แชร์ประสบการณ์ค่ะ เคยเจอโรคจิตกันมั้ยคะ

MissU^^22 Apr 1029

เดี๋ยวนี้โรคจิตเยอะนะคะ ทั้งเคยได้ยินจากข่าว จากในเน็ท และเจอกับตัวเอง

ตอนที่เราเจอ ตอนนั้นเพิ่งอยู่ ม.ปลายเองค่ะ

จำได้ว่าวันนั้น เรายืนรอรถอยู่จะไปเรียนพิเศษอยู่ริมถนนหน้าหมู่บ้านจัดสรร การแต่งตัวคือ เสื้อยืด กางเกงห้าส่วน เราแต่งแบบไม่ฟิตนะคะ

แล้วตอนนั้นก็เอ๋อๆ หน้าตายังแต่งไม่ค่อยเป็นไม่ค่อยแต่งตัว

แต่ลักษณะเราตอนนั้นคือ อวบ และค่อนข้างขาว

รอรถไปสักพัก อยู่ๆก็มีอะไรไม่รู้มาชนก้นเรา...

พอหันไปเท่านั้น เจอผู้ชายกำลังเอา ... ของเค้ามาถูก้นเราอยู่ เราก็เฮ้ย(แต่เสียงเบา) ตกใจมาก

อึ้งทำไรไม่ถูกเลย สถานที่ก็ไม่ใช่มุมอับเลยนะคะ ริมถนนใหญ่ มีป้อมยามแถวนั้น เราก็ได้แต่เดินไปรอรถแถวป้อมยามแทน

ทำไรไม่ถูก พูดไรไม่ออกเลยค่ะ สักพักรถมาเราก็รีบขึ้นเลย แล้วไปรอรถอีกต่อนึง(ต้องขึ้นรถสองต่อค่ะ)

ที่รอรถตอนนั้นเป็นที่ชุมชนมากขึ้นแล้วค่ะ มีป้ายรถเมล์ คนเยอะพอสมควรค่ะ เราที่ยังตกใจอยู่ก็อุ่นใจขึ้นมาบ้าง

แต่เราก็ลอกแล่กๆๆแล้วค่ะ หันไปหันมาดูโน่นดูนี่ แล้วก็เจอ ไอ้โรคจิตคนนั้นอีกค่ะ เราเห็นมันมายืนมองเรา มันตามมาอีกแน่ะ!!

เราไม่รู้จะทำยังไง หันไปเจอสาวโรงงานคนนึงเราเลยขยับไปนั่งข้างๆเค้าเลยค่ะแล้วชวนเค้าคุย ชี้ไอ้โรคจิตคนนั้นให้พี่เค้าดู

แต่เราจำไม่ได้แล้วนะคะว่าพูดอะไรไปบ้าง ไอ้โรคจิตมันเห็นมันก็เดินหายไป แล้วเราก็ไม่เคยเห็นมันอีกเลย

ตอนนั้นมันก็ทำให้เราระแวงไม่กล้ายืนรอรถตรงที่เดิมอีก ทั้งๆที่มันไม่น่าจะกล้าทำในที่แจ้งขนาดนั้นมันก็กล้า

---------------------------------------------------------------------------------

อีกครั้งที่เจอคือช่วงเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ก็เรียนแถวบ้านเหมือนเดิม

ตอนนั้นเรียนปีสามได้ค่ะ วันนั้นจำได้ว่า ใส่ชุดนักศึกษาไม่ฟิตเลยนะคะ กระโปรงพลีทคลุมเข่า เพราะนั่งสะดวกดีไม่ต้องระวังมาก

ยืนรอรถที่เดิมเลยค่ะ ที่ๆเคยเจอไอ้โรคจิตคนนั้น แต่คราวนี้ที่เจอคือ

มีคนขับรถมาจอดเทียบริมฟุตบาท เราสายตาสั้นประมาณ200 ก็มองเบลอๆนิดๆแล้ว ก็ไม่ได้สนใจ

จนมันเปิดกระจกลงเรียกเรา น้องๆ เราก็นึกว่าเค้าจะถามทางเลยเดินไปใกล้ๆนิดๆ ถามว่ามีอะไรคะ

มันถามว่า ไป _ย็ด กับพี่มั้ย เราคิดในใจ เอาอีกแล้วหรอเนี่ย แล้วถอยๆๆๆๆกลับไปตั้งหลัก สักพักพี่ที่รู้จักกันก็มารับเราไปเรียนพอดี

มันยังไปไปอีกนะคะ มันยังจอดรออยู่อีก เรางี้รีบขึ้นรถพี่เลยค่ะ ความรีบและสายตาสั้นเลยไม่รู้ทะเบียนมันเลย เจ็บใจจริงๆ

บอกพี่บนรถเค้าก็ตกใจกันหมด

หลังจากนั้นเราก็ใส่คอนแทคเลนส์หรือไม่ก็แว่นทุกวันเลยค่ะ แล้วก็ไปรอรถใกล้ๆป้อมยามอีกตามเคย

----------------------------------------------------------------------------------

พิมพ์ยาวมากเลย ขอบคุณที่อ่านกันนะคะ

ทำไมเวลาเราเจอแบบนี้เราถึงนิ่งอึ้งพูดไม่ออก คิดไรไม่ทันตลอดเลย ทีเถียงพ่อแม่ล่ะเก่งนัก ฮืออออออออออ

หมดแล้วค่ะ ประสบการณ์เจอคนโรคจิต เพื่อนๆเคยเจอกันบ้างรึป่าวคะ

MissU^^

FULL PROFILE

Discussion (29)

กำ มีแค่2เรื่องแต่ทำไมพิมยาวกว่าคนอื่นเค้าเนี้ย ขออภัยด้วยนะค๊า ไม่ได้ตั้งใจรบกวน

เราเคยโดนประมาณ2ครั้งได้ค่ะ ครั้งแรกก็ตอนไปหอเพื่อนแต่ห้องมานมานอยู่ด้านหลังหอพัก แล้วหลังหอก็เป็นที่จอดรถตอนนั้นใส่ชุดนักศึกษาก็ยอมรับว่าสั้นเอาการอยู่เสื้อก็ฟิตเปี๊ยเลยแต่มานกะแฟนชั่นอ่านะ แล้วตรงรั้วหลังหอมานก็เป็นกรงเหล็กเป็นซี่ๆ แล้วก้มีถนนผ่านไปซอยด้านในอีกที พอเราเอารถจอดเสร็จกำลังจะเดินเข้าประตูตึกไปก็ได้ยินเสียคนบีบแตรรถมอเตอร์ไซด์เราก้หันไปมองมานก้มองมาทางเราแต่มานใส่หมวกกันน๊อกใส่เส้อคลุมทั้งตัว เราก้เอ๊ะเพื่อนเราป่าววะ ก็ยืนรอดูจนมานขับมาจอดตรงที่เรายืน แต่มานอยู่นอกรั้วนะ เราก็ยืนมองด้วยความสงสัยว่ามานจะทำอะไรมาถามทางป่าว สายตาเราก้สั้น ด้วยความที่เราจ้องรอมองหน้ามานอยู่ ไม่ทันได้มองอ่ะว่ามานเอามือไว้ไหนซักพักตัวมานกระตุกเราก็เหลือบไปตรงเป้ามานชักใหญ่เลยเราตกใจวิ่งไม่ออกไปยืนแอบอยู่ข้างกำแพงไปยืนตัวแข็งแต่กำแพงมานเป็นแบบครึ่งปูนครึ่งกรงเหล็กก็ยืนอยู่จนมานชักเสด แล้วมานก็ขับรถไป --*
ครั้งที่2 ก็ขี่มอไซด์จากบ้านมาหาเพื่อนที่หอพักเอาข้าวมาให้มานแต่ก็ดึกแล้วหละ แต่ก็ยังมิวายใส่ชุดนักศึกษาอยุ่ เราก้ขี่มาปกติซักพักก็มีคนขี่รถมาเทียบกะรถเรา รถมอไซด์อ่ะนะ เราก็หันไปมองมานก้เปิดหมวกกันน๊อกออกยิ้มให้ เราก็ไม่รู้ใครแต่หน้าตาหล่อมาก แต่งตัวเหมือนพวกทีทำงานในศูนย์ซ่อมรถของHONDA อะ มานก็ขับรถเทียบเราไประยะทางไกลพอสมควร เราก็ไม่ได้สนใจจนถึงทางแคบมันจำเปนต้องเบี่ยงรถหนี มานก็ขี่แซงเราไปแต่หน้ามานอ่ะไม่มองถนนเลยมองเราไม่ละสายตามองไปทั่วร่างกายอ่ะ เราก็เหนผิดปกติละก็เลยเบี่ยงรถไปทางขวาเพื่อจะเลี้ยวเข้าหอเพื่อนแต่มองกระจกหลังก้ไม่เหนมานแระนะ ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนขี่รถเข้าไปในหอเพื่อนจอดรถเสดก็ได้ยินเสียงรถมอไซด์ก็หันไปมองเป็นอีตานั่นที่เราเจอเมื่อกี๊นี่ มานจอดรถนั่งอยุ่ที่หน้าหอแล้วก้มองตามเราแบบไม่ละสายตาเลย ยามตะโกนถามมาหาใครมันก้ไม่บอก เราก้รีบเดินขึ้นห้องเล่าให้เพื่อนฟังนานมากอ่ะ แล้วเดินออกมาดูที่ระเบียงมานยังนั่งอยุ่ที่เดิมเลย เราเลยโทรไปบอกแม่ แม่บอกนอนกับเพื่อนไปก่อนไม่มีคนอยุ่บ้านอีก พอเช้าตื่นมา มาคุยกับลุงยาม ลุงยามบอกมานพึ่งกลับไป ถามอะไรก็ไม่พูด ลุงยามก้ไม่กล้าไล่เพราะมานจอดหน้าหอก้จริงแต่จอดอยุ่อีกฝั่งถนนนึงแต่ถนนนี่ก็ซอยเล็กๆนี่แหละ แต่ที่หอหลัง3ทุ่มเค้าปิดประตูแล้วอ่าค่ะไม่ให้คนนอกเข้า ลุงยามได้แต่คอยดูสถานะการณ์ มานมารอคนที่หอนี้เหรอ แต่ทำไมมานจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ เล่นนั่งเฝ้าเลยอ่ะหลอนมาก ดีนะที่มานยังรู้จักหมดความอดทน ไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องไปไหนกันพอดี แบบนี้แหละโรคจิตของจริง ใครมานจะไปบ้ามานั่งรอใครได้เปนคืนๆ แฟนก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ได้เปน แต่ถ้ามานมารอคนอื่นไม่ใช่เราล่ะ เราก้คิดไปเองดิ 555+ คิดแล้วขำ แต่เราก็มาอยู่หอเพื่อนประจำนะ เปนปีได้อ่ะก็พอรู้หน้าตาคนในหอบ้างแหละ แต่คนนี้ไม่ใช่แน่นอน แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้อีกเลย

เคยเจอเหมือนกันค่ะ ตอนม.ปลายเนี้ยแหละ หน้าโรงเรียนตรงป้ายรถเมล์เลย ช่วงเลิกเรียนคนเยอะมากๆยังกล้าอีก

จำได้ว่าชุดนักเรียนที่ใส่ก็ไม่ฟิดนะค่ะ กระโปรงไม่สั้นด้วย เราชอบแต่งตัวเหมือนทอมหน่อยค่ะ

ตอนนั้นมือไม่ว่างเลยค่ะ ข้างนึงถือจาคอบ อีกข้างถือกระเป๋าเคียง ไอ้โรคจิตมันวิ่งออกมาจากซอยข้างๆโรงเรียนค่ะ

มันวิ่งมา เราก็ไม่ได้สนใจนะค่ะ เพราะมันก็ไม่ได้ดูผิดปกติอะไร

จนมันวิ่งมาถึงตัวเราแล้วมันมา ขย้ำนมเราทั้ง2ข้าง เออ... บอกคำเดียวช็อกมากๆ แล้วมันก็วิ่งหายไป

เรานี้ก็นะ ยืนงงทำไรไม่ถูก ไบ้กิน ถ้าตอนนั้นมีสติคนหลุดวิ่งตามมันแล้วค่ะ แหะๆ..

พวกโรคจิตเด๋วนี้มันเยอะจริงๆ

แถมหน้าตามันก็ไม่ได้บ่งบอกด้วยนะ บางคนก็หน้าตาดีด้วยซ้ำ

เฮ้อออ

เราก็เคยเจอ ตอนนั่งรถตู้อ่ะค่ะ

พอเราเผลอหลับ ซักพักก็รู้สึกว่ามีคนมาโดนๆ ตรงน้องเรา ตอนแรกคิดว่าฝัน

พอรู้สึกตัวตื่นมา มันเอานิ้วมาจิ้มอ่ะ อี้ๆๆๆๆๆ

พอเราตื่นมามองมัน มันรีบบอกให้คนขับจอดแล้วลงไปเลย ไวมาก ทำอะไรไม่ถูก พูดอะไรไม่ทันเลย

แล้วการแต่งตัวเราวันนั้น ก็เสื้อยืด กางเกงยีนส์ขายาว ไม่มีส่วนไหนที่จะไปยั่วยวนมันได้เลย

เด๋วนี้ มันเยอะจริงๆ สาวๆ ระวังตัวหน่อยนะค่ะ