เรื่องเศร้าๆที่ทำให้เราอยากเปลี่ยนตัวเอง

คือเราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ แต่ย้ายมาอยุ่กรุงเทพ เพราะย้ายมาอยุ่กับแฟน ตอนแรกเรากะว่าจะหางานทำ แต่งานค่อนข้างหายากมาก อยุ่กับแฟนก็ใช้เงินแฟนตลอด แฟนเราจากปกติได้เงินเดือนก็ใช้รอดทุกเดือนเป็นอยู่อย่างสบาย แต่เอาเรามาอยู่ด้วยก็ลำบากตามเรา เรารุ้สึกแย่มากค่ะ เวลาขาดเหลือก็โทรไปบอกแม่ให้โอนมาให้ แม่ก็บ่นเสมอว่าไม่มีเงินให้แล้วนะ เราก็บอกว่าเราจะรีบหางานทำ แต่ทุกวันนี้เรายังไม่มีงานทำเลยค่ะ จนเมื่อวาน เราโทรไปขอเงินแม่ใช้อีก แม่โยนโทรศัพท์ให้พ่อคุย พ่อก็บอกกลับมาบ้านเถอะ อดก็มาอดด้วยกัน ไม่ใช่ว่าพ่อไม่มีตังค์นะ แต่พ่อเป็นห่วงอยากให้กลับมาบ้าน แต่เราตัดสินใจออกมาแล้ว เราก็ไม่อยากกลับไปแบบไม่มีอะไร เราบอกพ่อว่าขอโอกาสเราอีกซักพักนะ เราจะไม่ทำให้พ่อกับแม่เดือดร้อนอีก พ่อก็เลยถามเราว่าจะเอาเงินเท่าไหร่ เราก้บอกว่า2พันพอแล้ว พ่อก็วางสายไป เรารอเงินจนถึงเที่ยง เราโทรไปประมาณ7โมงเช้า ปกติแม่จะโอนให้ไม่เกินเที่ยง เราเลยโทรไปถามอีกรอบแม่บอกบ่ายๆนะ เราก็เชคดูแม่โอนให้1800 ทำให้เรารู้สึกเลยว่า แม่เราพยายามไปหาเงินให้แน่ๆ ปกติขอ2พันก็คือ2พัน แต่นี่ให้มาพัน8 เราร้องไห้เลย รุ้สึกทำให้พ่อแม่ลำบากมาก เราคิดว่าพ่อแม่คง หาเงินมาให้เราอย่างสุดๆแล้ว เรารุ้สึกตัวเองแย่มาก เราไม่ใช่ไม่อยากกลับไปตอบแทนพระคุณพ่อแม่นะ แต่เราก็พยายามหาเงินอยุ่ แล้วก็จะเรียนรามไปด้วย อยากให้พ่อแม่ภูมิใจซักครั้ง เราสงสารพ่อเรา ปากบอกว่ามีเงินให้ลูกเสมอ แต่เหตุการณ์นี้ มันทำให้เราคิดได้ว่า พ่อแม่เป็นห่วงเรารักเรามากๆ ถึงแกล้งโกหกว่ามีเงินอยู่แล้ว แต่ก็แอบไปหาแบบหัวซุกหัวซุน เราสงสารพ่อกับแม่มากๆ ตอนนี้เรากว้านหางานไม่ว่างานอะไรเราก็จะทำ

เราอยากจะขอเผื่อไว้ หากใครมีงานอะไรให้เราทำ เป็นแม่บ้าน หรือคนดูแลเด็ก งานอะไรที่เราทำได้ เราไม่เกี่ยงเลยค่ะ ขออยู่ในเขตกรุงเทพ เราพักอยู่รัชดา36ค่ะ ใครมีงานให้เราทำอยุ่ใกล้ๆที่พัก หรือใครพอรุ้ว่าที่ไหนรับสมัครงาน ก็บอกเราได้นะค๊ะ เราจะพยายามไปทุกที่เลย เราอยากทำงานส่งเงินไปให้พ่อแม่บ้าง ไม่ใช่ว่าจะขออย่างเดียว ขอบคุณมากๆล่วงหน้าค่ะ

พ่อแม่เลี้ยงเราได้ทั้งชีวิต แต่เราเลี้ยงท่านทั้งชีวิตเราไม่ได้
จากนี้ไปทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ เราก็จะคิดถึงพ่อแม่ก่อนเสมอ....