาดังๆให้เราได้ยินเสมอทั้งที่เมื่อก่อนเรากับเขาสนิทกันจะตายมาผิดใจกันก็วันเราไปตักบาตรแล้วปล่อยหมาออกมาวิ่งเล่นข้างนอกเขาก็่บ่นๆให้เราได้ยินเราเลยไปเอาหมาเขาบ้านเขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเราก็ไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด เราสงสารน้องหมาที่ทั้งวันต้องอยู่ในห้องนอนตลอดวันนั้นเลยปล่อยเขาออกมาแค่3เวลา คิดไปคิดมาเราไม่น่าเอาเขามาเลี้ยงเลยพาเขามาลำบากตัวโตๆต้องมาอุดอู้อยู่ในห้องเล็กๆ  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขามักจะนินทาด่าว่าเราให้ลูกค้าเขาฟังเสมอลืมบอกไปเขาเป็นช่างเสริมสวยค่ะ เขาว่าเราไม่เกรงใจเขา เขากับลูกไม่ได้หลับได้นอนเพราะลูกค้าที่ร้านเราเสียงดัง เราอยากบอกเหลือเกินว่าเราบอกลูกค้าทุกครั้งที่เสียงดังแต่ลูกค้าที่้ร้านส่วนมากก็เป็นเด็กๆที่โตมากับร้านตอนนี้ก็เริ่มเป็นวัยรุ่นกันแล้ว ร้อยพ่อพันแม่เราไม่สามารถทำให้เขาเงียบได้ตลอดขนาดพ่อแม่ยังไม่สามารถยังไม่สามารถห้ามลูกได้ทุกเรื่องนับประสาอะไรกับเรา พอเราบอกบ่อยๆลูกค้าที่ร้านก็หายลงไปเรื่อยๆช่วงนี้เราก็ตกงานอีกต่างหากสงสารแต่แฟนเรารู้ว่าเขากลุ้มมากๆ มีคืนหนึ่งเราถามเขาว่าเขาเคยนึกเสียใจไหมที่มาคบกับคนอย่างเราซึ่งไม่มีอะไรดีซักอย่างวุฒิการศึกษาก็แค่ม.6 ฐานะทางบ้านก็ไม่ดีไม่เหมือนแฟนเก่าเขา เราบอกเขาว่าเรารู้สึกเหมือนเป็นภาระให้เขาแฟนเราเขาพูดว่าเขาไม่เคยคิดว่าเราเป็นภาระให้เขา เราดีใจนะที่เราเลือกคนไม่ผิดแต่ว่าเราสงสารเขาเหลือเกิน ท่ากิจการที่ร้านยังแย่ลงเรื่อยๆเรากับแฟนคงต้องย้ายออกเพราะคงไม่มีเงินมาจ่ายค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟแน่ เงินเก็บก็ร่อนหร๋อลงทุกทีอายุก็เยอะแล้วไม่รู้จะไปทำงานอะไรโดยเฉพาะเราซึ่งเรียนมาน้อย เมื่อไหร่เวนกำเราจะหมดไปซักทีเหนื่อยและท้องจริงๆ ทุกวันวันมักผวาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงข้างบ้านเพราะทุกครั้งที่ได้ยินมักเป็นเรื่องที่เขานินทาเราเสียๆหายๆซึ่งมันทำให้เราเสียใจ  เราไม่อยากจากที่นี่ไปเลยถึงแม้มันเป็นแค่ร้านเล็กๆแต่ทำหรับเรากับแฟนมันคือบ้านของเราสองคน