ประสบการณ์ซื้อไฮแบรนด์ครั้งแรกเป็นอย่างไรกันบ้างคะ

โอ้ววว..คห.11
พูดดีมั่กมากๆค่ะ  ชอบๆ
ตัวเราเอง
ก้ยังเปนแค่เด็กม.ต้น.....แต่กระแดะใช้ลังโคม  เหอๆ
ก้เก็บตังซื้อเองนะ  ไม่เคยรบกวนพ่อก่าแม่เลย  (ก้มีบ้างบางครั้ง ซื้อเองแล้วเอาไปเบิกแต่ไม่เคยเกิน200)
(อันที่จริง..ที่ไม่กล้ารบกวนพ่อก่าแม่ เพราะกลัวโดนด่า ซื้อของแพงเกิน 55)

ตอนที่เราไปซื้อน่ะหรอ....อืม.....อายุ14
ไปกะน้องฝาแฝด  ซื้อครีมกันแดดลังโคม ที่โรบินสัน
แต่งตัวก้...เสื้อยืด+กางเกงยีน

ป.ล.เราเองบ้านก้ไม่ได้รวยอ่านะ แต่ชอบพวกเครื่องสำอางมากๆ
ลองใช้ไปเรื่อยๆ จนติดใจแบรนด์ของลังโคมกะชิเซโด
รุ้ว่ามันแพงเกินไปสำหรับเด็กอย่างเรา แต่ก้เก็บตังซื้อเอง ไม่กล้ารบกวนพ่อแม่
ป.ล.2ขนาดโทรศัพท์มือถือยังต้องผ่อนเองเลยอ่ะ - -

พี่ตอบยาวหน่อยนะ แต่อาจเป็นอีกมุมมองหนึ่งให้น้องๆ ได้

พี่ซื้อไฮแบรนด์ครั้งแรกน่าจะอายุประมาณ 27 - 28 นะ คือเมื่อการทำงานเริ่มเข้ารูปเข้ารอยแล้ว สมัยเด็กขอตังค์พ่อแม่เฉพาะที่เกี่ยวกับการเรียนจริงๆ (เพราะฐานะไม่เอื้อ สงสารพ่อแม่)   ถ้าพวกของฟุ่มเฟือยจะพยายามเก็บตังค์เอง และซื้อตามกำลังที่สามารถ เลยเริ่มใช้ของแบรนด์เนมค่อนข้างช้า

ความรู้สึกตอนซื้อของไฮแบรนด์ครั้งแรก สารภาพเลยว่าสมัยนั้นรู้สึกเฉยๆ  แม้ว่าเงินเดือนจะไม่เยอะเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะเศรษฐกิจโลกและเศรษฐกิจบ้านเรายัง OK  ใครๆ ในที่ทำงานก็เลยใช้ของนอก ของแบรนด์กันทั้งนั้น จะเรียกว่าเห่อตามเค้าก็ได้ค่ะ อีกอย่างสภาพในที่ทำงานมีการเดินทางบ่อย ถ้าไม่ใช่ตัวเองไปก็มีเพื่อนร่วมงานไปตลอดทั้งปี  ได้อาศัยฝากซื้อจากประเทศต้นทาง หรือ Duty Free ราคามันถูกลง  ก็เลยไม่รู้สึกแตกต่างจากสินค้าระดับปานกลางตามห้างทั่วๆ ไป 

มาถึงตอนนี้ เงินเดือนอาจไม่ถึงกับมากโข (เพราะเป็นข้าราชการค่ะ ไม่ใช่งานเอกชน เลยรับอยู่ประมาณ 60,000)  ไม่มีภาระทางครอบครัวเงินเท่านี้ก็ถือว่าพอที่จะซื้อของไฮแบรนด์ได้ในระดับหนึ่ง  แต่กลับกลายเป็นว่าใช้ของแบรนด์กลางๆ มากขึ้น ของถูกก็มี เพราะรู้แล้วว่าการใช้งานระหว่างของถูกกับของแพงไม่ได้แตกต่างกันมากนัก กระเป๋าก็คือกระเป๋า นาฬิกาก็คือนาฬิกา ค่อนข้างมองคุณภาพหลักๆ มากกว่า

ตอนนี้ที่ยอมแพงบ้างคือ รองเท้า (เพราะมันมีผลต่อสุขภาพองค์รวมค่ะ) แล้วก็พวกสกินแคร์ เพราะม้นเป็นผลิดภัณฑ์ที่ซึมลงไปในผิวเรา ถ้าใช้ของถูกแล้วแพ้มันจะเสียมากกว่าในการรักษา  (ส่วนพวก Make up ประเภทแต่งสีสันนี่ ขึ้นอยู่กับชอบ แพงได้ถูกได้ แค่ไม่ตลาดนัดเป็นพอเพราะมันไม่มีใครรับผิดชอบเวลาหน้าแหก)  กระเป๋าก็ใช้แบรนด์กลางๆ  ส่วนนาฬิกาก็จะมีแบบเป็นเรื่องเป็นราวออกงานทางการมากๆ ไว้แค่ 1 เรื่อนที่แพงนิดนึง (Bucherer)   นอกนั้นวันทำงานปกติหรือไปเที่ยว ใส่ได้ตั้งแต่เรือนละ 300 ไปจนถึง 3,000 บาท

อยากบอกว่าชื่นชมน้องๆ ในเว็บนี้นะ เท่าที่เข้ามาสิงอยู่ประมาณ 2 ปี รุ้สึกว่าน้องๆ ส่วนใหญ่เลยจะรู้กำลังตัวเองและค่อนข้างจะใช้เงินแบบมีเหตุผล  บางคนจับสังเกตได้ว่าครอบครัวมีฐานะ แต่ก็ไม่ช็อปบ้าระห่ำแล้วมาข่มเพื่อน บางคนเป็นนักศึกษาก็ใช้ตามกำลังของนักศึกษา ถ้าจะซื้อแพงบ้างก็บางโอกาสที่จะให้รางวัลตัวเอง (ซึ่งไม่ผิด พี่ก็ทำ) อยากให้มีความคิดดีๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ ค่ะ

คงไม่เป็นป้าแก่มาสร้างความรำคาญในนี้นะคะ
 

ถ้าจำไม่ผิดก็กับคุณแม่นะคะ ตอนนั้น 19 ได้มั้ง ดีใจมากๆๆ

ตอนซื้อเฉยๆค่ะ

แต่พอได้มาแล้วหวงสุดๆ ฝนตกกางร่มให้กระเป๋า ตัวเองเปียกช่างมัน

อายุ 20-21 ไม่แน่ใจ... เป็นครั้งแรกที่ใช้เงินตัวเองซื้อค่ะ ((ก่อนหน้านั้น เงินพ่อแม่ไม่นับใช่มั้ยคะ))

ไปกับเพื่อนค่ะ ใส่ชุดนักศึกษา สภาพเยินๆ เพราะเพิ่งเลิกเรียน...

ซื้อกระเป๋าตังค์กุชชี่ ที่เอมโพเรียมค่ะ ((ใกล้มหาลัย... ม.กรุงเทพ))...

ตอนแรกเล็ง lv ไว้ แต่พอเดินเข้าชอป พนักงานทำหน้าบอกบุญไม่รับ อารมเสียเลยเดินออกไปซื้อกุชชี่แทนซะเลย...

จบข่าว...