ใครกำลัง ทุกข์ใจ ดีใจ เสียใจ ผิดหวัง+อวยพรปีใหม่ค่ะ
mellonmello4สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวจีบัน เราเป็นสาวกจีบันคนนึง เห็นคนอื่นรีวิวโน้นนี่มานาน เป็นผู้อ่านมานาน
วันนี้ขอโอกาสแบ่งปันเรื่องราว แง่คิดของตนเองบ้าง ลองติดตามกันดูค่ะ
++++หัวข้อคือ ทุกคนคงเคยมีความสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ สนุก ตื่นเต้น มึความรัก คาดหวัง สูญเสีย เราก็เช่นกัน
แล้วเคยถามตัวเองไหมว่าแล้วความรู้สึกเหล่านั้น ขณะนี้อารมณ์เหล่านั้นมันยังอยู่มั้ย หายไปแล้ว หรือมันยังครุกกรุ่นในใจ
**สมมติ อดีตเคยโดนใครด่า แล้วขณะนี้ที่อ่านอยู่ เราคิดอย่างไร ยังนึกถึง บางคนด่ากลับอีกนะ คนด่าเค้าลืมไปแล้ว
เคยถามตัวเองดูเราหรือป่าว ว่าใครเล่านั่งด่าตัวเองอยู่ซ้ำๆๆๆๆ??? เราไง
**คนเรานั้นอาบน้ำทุกวัน ไม่งั้นตัวเหม็น หืน ขี้ไคลหนาเตอะ
จิตใจเราหละ เคยจับมันอาบน้ำล่ามโซ่ ไว้กลับตัวมั้ย หรือใจเราลอยไปโน้นนี่ คิดเรื่องโน้น
ฝากไว้กับคนนี้-รับฝากใจจากคนโน้น ทั้งที่ขนาดใจเราเอง เรายังไม่ได้สนใจเลย บางครั้งปล่อยโฮ กลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
5 ปีที่แล้ว ตอนอยู่มหาลัยปี 1 ที่คณะทำให้ เราได้มีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรม เข้าคอร์สเนกขัมมบารมีของยุวพุทธฯ 7คืน 8 วัน
เกิดมาเพิ่งเคยนะ ถือศีล 8 สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำอะไรช้าๆ ไม่พูดกับใคร นอกจากท่านวิทยากร ฟังธรรมะ
ฝึกกำหนดสติให้ตามรู้ ท่าทาง การเคลื่อนไหว อิริยาบถของตัวเอง ตามรู้สิ่งที่มากระทบกับเรา..เห็น ได้ยิน กลิ่น รส สัมผัส อารมณ์
จากที่เราเคยเป็นศูนย์รวมซุปเปอร์ขี้ (มีสาวจีบันเคยเป็นแบบเราป่าว อิอิ)ขี้โมโห ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้บ่น ขี้จุกจิก ขี้เหนียว...
จบคอร์สกลับบ้านนะ รู้เลยว่าใจเรานิ่งขึ้น สงบมากขึ้น เรารู้ตัวมีสติเวลาทำกิจกรรมต่างๆ แต่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ
แต่เรารู้ตัว รู้ใจเรามากขึ้น ขี้ที่เคยสะสมมาก็สลายตัวมากเลย ตั้งใจเรียนมากขึ้นจบมาด้วยเกียรตินิยมให้แม่ชื่นชม
ระหว่างเรียนก็ต้องขอบคุณธรรมะที่ได้มาจากที่นี่จิงๆ สำนึกในบุญคุณพ่อแม่มากมย เพื่อนเราเคยชวนกินดื่ม เที่ยวกลางคืน
แม้ซักครั้งเราก็ไม่เคยเผลอใจย่างกรายไปเลย
++ขณะนี้ดิฉัน อายุอานามยี่สิบกว่าปี ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน
พอเวลาผ่านไปชีวิตคนเราก็ยังมีกระแสโลกมารุมเร่า ใจที่เคยสงบ ไม่ได้ฝึกให้รู้เหมือนเคย ก็กลับมากระโดดเป็นลิงเหมือนเดิม
ปัญหาต่างๆ ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป เวลามีอะไรมากระทบจิตใจก็ซัดส่าย โดยเฉพาะคำพูดคนรอบข้าง หัวหน้าบ้าง เพื่อนร่วมงานบ้าง
เก็บเอามาเป็นอารมณ์ คนชมก็ดีใจ เก็บมาคิดหลงตัวเอง เวลามีคนมาติมาเตือนก็ โกรธเค้าอีก
++เลยคิดเองว่าเราจะทำอะไรดี หาตัวเองไม่เจอ ดีใจง่าย เสียใจง่าย หาโอกาสทำบุญดีก่า เลยได้หวนนึกถึงยุวพุทธฯอีกครั้ง
มาคราวนี้สมัครไปเองเลยค่ะ ใช้วันลาพักร้อนเกลี้ยงเลยทีเดียว
ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน หลักสูตร “พัฒนาจิตให้เกิดปัญญาและสันติสุข” 7คืน 8 วัน ช่วงกลางเดือนธ.ค.52ที่ผ่านมา
ไปรอบนี้ถือศีล 5 +สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำอะไรช้าๆ ไม่พูดกับใคร นอกจากท่านวิทยากร ฟังธรรมะ
ธรรมะนี้แปลกนะค่ะ พอเราได้กลับมาฟังกลับมาปฏิบัติอีกเนี้ย เหมือนเราจะเข้าใจมากขึ้น พอเข้าใจแล้วอยากทำอะไรที่เป็นกุศลกรรมมากขึ้นอีก
ไม่อยาก ไม่กล้าทำพวกอกุศล กลับมาคราวนี้ก็รู้ตัว รู้แล้วกำหนด มีสติสตางค์กับเค้ามากขึ้น จิตใจที่ซัดส่ายพอเข้าที่เข้าทาง
อะไรไม่ดีบางเรื่อง แค่เรามีสติเราก็รู้แล้วแหละว่าเรากำลังจะทำกรรมดีหรือกรรมชั่ว ความกลัวความละอายต่อบาปจะเกิด เราจะรู้เอง
หลายท่านที่อ่านอยู่คงแย้งเราอยู่ในใจ ธรรมะหรอ รออายุมากๆแล้วค่อยไปเข้าวัดทำบุญก็แล้วกัน เป็นเรื่องของคนมีอายุเค้าหรอก
ขอบอกคุณ ... เชย!!!มากค่ะ(เคยเป็นเหมือนกัน) เดี๋ยวนี้เด็กๆเขาเริ่มเข้าปฏิบัติกรรมฐานกันตั้งแต่อายุ 7 ขวบค่ะ
ผู้ปกครองบางท่านรอๆๆเมื่อไหร่ลูกจะอายุครบจะพาไปเข้าคอร์สซะหน่อย สิ่งที่ได้คือ เด็กเขาฉลาด มีสติปัญญาดี รู้ผิดชอบชั่วดี
ธรรมะเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆ ศึกษาได้จากตัวเองตั้งแต่เกิดจนตาย ตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอนเลยค่ะ แต่ต้องมีหลักและมีครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่คิดว่าเริ่มตั้งแต่อายุน้อยๆดีกว่า เราจะได้เข้าใจอะไรเร็ว รู้อะไรควร ไม่ควร และเริ่มที่ตัวเราก่อน
ใจจริงเลยที่มาโพส เนื่องจากเสียดายอย่างนึงที่ตนเองรู้จักกับการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานช้า ก่อกรรมทำบาปมามาก
เด็กๆ ไม่รู้เอาแมลงใส่ถุงเขย่าเล่น แม่มาเตือนว่าบาป เด็กหนอเด็กไม่เข้าใจค่ะ และฆาตกรรมโหดต่อเนื่อง พิฆาตยุงด้วยไม้ช็อตไฟฟ้า เคยคิดแบบไม่เข้าท่าค่ะว่า เจ้ากัดเรา เจ้าสมควรตาย ก่ออกุศลกรรมชัดๆเลย
อืม เราไม่ได้มีเจตนามาสอนธรรมะให้ใครนะค่ะ เพราะความสามารถไม่ถึง แต่อยากชี้จุดเผื่อใคร อ่านแล้วปิ๊ง อยากลองไปเข้ากรรมฐานบ้าง
เพื่อนๆจีบันอ่านมาถึงตรงนี้ เราก็มีของขวัญปีใหม่ โดยขอเอาบุญล่าสุดที่เราไปยุวพุทธฯมาฝากเพื่อนๆชาวจีบันค่ะ
(เวลารับจากเราก็แค่พูดหน้าคอม ว่าอนุโมทนาบุญค่ะ)ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 2553
เราขออวยพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงดลบันดาลให้เพื่อนๆชาวจีบันและครอบครัว เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฎิภาณ ธนสารสมบัติ
คิดสิ่งใดในทางที่ชอบที่ควรก็สมปรารถนาดั่งใจค่ะ+ขอให้มีโอกาสได้ปฏิบัติธรรม และเข้าใจธรรมที่ถูกต้อง
ไม่ว่าเพื่อนๆจะอยู่ศาสนาใดก็ตามค่ะ
+++ขอบคุณเรื่องราวดีๆวิถีพุทธที่ได้รับรู้กับตัวเอง อนุโมทนาบุญสำหรับกระทู้นี้ให้บิดา มารดาผู้ก่อกาย ครูบาอาจารย์ ญาติสนิทมิตรสหาย สปอนเซอร์ใจดีสำหรับโยคีรุ่น15/52 เจ้ากรรมนายเวร ให้ได้รับส่วนบุญกุศลนี้
คนเราพอสงบ เข้าใจตนเอง หน้าตา ผิวพรรณเราจะผ่องใส สวยใสในสไตล์เรา สวยทั้งภายนอก และภายใน
เราแต่งหน้าไม่เก่ง แต่อยากรีวิวแบบคนอื่นบ้าง => จบตรงนี้--ตรงที่--นี่แหละ เครื่องสำอางค์ ที่เราเอามาแนะนำเพื่อนๆ
พิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยนะจ๊ะ & อ่านแล้วถูกใจ ไม่ถูกใจ ไม่เป็นไร อย่าถือสาเรานะจ๊ะ
วันนี้ขอโอกาสแบ่งปันเรื่องราว แง่คิดของตนเองบ้าง ลองติดตามกันดูค่ะ
++++หัวข้อคือ ทุกคนคงเคยมีความสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ สนุก ตื่นเต้น มึความรัก คาดหวัง สูญเสีย เราก็เช่นกัน
แล้วเคยถามตัวเองไหมว่าแล้วความรู้สึกเหล่านั้น ขณะนี้อารมณ์เหล่านั้นมันยังอยู่มั้ย หายไปแล้ว หรือมันยังครุกกรุ่นในใจ
**สมมติ อดีตเคยโดนใครด่า แล้วขณะนี้ที่อ่านอยู่ เราคิดอย่างไร ยังนึกถึง บางคนด่ากลับอีกนะ คนด่าเค้าลืมไปแล้ว
เคยถามตัวเองดูเราหรือป่าว ว่าใครเล่านั่งด่าตัวเองอยู่ซ้ำๆๆๆๆ??? เราไง
**คนเรานั้นอาบน้ำทุกวัน ไม่งั้นตัวเหม็น หืน ขี้ไคลหนาเตอะ
จิตใจเราหละ เคยจับมันอาบน้ำล่ามโซ่ ไว้กลับตัวมั้ย หรือใจเราลอยไปโน้นนี่ คิดเรื่องโน้น
ฝากไว้กับคนนี้-รับฝากใจจากคนโน้น ทั้งที่ขนาดใจเราเอง เรายังไม่ได้สนใจเลย บางครั้งปล่อยโฮ กลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
5 ปีที่แล้ว ตอนอยู่มหาลัยปี 1 ที่คณะทำให้ เราได้มีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรม เข้าคอร์สเนกขัมมบารมีของยุวพุทธฯ 7คืน 8 วัน
เกิดมาเพิ่งเคยนะ ถือศีล 8 สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำอะไรช้าๆ ไม่พูดกับใคร นอกจากท่านวิทยากร ฟังธรรมะ
ฝึกกำหนดสติให้ตามรู้ ท่าทาง การเคลื่อนไหว อิริยาบถของตัวเอง ตามรู้สิ่งที่มากระทบกับเรา..เห็น ได้ยิน กลิ่น รส สัมผัส อารมณ์
จากที่เราเคยเป็นศูนย์รวมซุปเปอร์ขี้ (มีสาวจีบันเคยเป็นแบบเราป่าว อิอิ)ขี้โมโห ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้บ่น ขี้จุกจิก ขี้เหนียว...
จบคอร์สกลับบ้านนะ รู้เลยว่าใจเรานิ่งขึ้น สงบมากขึ้น เรารู้ตัวมีสติเวลาทำกิจกรรมต่างๆ แต่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ
แต่เรารู้ตัว รู้ใจเรามากขึ้น ขี้ที่เคยสะสมมาก็สลายตัวมากเลย ตั้งใจเรียนมากขึ้นจบมาด้วยเกียรตินิยมให้แม่ชื่นชม
ระหว่างเรียนก็ต้องขอบคุณธรรมะที่ได้มาจากที่นี่จิงๆ สำนึกในบุญคุณพ่อแม่มากมย เพื่อนเราเคยชวนกินดื่ม เที่ยวกลางคืน
แม้ซักครั้งเราก็ไม่เคยเผลอใจย่างกรายไปเลย
++ขณะนี้ดิฉัน อายุอานามยี่สิบกว่าปี ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน
พอเวลาผ่านไปชีวิตคนเราก็ยังมีกระแสโลกมารุมเร่า ใจที่เคยสงบ ไม่ได้ฝึกให้รู้เหมือนเคย ก็กลับมากระโดดเป็นลิงเหมือนเดิม
ปัญหาต่างๆ ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป เวลามีอะไรมากระทบจิตใจก็ซัดส่าย โดยเฉพาะคำพูดคนรอบข้าง หัวหน้าบ้าง เพื่อนร่วมงานบ้าง
เก็บเอามาเป็นอารมณ์ คนชมก็ดีใจ เก็บมาคิดหลงตัวเอง เวลามีคนมาติมาเตือนก็ โกรธเค้าอีก
++เลยคิดเองว่าเราจะทำอะไรดี หาตัวเองไม่เจอ ดีใจง่าย เสียใจง่าย หาโอกาสทำบุญดีก่า เลยได้หวนนึกถึงยุวพุทธฯอีกครั้ง
มาคราวนี้สมัครไปเองเลยค่ะ ใช้วันลาพักร้อนเกลี้ยงเลยทีเดียว
ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน หลักสูตร “พัฒนาจิตให้เกิดปัญญาและสันติสุข” 7คืน 8 วัน ช่วงกลางเดือนธ.ค.52ที่ผ่านมา
ไปรอบนี้ถือศีล 5 +สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำอะไรช้าๆ ไม่พูดกับใคร นอกจากท่านวิทยากร ฟังธรรมะ
ธรรมะนี้แปลกนะค่ะ พอเราได้กลับมาฟังกลับมาปฏิบัติอีกเนี้ย เหมือนเราจะเข้าใจมากขึ้น พอเข้าใจแล้วอยากทำอะไรที่เป็นกุศลกรรมมากขึ้นอีก
ไม่อยาก ไม่กล้าทำพวกอกุศล กลับมาคราวนี้ก็รู้ตัว รู้แล้วกำหนด มีสติสตางค์กับเค้ามากขึ้น จิตใจที่ซัดส่ายพอเข้าที่เข้าทาง
อะไรไม่ดีบางเรื่อง แค่เรามีสติเราก็รู้แล้วแหละว่าเรากำลังจะทำกรรมดีหรือกรรมชั่ว ความกลัวความละอายต่อบาปจะเกิด เราจะรู้เอง
หลายท่านที่อ่านอยู่คงแย้งเราอยู่ในใจ ธรรมะหรอ รออายุมากๆแล้วค่อยไปเข้าวัดทำบุญก็แล้วกัน เป็นเรื่องของคนมีอายุเค้าหรอก
ขอบอกคุณ ... เชย!!!มากค่ะ(เคยเป็นเหมือนกัน) เดี๋ยวนี้เด็กๆเขาเริ่มเข้าปฏิบัติกรรมฐานกันตั้งแต่อายุ 7 ขวบค่ะ
ผู้ปกครองบางท่านรอๆๆเมื่อไหร่ลูกจะอายุครบจะพาไปเข้าคอร์สซะหน่อย สิ่งที่ได้คือ เด็กเขาฉลาด มีสติปัญญาดี รู้ผิดชอบชั่วดี
ธรรมะเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆ ศึกษาได้จากตัวเองตั้งแต่เกิดจนตาย ตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอนเลยค่ะ แต่ต้องมีหลักและมีครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่คิดว่าเริ่มตั้งแต่อายุน้อยๆดีกว่า เราจะได้เข้าใจอะไรเร็ว รู้อะไรควร ไม่ควร และเริ่มที่ตัวเราก่อน
ใจจริงเลยที่มาโพส เนื่องจากเสียดายอย่างนึงที่ตนเองรู้จักกับการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานช้า ก่อกรรมทำบาปมามาก
เด็กๆ ไม่รู้เอาแมลงใส่ถุงเขย่าเล่น แม่มาเตือนว่าบาป เด็กหนอเด็กไม่เข้าใจค่ะ และฆาตกรรมโหดต่อเนื่อง พิฆาตยุงด้วยไม้ช็อตไฟฟ้า เคยคิดแบบไม่เข้าท่าค่ะว่า เจ้ากัดเรา เจ้าสมควรตาย ก่ออกุศลกรรมชัดๆเลย
อืม เราไม่ได้มีเจตนามาสอนธรรมะให้ใครนะค่ะ เพราะความสามารถไม่ถึง แต่อยากชี้จุดเผื่อใคร อ่านแล้วปิ๊ง อยากลองไปเข้ากรรมฐานบ้าง
เพื่อนๆจีบันอ่านมาถึงตรงนี้ เราก็มีของขวัญปีใหม่ โดยขอเอาบุญล่าสุดที่เราไปยุวพุทธฯมาฝากเพื่อนๆชาวจีบันค่ะ
(เวลารับจากเราก็แค่พูดหน้าคอม ว่าอนุโมทนาบุญค่ะ)ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 2553
เราขออวยพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงดลบันดาลให้เพื่อนๆชาวจีบันและครอบครัว เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฎิภาณ ธนสารสมบัติ
คิดสิ่งใดในทางที่ชอบที่ควรก็สมปรารถนาดั่งใจค่ะ+ขอให้มีโอกาสได้ปฏิบัติธรรม และเข้าใจธรรมที่ถูกต้อง
ไม่ว่าเพื่อนๆจะอยู่ศาสนาใดก็ตามค่ะ
+++ขอบคุณเรื่องราวดีๆวิถีพุทธที่ได้รับรู้กับตัวเอง อนุโมทนาบุญสำหรับกระทู้นี้ให้บิดา มารดาผู้ก่อกาย ครูบาอาจารย์ ญาติสนิทมิตรสหาย สปอนเซอร์ใจดีสำหรับโยคีรุ่น15/52 เจ้ากรรมนายเวร ให้ได้รับส่วนบุญกุศลนี้
คนเราพอสงบ เข้าใจตนเอง หน้าตา ผิวพรรณเราจะผ่องใส สวยใสในสไตล์เรา สวยทั้งภายนอก และภายใน
เราแต่งหน้าไม่เก่ง แต่อยากรีวิวแบบคนอื่นบ้าง => จบตรงนี้--ตรงที่--นี่แหละ เครื่องสำอางค์ ที่เราเอามาแนะนำเพื่อนๆ
พิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยนะจ๊ะ & อ่านแล้วถูกใจ ไม่ถูกใจ ไม่เป็นไร อย่าถือสาเรานะจ๊ะ
Discussion (4)
คุณได้บุญแล้วนะคะ เพราะเราเกิดอยากเข้าปฏิบัติธรรมเช่นกัน
เดิมจะไปที่ เสถียรธรรมสถาน ค่ะ แต่ช่วงปีใหม่คนเยอะ
เลยตัดสินใจจะไปก่อนสอบเข้า รร ใหม่
นี่เราตัดสินใจว่า เรียนพิเศษอีก 2 อาทิตย์จะไปแล้วค่ะ
เมื่อวานเราเพิ่งเสียใจอยู่เลย ตื่นมาตาบวม แต่ก็คิด เออตาบวมก็สวยดีเหมือนกันนะ 55
เรารับรู้ในสิ่งที่อยากรู้ แต่พอผลของสิ่งที่อยากรู้ออกมาไม่เป็นดั่งใจหวัง
ก็ทำให้เสียใจค่ะ เราเอาความโศกเศร้านี้ผลักดันให้เราอ่านหนังสือ
จากเดิมเคยรอคนแอบชอบออน msn รอแล้วรอเล่า เวลาอ่านหนังสือ
หายหมด ต่อไปนี้เราจะออนเฉพาะมีงานด่วน หรือเพื่อนสั่งให้ออน
เราจะเอาเวลานั้นไปทุ่มเทกับการอ่านหนังสือค่ะ ^^
รัก จขกท จังเลย
** แก้คำผิดจ้า
เดิมจะไปที่ เสถียรธรรมสถาน ค่ะ แต่ช่วงปีใหม่คนเยอะ
เลยตัดสินใจจะไปก่อนสอบเข้า รร ใหม่
นี่เราตัดสินใจว่า เรียนพิเศษอีก 2 อาทิตย์จะไปแล้วค่ะ
เมื่อวานเราเพิ่งเสียใจอยู่เลย ตื่นมาตาบวม แต่ก็คิด เออตาบวมก็สวยดีเหมือนกันนะ 55
เรารับรู้ในสิ่งที่อยากรู้ แต่พอผลของสิ่งที่อยากรู้ออกมาไม่เป็นดั่งใจหวัง
ก็ทำให้เสียใจค่ะ เราเอาความโศกเศร้านี้ผลักดันให้เราอ่านหนังสือ
จากเดิมเคยรอคนแอบชอบออน msn รอแล้วรอเล่า เวลาอ่านหนังสือ
หายหมด ต่อไปนี้เราจะออนเฉพาะมีงานด่วน หรือเพื่อนสั่งให้ออน
เราจะเอาเวลานั้นไปทุ่มเทกับการอ่านหนังสือค่ะ ^^
รัก จขกท จังเลย
** แก้คำผิดจ้า
เราอยากบอกว่า ปีใหม่ตอนเราเค้าดาวน์กับแฟนใหม่ทีเพิ่งคบได้ 2เดือน
เราคิดถึงแฟนเก่า เราที่คบ 5 ปี