คำสารภาพ............

เพื่อนๆจ๊ะ คำพูดต่อไปนี้อาจจะยาวซักหน่อยแต่เราไม่เข้าใจจิงว่าทำไม เราอยากหายจากอาการนี้เสียที ช่วยบอกอะไรเราก้อได้ให้เราหายงมงายเสียที่ มันอาจจะเป็นเรื่องที่เพื่อนเคยอ่านเจอแล้ว เราเคยตั้งกระทู้แล้วแต่มันแค่ผิวเผินเท่านั้น เราอยากจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ เราไม่มีใครเลย พ่อ แม่เราก้อไม่มี เราไม่มีใครปกป้องตัวเราเลย เราเหงา เคว้ง นอยด์ ร้องไห้ ปวดหัว ทรมาน อยากตาสว่าง พยายามแล้วแต่ทำไม่ได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้เจอกับเค้าเมื่อ 5 ปีก่อน ด้วยความที่เราตัวคนเดียว อยู่คนเดียว ตัดสินใจเร็วไปเรารู้ตัว เราพึ่งอกหักจากคนแรกมาซึ่งคบกันมา7ปี ซึ่งเราไม่เจ็บมากมายเพราะคนแรกของเราเค้าใจร้าย ทำร้ายร่างกาย งานก้อไม่ทำ เราตัดสินใจเดินจากมาเพื่อเริ่มอะไรใหม่ๆเพียงไม่นาน ประมาณ 3 เดือน เราก้อเจอคนนี้ คนต้นเรื่อง..............เค้าน่ารัก มีครอบครัวที่อบอุ่น คบกันไม่นานเราก้อ รัก เค้า เพราะเค้าเป็นคนอ่อนโยนไม่คิดร้ายกับใคร ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น ดูสันโดษเหมือนเรา เค้าบอกกับเราว่า ตอนที่เห็นเราครั้งแรกเค้าไม่คิดเลยว่าเราจะเป็นคนแบบนี้ คือเราทำงานเป็นพริตตี้ เราก้อจะแต่งตัวสวย แรดๆ แต่ตัวจิงของเรา เค้าบอกว่าชอบมากกว่า เราทำกับข้าวอร่อย เราช่วยเหลือเค้าทุกอย่างแม้กระทั่งครอบครัวของเค้าในยามที่มีปัญหา เราช่วยให้เค้ารู้จักอะไรอีกมากมาย ที่คนโลกแคบอย่างเค้าไม่เคยเจอ เราไม่เคยนอกใจเค้าเลิกงานก้อกลับบ้าน พ่อแม่เค้ารักเรามากเช่นกัน จนถึงขนาดให้มีลูกด้วยกัน แต่เราคิดว่ายังไม่พร้อม เราจะไม่เด็ดขาด เราไม่อยากให้ลูกเราเป็นอย่างเรา ที่โดนพ่อ แม่ ทิ้ง
แล้วก้อมาถึงเหตุการณ์ร้าย พี่ชายของเค้าโดนคดียาเสพติด เค้าติดร่างแหไปด้วย เรา พ่อแม่ของเค้าช่วยกันทุกวิถีทาง เราหาเงิน 30,000 ภายในคืนเดียวเพื่อไปประกันเค้าออกมาเพราะต้นปัญหามันคือพี่เค้า เรากอดคอกันร้องไห้แล้วเค้าก้อบอกเราว่าจะไม่ลืมสิ่งที่เราทำให้เลย ทำไมเราดีกับเค้าอย่างนี้ เค้าบอกว่าบ้านเค้ามีสีสันได้เพราะเรา เค้าบอกว่าเค้าพอแล้ว เค้าไม่หาใครอีกแล้ว นิสัยเราส่วนตัวแล้วเป็นคนเงียบ ชอบอ่านหนังสือ ฟังเพลงที่ชาวบ้านไม่ค่อยฟัง จากที่เมื่อก่อนเราจะฟัง hardcore โลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยชอบทำอะไรไร้สาระ ไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อนที่มีก้อมีแต่เพื่อนผู้ชาย เป็นคนจิงจังกะชีวิต แต่เราก้อเปิดหูมาลองฟัง bakery บ้าง ซึ่งเราก้อกลับมาคิดนะว่า เออ..ไอ้เราจะหนักไปไหนเนี่ย ฟังอย่างนี้บ้างก้อดี แต่เค้าไม่ค่อยเอาใจเราหรอกนะ ผู้ ญ อย่างเราก้อแปลกไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรให้ ไม่ต้องซื้ออะไรให้ เงินที่เค้าหามาได้ให้เก็บไว้ใช้เถอะ เรามีแล้ว คือเราอยากให้เค้าดูแลครอบครัวของเค้าให้ดี เราไว้ทีหลังก้อได้ แม้แต่ตอนเราปวดไส้ติ่ง เรายังไม่ปลุกเค้าให้ขับรถไปส่งเราเลย เพราะเราอยากให้เค้าพักผ่อนพรุ่งนี้เค้าต้องทำงาน เราเกรงใจเค้า แต่เวลาเค้าไม่สบายเราจะอยู่ดูแลเค้าทั้งคืน เช็ดตัวให้จนไข้ลด
แต่วันนี้................เค้าไปแล้วเพื่อนๆจ๋า เหตุผลของเค้าคือเค้าอยากมีอิสระ เค้าอยากทำตามหัวใจตัวเอง เค้าพูดแบบนั้น เค้าอยากเที่ยว อยากมีsexที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆไม่อยากโดนผูกมัด เค้าเป็นอะไรไป เค้าพูดกับเราว่า คิดเหรอว่าเค้าจะอยู่กับเราไปจนตาย ชีวิตไม่ได้อยู่ด้วยความรัก รักกินไม่ได้ แล้วที่ผ่านมาที่เราให้เค้ามันคืออะไร เค้าลืมมันไปหมด เค้าบอกว่าเค้าไม่รักเรามาตั้งนานแล้ว แต่ที่เค้าต้องฝืนเพราะความดีของเรา เราดีกับเค้ามากจนเค้าไม่กล้าทำร้ายเรา แต่วันนี้ มันไม่ไหวแล้ว จิงๆแล้วเค้าเป็นคนร่าเริง สนุกสนาน แต่อยู่กับเราแล้วมันเครียด เพื่อนจ๋า ความดีกับความรักมันเหมือนกันไม๊ ทำไมเค้าถึงปล่อยเวลามานานขนาดนี้ เราไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ใช่ไม๊ เค้าคิดจะทิ้งจะขว้างเค้าก้อทำได้ พ่อแม่เค้าพยายามมากที่จะให้เราคบกันต่อไปได้ แต่สิ่งที่เค้าทำกับเราในวันนี้มันใจร้ายเหลือเกิน เค้าไม่ใช่คนที่เราเคยรัก
ตอนนี้เราผอมมาก ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเค้าตอนเราไปเก็บของ เค้าถามเราว่าทำไมผอมจัง เค้าไม่รู้เลยเหรอว่าเค้าทำอะไรลงไปให้ใคร เค้ามองเราด้วยสายตาที่เฉยนิ่ง มันเจ็บปวด..........เพื่อนๆคิดยังงัยกับเรื่องของเรา ช่วยให้เราหยุดร้องไห้ จะด่าหรืออะไรก้อได้ เราไม่มีกำลังใจเลย เรากำลังทำร้ายตัวเองอยู่เรารู้ ทำไมเราแก้ปัญหาอื่นได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้เราไม่เก่งเลย