ภาคต่อ..ฉันโดนทิ้ง..ขอกำลังใจ

จากกระทู้นี้นะคะ http://www.jeban.com/viewtopic.php?t=74445

อยากจะเล่าต่อค่ะ เรายังคงโทร.ไปหาเ้าอยู่ โทร.ไปอ้อนวอนให้เค้ากลับมา โทร.ไปหาผู้หญิงคนนั้น ให้คืนคนของเรามา ต้องขอโทษกับบางท่านที่จะว่าเราว่าเราไมมีศักดิ์ศรี แต่เราทนไม่ได้จริงๆ เค้าไม่กลับมาแล้วค่ะ เค้าพูดแต่ว่า "พอเหอะ พอได้แล้ว ไม่ได้รักแล้ว ถึงจะไม่มีน้องคนนั้น ก็ไม่รักอยู่ดี เพราะไม่ได้รักมานานแล้ว ที่ผ่านมาเพราะสงสาร" บอกเราว่า เราอยู่กับความรักและความสุขของเราอยู่ฝ่ายเดียว แต่เค้าไม่เคยมีความสุขกับสิ่งที่เราทำให้

เค้าให้เหตุผลเราว่า น้องคนนั้นก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เหตุผลเดียวคือ ไม่ได้รักแล้ว... เค้าบอกว่าเค้ารู้ว่าเราให้อะไรเค้าไปเยอะ แต่เมื่อเค้ามี เค้าจะเอามาคืนให้ทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่ฐานะแฟนอีกแล้วนะ ตอนนี้ถ้ามีปัญหาอะไร ก็โทร.หาเค้าได้ เค้าพร้อมจะคุยกับเรา เป็นเพื่อนกันได้นะ กับน้องคนนั้นก็แค่คุยกัน แล้วคิดว่าชอบน้องคนนั้นตรงที่ว่าเค้าเข้าใจมากกว่าที่เราเข้าใจ เลยคิดว่าน้องคนนั้นใช่

เราบอกว่าเราจะหวัง เราจะรอ เราขอแค่ได้รักนะ เค้าบอก อย่ามารอหรือหวังอะไรเลย เพราะคงไม่ได้อีกแล้ว ถึงจะไม่มีน้องคนนั้นก็ไม่ได้รักแล้วอยู่ดี

คือเราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เราเสียใจ เราขอโอกาสแก้ตัวจากเค้า เค้าบอกว่ามันสายเกินไปแล้ว

แล้วภาคที่แล้วเราได้เขียนว่า เราไปกอดขา ขอร้องให้เค้ากลับมา ร้องไห้เหมือนจะตาย ผู้ชายคนนี้มาส่งเราที่บ้าน แต่เมื่อเค้ากลับไป โทร.หาผู้หญิงคนนั้น เล่าว่าเราไปกอดขาเค้า แต่เค้าไม่รู้สึกอะไร แล้วบอกชอบผู้หญิงคนนั้นเลย เรารู้เพราะผู้หญิงคนนั้นเล่าให้เราฟัง

เราไม่เข้าใจ เพราะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราเพิ่งไปหาเค้าที่งานที่ทำอีเว้น เค้าโทร.หาให้เราไปหาเค้าหน่อย อยากเจอ คิดถึง เราก็เซอไพร ไปหาเค้านะ เค้ายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม มากอดเหมือนเดิม บอกรักเราอยู่ แต่ผ่านไปแค่ไม่กี่วัน เค้ามาบอกเลิกเรา และบอกรักผู้หญิงคนนั้น เหมือนโลกทั้งใบถล่ม 4-5 ปี มันจบ

เรารักเค้ามาก ไม่อยากเสียเค้าไป มันแย่ไปหมด ทุกวันนี้ไม่มีใจจะทำอะไร นอนไม่หลับ กินยังไม่ค่อยลง พยายามทำตัวให้ดูสดใสแล้ว เพราะไม่อยากให้แม่เครียดไปด้วย แต่เมื่ออยู่คนเดียวก็ไม่รู้ะมาระบายกับใคร อ่านหลายคอมเม้น ว่าเดี๋ยวเค้าก็กลับมาหาเรา เป็นเพราะหลงคนใหม่ เราก็หวัง เราอยากให้เค้ากลับมาหาเรา แต่เหมือนรู้สึกว่าเค้าไม่มีทางกลับมาหาเราอีกแล้ว

เราคิดถึงเค้า มองไปแต่ละที่ก็เห็นแต่เงาของเค้า ที่ๆ เราเคยอยู่ด้วยกัน มันเศร้าไปหมด เราไม่รู้จะรักใครได้อีก ไม่ต้องการใครอีก  ไม่รู้จะจมอยู่กับความรู้สึกนี้ถึงเมื่อไหร่ คิดแต่ว่าเค้าจะคิดถึงเราบ้างมั้ย เค้าจะห่วงเรามั้ย เค้าจะรู้มั้ยว่าเราทรมานมากแค่ไหน

คำพูดของเค้าที่พูดกับเรา คือเราไม่มีหวัง ไม่ได้แม้แต่จะหวัง บอกเราด้วยว่า อีกไม่นานก็จะลืมไปเอง คิดถึงเค้ามาก พยายามจะไม่โทร.ไปหาเค้าอีก พยายามลืม แต่มันก็วนเวียนอยู่ในหัวเราตลอดนี่แหละ พยายามคิดหาคำตอบว่าทำไม เค้าถึงไป เค้าจะกลับมามั้ย เค้าจะเสียใจบ้างมั้ยที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ เค้าจะรู้มั้ยว่ามันทรมานมากแค่ไหน ทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ 4-5 ปี ไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย


ขอโทษด้วยนะคะ ที่เหมือนจะพล่ามอะไรเยอะแยะ แต่มันเศร้าจนไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตแล้วค่ะ