ขอคำปรึกษาเพื่อนๆค่ะ ทางออกของชั้นคืออะไรกันแน่ T_T

         เรื่องมันมีอยู่ว่า คบกับแฟนมาเกือบ 4 ปีแล้ว เรารับราชการ ส่วนแฟนเปิดร้านขายเสื้อผ้า ตอนบอกที่บ้านแรกๆ เค้าก็ไม่ปลื้ม

เนื่องจากว่าเป็นนางฟ้าของพ่อกับแม่ เค้าก็ห่วงและหวงมาก อันนี้เราก็ตระหนักดี (ส่วนตัวเราก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง)

ถึงจะไม่ปลื้มแต่ก็ไม่ได้ห้ามให้คบกัน แต่เป็นประมาณเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวว่าเดี๋ยวไม่ว่า แฟนเราขยัน แล้วเค้าก็เป็นคนดี

(ถึงแม้ว่าปากจะเสีย และไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงสักเท่าไหร่  T_T แอบเคือง)

พ่อกับแม่ ก็ชอบส่วนนี้อยู่บ้าง เป็นอย่างนี้มาตลอด 3 ปี  จนกระทั่งเมื่อวาน แม่โทรมาหาพร้อมกับร้องไห้ว่า สงสารพ่อ

เพราะพ่อบ่นว่าเป็นห่วงเรา ว่าจะอยู่ยังไง จะมีอนาคตมั้ย อยู่กับคนนี้ บอกตรงๆ เราก็รักแฟน แต่ก็ไม่ได้ขนาดขาดเค้าแล้วจะตาย

ถ้ายังไม่พร้อมเราก็ไม่ดิ้นรนที่จะสร้างครอบครัว แต่ตอนนี้คบกันก็มีความสุขดี ต่อไปอนาคตไม่แน่นอน เราก็บอกแม่ตามนี้

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เข้าใจ แม่ก็บอกประมาณพอคนอื่นถาม ว่าแฟนลูกเป็นใคร ก็พูดไม่ออก เราก็บอก ถ้าไม่สบายใจจะพูด

ก็ไม่ต้องพูด ก็บอก ดูๆอยู่ยังไม่แน่ หรืออะไรก็ได้ พอเราพูดแค่นี้ แม่เค้าขึ้นเลยบอกว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก

ยังต้องเจอคนอีกมากมาย เราทำไรไม่ถูกเลย งงมากๆ เลยบอกแม่ตัดปัญหา เราจะเลิกกับแฟน ที่บ้านจะได้สบายใจ  

เค้าก็บอกว่าเราประชด ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่คิดไง (เราคิดว่าเค้าก็เสียดายเหมือนกัน กลัวว่าเราจะหาคนดีๆแบบนี้ไม่ได้

แต่อีกใจก็กลัวลูกจะลำบาก)  เราก็อึ้งไปเลย ตกลงแม่จะให้หนูทำไง

         เราเข้าใจที่บ้านทุกอย่าง รู้ว่าเป็นห่วง แต่ไม่รู้จะทำไง ก็เลยพูดกับแฟนว่า ตัวเองทนได้มั้ยถ้าเราจะอยู่กันไปแบบนี้

แบบไม่ต้องแต่ง ต่างคนต่างทำงาน ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน เราจะบอกที่บ้านว่าเลิกกันแล้ว แฟนก็หน้าเสียเลย บอกแล้วแต่เรา

เราก็พยายามอธิบายว่าพ่อแม่ไม่ได้เกลี่ยดตัวเองนะ แต่เค้าอยากให้เราสบาย กลัวลูกลำบาก เค้าก็บอกแต่ไม่เป็นไร

      เขียนซะยาวเลย ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะคะ ตอนนี้สับสนมาก ร้องไห้ทุกวันไม่รู้ว่าที่ตัดสินใจทำไปถูกต้องหรือปล่าว

แต่เราไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ แล้วก็ไม่อยากฟังแม่โทรมาบอกเรื่องนี้อีก  ขอคำแนะนำ หรือ คำปลอบใจ ด้วยนะคะ 

ช่วงนี้ต้องการกำลังใจมากๆๆๆ    ขอบคุณอีกคร้งค่ะ