{{เล่า}}โรคจิตเท่าที่เคยเจอมา....=_________= ;;;

เจอตั้งแต่ป.5เลยค่ะ
ทั้งชีวิตเจอโรคจิตบ่อยจนน่ารำคาญ
ป.5 กับ ม.6 เจอโทรศัพท์โรคจิต โทรมาช่วยตัวเองให้ฟัง (เออเจริญจริงๆ) ประจำ

ม.2ก็เจอโทรศัพท์แบบคุณเจ้าของกระทู้เลย

เรา:ฮัลโหล

ผู้หญิง:แกเป็นใคร มายุ่งอะไรกะเบอร์ผั-วชั้น

เรา: (อึ้ง) อะไรนะคะ??

ผู้หญิง:แกอย่ามาทำไก๋ มันอาบน้ำอยู่ใช่มั้ย เรียกมันมาคุยเดี๋ยวนี้นะ!!

เรา: (ยังอึ้งอยู่ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน) ... โทรผิดรึเปล่าคะ?

ผู้หญิง:(กรี๊ดดดดดดดดด)

เรา: (-*-) *วางสาย*



อีกรอบก็เจอฝรั่งโชว์เว็บแคมค่ะ
ตอนแรกเขาแอดมา เราก็คุยได้เฉยๆไม่มีอะไร ออกแนวงงๆว่า เอาเมล์มาจากไหนฟะ
แต่ก็นึกว่าแลกเปลี่ยนภาษา ไม่ซีเรียส สักพักเขาก็เปิดเว็บแคม เราก็เห็นว่าครึ่งบนเขาไม่ใส่เสื้อ
แล้วเขาก็บอกว่า "เนี่ย ผมชอบวิ่งจ๊อกกิ้งล่ะ ขาสวยมากเลย จะโชว์ให้ดูนะ ดูไหม"
เราก็... (อึ้งไปแป๊บ) แล้วก็ปิดเอ็ม บล็อก แล้วก็ลบไปเลยค่ะ (-*-)


ที่รถไฟใต้ดินก็มี เวลาเช้าๆคนมันแน่นใช่ไหมล่ะคะ
นึกถึงชินคันเซ็นที่ญี่ปุ่นเลยอ่ะ
เขามาเบียด แล้วก็เอามือมาแนบๆไล่จากสะโพกลงไปค่ะ
(ไอบ้าอ๊า~~~~~!!!!!!!!!!!)
เรานี่ปรี๊ดขึ้นมา (แทนที่จะร้องขอความช่วยเหลือ ... เปล่า)  หันไปมองหน้าแล้วจ้องเขม็ง จนมันต้องหนีลงจากรถไฟไปเองค่ะ (-.-)



ที่หนักที่สุดก็ ปี 3 ปีนี้..
เคยเจอที่มหาลัยเลยค่ะ (-*-)
นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดของคณะเศรษฐศาสตร์ (พอดีไม่ได้เรียนตรงนั้นหรอกค่ะ แต่เป็นคณะข้างๆเลยแว่บไป)
ห้องสมุดเขาจะอยู่ชั้นล่างสุด ผนังเป็นกระจกหมด มีมู่ลี่ แต่ไม่ได้ปิดไว้
เรากับเพื่อนนั่งอ่านโต๊ะที่เป็นล็อกๆ (แบบเลือกตั้งน่ะค่ะ) ติดผนังกระจกใสนั่น
สักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมายืนหันหลังติดกระจก
ตอนแรกเราก็แอบแปลกใจ เพราะว่าตรงนั้นจะเข้ามาต้องเดินทะลุสวนอีก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเขามารอคน
แต่เพื่อนของเราที่เคยเจอโรคจิตบ่อยๆเริ่มระแวง หันมาบอกว่า เราว่าโรคจิตแน่เลยอ่ะ
เราก็แบบ แหมแก คิดมากน่า ไม่มีอะไรหรอก เขาคงมารอคน
สักพัก หมอนั่นก็เริ่มเอามือหนึ่งที่ถือนสพ.มาบังด้านหน้าเอาไว้ ส่วนอีกมือก็ขยับเป็นจังหวะแปลกๆค่ะ (-.-)
เราก็เริ่ม... เฮ้ย ไม่หรอกมั้ง
แต่สักพัก เขาก็หันมาจ้องทางฝั่งนี้ค่ะ!! (อี๋มากกกก T.T)
เราไม่ได้มองลงไป รู้ตัวอีกทีก็หันกลับไปอีกฝั่ง แทบจะกรี๊ด แต่ตรงนั้นมีแต่ผู้หญิงนั่งค่ะ (T.T)

เกลียดอิพวกนี้มากเลย มันอยากจะทำก็ไปทำที่บ้านดิ ประสาทรึเปล่าถึงได้มาทำแบบนี้
รู้สึกแย่สุดๆค่ะ ขยะแขยง แล้วก็อี๋มากๆ (T_T) อยากจะร้องไห้ ฮือ (T.T) เป็นเรื่องที่แย่ที่สุดที่พบเจอในปีนี้จริงๆค่ะ

พูดแล้วยังขยะแขยงอยู่เลย..

เรา : ไม่ทราบค่ะ

 

รถสีดำ : กวักมือหยอยๆ.....นี่ๆผมมีแผนที่

เรา : เดินไปช่วยซะหน่อยในถานะพลเมืองดี...ชะโงกหน้าไปดูแผนที่ มันเป็นหนังสือรถอ่ะ

 
        (คงใกล้มือสุดๆแล้ว)

รถสีดำ : ควัก...ออกมากแล้ว ช่วยตนเอง

เท่านั้นแหละพระเจ้าข้า พลเมืองดีคนนี้ก็แหกปากซะลั่นซอยเลย

ว๊ากกกกก จ๊ากกกกก มันเลยบึ่งรถไปเลย กร๊ากๆ (คงคาดไม่ถึงล่ะซิ อิอิ)

 

เคยเจอโรคจิตโทรมาทำเสียงซีดซ๊าดใส่ 1 เดือนเต็มๆค่ะ
ตอนเบอร์พีซีทีมันไม่โชว์เบอร์อ่ะค่ะ รำคาญมากก T[]T

ของเรา ก็เคยเจอเหมือนกันแต่หนักกว่า เพราะเราและเพื่อนเห็น xxx ของไอ้
โรคจิตนั่น
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนเราอยู่ม.3
เราสองคนเพื่อนกำลังรอรถ จะกลับบ้านตอนเย็น นั่งรออยู่หน้ารร. ทั้งๆที่คนแถวนั้นและนร.ก้อเยอะ แต่เรากับเพื่อนเห็นแค่สองคน ตอนแรกเราก้อไม่ได้เอะใจอะไร   นั่งกินขนมอยู่ กำลังหัวเราะกับเพื่อน แต่สายตาดันไปเห็นของมัน มันที่ว่าแก่คราวลุงค่ะ (มันใช้แผนจอดรถมอเตอร์ไซร์ แกล้งนั่งรอใครสักคน มันไม่ใส่กกน.และกางเกงของมันเป็นกางเกงของนักฟุตบอลขาสั้น ผ้าร่มอ่ะค่ะ แล้วมันยกขาข้างหนึ่งสูงๆ เพื่อที่ขากางเกงมันจะได้กว้าง ส่วนหน้าของมันแกล้งทำไม่รู้เรื่อง แต่หนูเห็นว่ามันเหลือบมาดูพวกหนูบ่อยๆ มันไม่ยอมยกขาลง จนเพื่อนหนูดันไปเห็นเหมือนกัน ตอนนั้นพวกเรา ก็พูดไม่ออกเลยอ่ะค่ะ แบบว่า ทุเรศ หยะแหยง ไม่ได้บอกใคร ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เห็นจนเราตกใจ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี จนรถเรามาก้อวิ่งขึ้นรถเลย ไม่ได้สนใจอีกเลย!

และอีกครั้งหนึ่ง
ผ่านไปได้หลายเดือน เราก้อเจอมันอีก ไอ้คนเดิม กางเกงตัวเดิม แต่เปลี่ยนแค่เสื้อ คราวนี้เราไปเที่ยวกับเพื่อนอีกคน
กำลังเดินเล่น พอเราเห็นมัน (คราวนี้มันไม่ใส่กกน.เหมือนเดิม) และเราเห็นของมันแค่ข้างนอก แต่ลมมันแรงและเดินโต้ลม เห็นเป็นรูปเป็นร่าง ห้อยๆ อ่ะ กรี็ดดดดดดดดดดดดดดด (ขอโทษนะค่ะไม่ได้ทะลึ่งแต่มันอย่างนี้จริงๆ) แล ะมันกำลังจะเดินมาหา เรานี้รีบวิ่งไปสตาร์ทรถ และหนีไปเลย
สองครั้งที่ผ่านมาเป็นเหตุการณ์ที่แย่มาก และยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ ถ้าเจออีกครั้งจะประจานพวกมัน และเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

เราก็เคยเจอค่ะ

เมื่อประมานม.5 หลายปีมาและ

เป็นป้าแก่โทรมาค่ะ

ป้า : เคยทำงานที่ พัทยา ใช่มั้ย

เรา : เปล่า ไม่เคยค่ะ

ป้า : จะเปล่าได้ไงก็มีคนให้เบอร์มา

เรา : ไม่ได้ทำค่ะ

ป้า : อะไรเลิกทำแล้วหรอ

เรา : ไม่ได้เลิกค่ะไม่ได้ทำยังเรียนอยุ่เลยจะให้ทำไร

ป้า : อะไรเรียนไปทำงานไปด้วยหรอ

เรา : โทผิดป่าวค่ะ

ป้า : ไม่ผิด

สักพักว่าไป

ละโทมาอีก ยังไม่จบกะตรูช่ายมิ

เลยบอกไปว่า ไม่เคยทำงานที่ไหนทั้งนั้น

โทรผิดแล้วละไม่ต้องโทรมาอีกนะ

สงสัยจริงๆงานที่พัทยานี่งานอะไรกันหว่า

หึหึ