ใครคบกับแฟน แต่อยู่ไกลกันบ้างค่ะ

ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกเหงาค่ะ และเหมือนจะเป็นโรคจิตเรียกร้องความรักน่ะค่ะ ตอนนี้เราคบกับแฟนมา 5 ปีแล้วค่ะ คบตั้งแต่เค้าเรียนอยู่ จนทำงาน ตอนที่คบ 2 ปีแรก ก็เจอกันแทบทุกวันค่ะ แต่พอเค้าเรียนจบ เค้าก็ชวนเราพาเค้าไปสมัครงาน พอทำงานแรกๆก็ อยู่ กทม ค่ะ ปีแรก ก็เจอบ่อย โทรคุยทุกๆ1ชั่วโมง อิอิ แบบว่าเค้าจะคอยโทรบอกตลอดว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ แล้วตอนเย็นก็จะมารับไปกินข้าว เป็นแบบนี้ตลอดค่ะ จน ที่ทำงานย้ายเค้าไป ทำงาน ภาคเหนือ-อีสาน นี่ก็ 2 ปีแล้วค่ะ ที่เค้าอยู่ เหนือ -อีสาน แต่เค้าก็จะเข้ามาหาที่ กทม ทุกๆสิ้นเดือนค่ะ แบบว่าเงินออก ก็จะพาเราไปกินข้าว ดูหนังค่ะ ลืมบอกไปเค้าเป็น วิศวะค่ะ ไปตรวจงานหลายจังหวัด แต่เราก็โทรคุยกันทุกวันค่ะ เราไม่โทรไป เค้าก็โทรมา ติดต่อกันได้ตลอด 24 ชั่วโมงค่ะ เค้าจะต้องคอยโทรบอกว่านอน โรงแรมกับใคร เพราะทำงานแบบนี้ วันนึงก็ไปตรวจงาน 2 ที่แล้ว เราก็มีบ้างที่ชอบโรคจิตหาเรื่องทะเลาะทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย เค้าก็ทำงานจริงนั่นแระ แต่ผู้หญิงนะ ก็มีคิดมากเป็นเรื่องธรรมดา แต่เค้าก็ไม่เคยปิดเครื่อง หรือติดต่อไม่ได้เลยนะ เราจะยิงไป เค้าก็จะโทรกลับทันที ทุกครั้ง เป็นแบบนี้มา 5 ปีแล้วค่ะ แต่เราเริ่มเหงาแล้วค่ะ บางทีก็แอบร้องไห้ อยากให้เค้าย้ายเข้ามาอยู่ กทม แต่เค้าบอกเค้าทำเรื่องย้ายแล้ว แต่ต้องมีคนเปลี่ยนจาก กทม ขึ้นไป แต่นี่ไม่มีคนไปเปลี่ยนกับเค้า ก็เข้ามาที่นี่ไม่ได้ เรากลัวเค้าโกหกจังค่ะ กลัวว่าจริงๆแล้วเค้าไม่เคยขอทำเรื่องย้ายเลย (หรือเราคิดมากไปเอง) ที่สำคัญเรากลัวว่าวันข้างหน้าเค้าจะเปลี่ยนไปค่ะ ตอนนี้ไม่เปลี่ยน แต่ถ้าห่างกันนานเข้า แล้วเค้าไปกินหลังเลิกงานกับพี่ๆที่ร่วมงาน เราก็กลัวไปเจอสาวๆตามร้านอาหารค่ะ เราคิดมากค่ะ เหมือนคิดเอง เครียดเอง บ้าเอง คนเดียวเลย กลัวสักวันเค้าจะเผลอนอกใจเรา ไม่รู้เราจะรับได้มั้ยกับสิ่งนั้น แล้วตอนนี้เค้าก็กำลังซื้อรถป้ายแดง เรายิ่งกลัวใหญ่เลยค่ะ เพราะยิ่งมีรถ ไปใหนมาใหนได้สะดวกขึ้นอีก แล้วบางทีผู้หญิงมักชอบผู้ชายมีรถน่ะค่ะ เรากลัว วิตกไปหมดค่ะ  เค้าบอกรักเรามากนะเมื่อก่อน 3 ปีเต็มๆที่เค้ารัก และหลงเรามาก  แบบว่าทุกอย่างยอมเพื่อเธอเลย ไม่ได้เว่อร์นะ แต่เค้าเป็นแบบนี้จริงๆจนคนรอบข้างนี่ซึ้งในความรักของเค้าหมด เราเองที่เป็นคนเฉยๆด้วยซ้ำ แต่หลังๆนี่ เค้าไม่ได้รักเราจะเป็นจะตายเหมือนเมื่อก่อน เรากลับ เริ่มรักเค้ามาก ทั้งๆที่เทมื่อก่อนเฉยๆมาก เหมือนพอเค้าเริ่มเฉยเราเริ่มต้องการให้เค้าเป็นเหมือนเดิม (ที่เค้าเฉย เพราะเค้าทนเรามาเยอะค่ะ) เพื่อนๆอยู่ห่างกับแฟนบ้างรึเปล่าค่ะ แล้วมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมั้ย เรากลัวการผิดหวังค่ะ เพราะเรา2คน วางแผนอนาคตใว้เยอะค่ะ คิดกันว่าอีก 3 ปีจะแต่งงานกัน ตอนนี้เค้าเริ่มสร้างตัว สร้างบ้าน ซื้อรถ เค้าบอกมีพร้อมแล้วจะแต่ง แต่เรากลัวค่ะ กลัวว่าทุกอย่างมันจะสายเกินไป ถ้าอยู่ด้วยกันก็คงไม่มีอะไร นี่ไกลกันน่ะ แถมทำงานไม่อยู่กกับที่ เรากลัว รักแท้จะแพ้ไกล้ชิดค่ะ

Discussion (31)

ส่วนเรา...เริ่มทนไม่ไหวที่ต้องห่างกับเขาแบบนี้นานเป็นเดือนๆ เขาทำงานต่างจังหวัด เราเริ่มไม่เชื่อใจตัวเอง ไม่ไว้ใจตัวเอง เวลามีคนมาทำดี เวลาที่มีคนมาจะทำหน้าที่แทนแฟนเรา...มันแอบหวั่นไหวกับคนอื่น แฟนเราเขาเหมือนไม่พยายามจะมาหาเราบ้างเลย ข้อนี้แหละที่ทำให้เราอยากมีคนอื่นไปซะเลย เมื่อก่อนเราไปหาบ่อยมาก แต่ด้วยตอนนี้มีเหตุจำเป็นที่ไปหาเขาไม่ได้จริงๆ เลยอยากให้เขาเป็นฝ่ายมาหาเราเองบ้าง เราค่อนข้างต้องการความรักและเรื่องบนเตียงจากคนรักมาก อยากจะรู้ วิศวะกรเนี่ยงานมันเยอะจนเขามาหาเราไม่ได้เลยหรอ แต่มีเวลาลากลับบ้านเขาได้เงี้ยหรอ อยากจะรักสนุกแต่ไม่ผูกพันธุ์กับคนอื่นไปเลยดีไหม ถ้าจะไม่ใส่ใจกันขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะรัก มีคนอื่นไปแล้ว แต่ก็ติดต่อกันตลอดเวลา ค้างสายกันทุกคืน มีบางคืนที่เราไม่อยากรับสายเพราะน้อยใจเขาเลยไม่ได้ค้าง ล่าสุดเขาจะกลับบ้านเขาในวันเกิดของเขา ทีงี้กลับได้ เขาคงคิดถึงบ้านมากกว่าเราแหละเนอะ... ถ้าเดือนนี้ และเดือนหน้ายังไม่มาหากัน เราคงต้องทำอะไรสักอย่างกับเขาละ มันเหมือนไม่สนใจใส่ใจกันเลย ดีแต่โทรคอยหึงคอยหวง แต่ไม่มาหากันเลย มันคืออะไร เราก็มีเลือดมีเนื้อ มีความต้องการเหมือนคนอื่น เหงาเป็น จะมาขอแต่งขอหมั้นก็ไม่มาสักที ติดโควิด ติดบวช อยู่นั่นแหละ เริ่มเหนื่อยกับความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกัน เราควรต้องรอ ต้องทนไหม เงินไม่ขอก็ไม่ให้ ไม่เอ่ยปากถาม ไม่อะไรเลย หึงกับหวงอย่างเดียว เราแค่ต้องการความรู้สึกที่ว่า เขาอยากให้เราบ้าง เขาดูใส่ใจเรานะ ไม่ใช่เห็นเรามีงานทำ มีเงินใช้ก็จะไม่สนใจไรเลย ถามเพื่อนๆหน่อย ว่าควรเลิกแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุข หรือรอเขาไปอีกสักพัก
ส่วนเรา...เริ่มทนไม่ไหวที่ต้องห่างกับเขาแบบนี้นานเป็นเดือนๆ เขาทำงานต่างจังหวัด เราเริ่มไม่เชื่อใจตัวเอง ไม่ไว้ใจตัวเอง เวลามีคนมาทำดี เวลาที่มีคนมาจะทำหน้าที่แทนแฟนเรา...มันแอบหวั่นไหวกับคนอื่น แฟนเราเขาเหมือนไม่พยายามจะมาหาเราบ้างเลย ข้อนี้แหละที่ทำให้เราอยากมีคนอื่นไปซะเลย เมื่อก่อนเราไปหาบ่อยมาก แต่ด้วยตอนนี้มีเหตุจำเป็นที่ไปหาเขาไม่ได้จริงๆ เลยอยากให้เขาเป็นฝ่ายมาหาเราเองบ้าง เราค่อนข้างต้องการความรักและเรื่องบนเตียงจากคนรักมาก อยากจะรู้ วิศวะกรเนี่ยงานมันเยอะจนเขามาหาเราไม่ได้เลยหรอ แต่มีเวลาลากลับบ้านเขาได้เงี้ยหรอ อยากจะรักสนุกแต่ไม่ผูกพันธุ์กับคนอื่นไปเลยดีไหม ถ้าจะไม่ใส่ใจกันขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะรัก มีคนอื่นไปแล้ว แต่ก็ติดต่อกันตลอดเวลา ค้างสายกันทุกคืน มีบางคืนที่เราไม่อยากรับสายเพราะน้อยใจเขาเลยไม่ได้ค้าง ล่าสุดเขาจะกลับบ้านเขาในวันเกิดของเขา ทีงี้กลับได้ เขาคงคิดถึงบ้านมากกว่าเราแหละเนอะ... ถ้าเดือนนี้ และเดือนหน้ายังไม่มาหากัน เราคงต้องทำอะไรสักอย่างกับเขาละ มันเหมือนไม่สนใจใส่ใจกันเลย ดีแต่โทรคอยหึงคอยหวง แต่ไม่มาหากันเลย มันคืออะไร เราก็มีเลือดมีเนื้อ มีความต้องการเหมือนคนอื่น เหงาเป็น จะมาขอแต่งขอหมั้นก็ไม่มาสักที ติดโควิด ติดบวช อยู่นั่นแหละ เริ่มเหนื่อยกับความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกัน เราควรต้องรอ ต้องทนไหม เงินไม่ขอก็ไม่ให้ ไม่เอ่ยปากถาม ไม่อะไรเลย หึงกับหวงอย่างเดียว เราแค่ต้องการความรู้สึกที่ว่า เขาอยากให้เราบ้าง เขาดูใส่ใจเรานะ ไม่ใช่เห็นเรามีงานทำ มีเงินใช้ก็จะไม่สนใจไรเลย ถามเพื่อนๆหน่อย ว่าควรเลิกแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุข หรือรอเขาไปอีกสักพัก
ชีวิตก็เหงาอยู่แล้ว พอได้แฟนอยู่ไกล กลับเหงามากขึ้นกว่าเดิมอีก จะแก้ไขยังไง
เหมือนชีวิตผมเลย ผมเป็นวิศวกร ทำงานต่างจังหวัด แล้วแฟนอยู่กรุงเทพ ปัญหาเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นกับผม ผมจะทำยังไงดี.....
เรากะแฟนก็ไกลกัน

แต่คบกันด้วยความรัก เข้าใจ  เชื่อใจกัน

เจอกันทุกเดือน เดือนละประมาณหนึ่งอาทิตย์

เหงาบ้างอะไรบ้างเป็นปกติ

แต่ต้องทำใจ..อ่ะนะ

กลัวต้องเลิกเหมือนกัน

เพราะเราจะบ๊องค์ไปเอง...หาเรื่องทะเลาะได้ตลอด

แต่ที่กลัวกว่านั้น..คือจะปรับตัวหากันได้มั้ย ถ้าต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

เพราะใน 365 วัน จะเจอกันแล้วใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันประมาณ 90 วัน

ละถ้าต้องแต่งงานกันจริงๆ จะต้องเปลี่ยนอะไรบ้างก็ไม่รู้

คิดไปไกลแระ....อิ อิ