อุทาหรณ์ของการจ้างคนซักผ้า

เล่าสู่กันฟังน่ะค่ะ ไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น

เรื่องมีอยู่ว่า

บ้านเราได้จ้างคนซักผ้าคนนี้ตั้งแต่ เมื่อ 10 กว่าปีก่อน เรายังเด็กๆเลยแหละ  จ่ายรายเดือนครอบคลุมทุกอย่าง
แล้วให้มาส่งที่บ้าน

เวลาผ่านไป ก็เริ่มเปลี่ยนนิสัย จากเมื่อก่อนที่มาส่งทุกวัน ก็มาบ้างไม่มาบ้าง บางครั้งก็ทำเสื้อเราหาย
เสื้อนักเรียน บางครั้งขี้เกียจขยี้ นี่เลยค่ะ เล่นลงคราม จนเสื้อฟ้าไปหมด แม่เราต้องเรียกมาว่า
เรื่องลืมเงินในกระเป๋าเสื้อไม่ต้องพูดถึง เก็บเกลี้ยง ยกเว้นเงินเล็กน้อย เช่น ลืมเหรียญไว้ ทำเป็นเอามาคืน
แม่เคยลืมแบงก์พันไว้ในกระเป๋า พอทวง  ก็บอกว่าไม่มี ทำเหมือนจะร้องไห้ แม่เราก็ใจอ่อน
ย่าเราเลยทำให้ดูจะๆ ลองใส่แบงก์ร้อยลงไปในกระเป๋าเสื้อ ทีนี้ยัยคนซักผ้าก็มาส่งผ้าแบบหน้าตายเหมือนไม่มีอะไร

ก็เข้าใจค่ะ ว่าของอย่างนี้ อ้อยเข้าปากช้าง แต่ว่าจ้างมานานขนาดนี้ ก้อไม่น่าทำแบบนี้
เพราะบางทีมันก็มาขอเบิกยาจากบ้านเราฟรีๆ  บ้านเราขายยาอ่ะ  บางครั้งก็ชอบมาเบิกเงินล่วงหน้า 
พอเบิกแล้วก็ไม่ส่งไปพักใหญ่

ระยะหลัง ให้ลูกสาวเป็นคนมาส่ง เสื้อก็ให้ลูกสาวรีด ซึ่งก็รีดไม่ได้เรื่อง ตัวเองไปทำงานก่อสร้าง
แล้วปล่อยให้ลูกซักผ้า ส่งบ้าง ไม่ส่งบ้าง ไอเราอ่ะไม่เดือดร้อนค่ะ พออยู่ที่หอ แต่แม่รับราชการ ต้องใส่เครื่องแบบ
บางครั้งไม่ส่งผ้า 4 วันติดก็มี
พอโดนแม่ว่าเข้า ก็โกหกแม่ บอกว่าไม่ได้รับงานก่อสร้างแล้ว
เงินก็มาเบิกเรื่อยๆค่ะ ผ้าไม่ค่อยส่ง
แม่ต้องโทรจิก เพราะต้องใช้เครื่องแบบ
ให้ลูกสาวรับค่ะ แล้วบอกให้ลูกพูดว่ามันไม่อยู่ บางครั้งก็ไม่รับสายเลย
แม่ต้องเอาเบออื่นโทร มันถึงจะรับ
รับแล้วก้ออ้าง   ลูกสาวไปเที่ยวกะแฟน เอามอไซไปใช้ เลยมาส่งไม่ได้

ไม่กี่วันมานี้ แม่โทรไป ลูกสาวมันรับ เลยส่งต่อให้มัน
แม่บอกว่า ได้ยินเสียงแว้ดลูกมันว่า  บอกแล้วไงว่าให้บอกว่าแม่ไม่อยู่
เอากะมันสิ
แล้วทำมาโกหกหน้าตายให้แม่ฟัง โดยทำเป็นดุลูกว่า ทำไมถึงไม่เอาไปส่ง
ได้ยินเสียงลูกมันตอบกลับมาว่า
ก็แม่บอกเอง ว่าถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องเอาไปส่งไง
หึ

ล่าสุด ขอยืมเงินแม่ แม่ก็ให้ค่ะ
แล้วบอกให้มาส่งผ้า
เหมือนเดิม ถึงเวลาก้อไม่มา
แม่โทรไปก้อไม่ยอมรับ สุดท้ายเอาเบอพ่อโทร
ก้อโกหกว่า เหลือรีดแค่ 2-3 ตัว
รอไปอีก 2 ชม.กว่า  ก้อยังไม่มาส่ง แม่เลยตัดสินใจว่า จะเลิกจ้างแล้ว
บ้านเราเลยออกไปกินข้าวข้างนอก กลับมา 5 ทุ่มก่า เหนผ้าแขวนอยุหน้าบ้าน

ทีนี้ วันนี้เราเลยฟิวขาด เพราะว่า แม่เอาเสื้อนอนสีฟ้าของเรามายื่นให้เราดู
เสื้อนอนเราดำปี๋เลยค่ะ
เสื้อตัวอื่นๆก้อสภาพโทรมๆ
ถุงเท้าส่งกลับมาแบบไม่ได้ซัก
แม่เราบอกว่า คงเอาไปกองๆไว้คลุกฝุ่น
แต่พอเราลองเอาไปแช่น้ำยา
น้ำที่เทออกจากกะมังนี่ น้องๆ น้ำถูบ้านเลย 
เรามั่นใจว่า
มันเอาเสื้อนอนเราไปใส่คลุมเวลาทำงานก่อสร้าง
เพราะว่าฝุ่นเถ้าอะไรมันฝังเข้าไปในเนื้อผ้า จนสีจะกลายเป็นผ้าขี้ริ้วอยุแล้ว
แล้วใส่เสร็จคงถอดกองไว้ไม่รีบซัก
ที่ส่งกลับมานี่ก้อเหมือนซักแบบไม่ใส่น้ำยา
แม่บอกว่า ช่างมันเถอะ ไหนๆเราก้อจะเลิกจ้างมันแล้ว
นี่ก้อสิ้นเดือน ครบตามสัญญาที่มันบอกจะคืนเงินแม่
แม่โทรไป มันก้อไม่รับ ให้ลูกมันพูดสาย วันนี้มันก้อไม่ยอมมา ส่งลูกมา
ลูกมันเสนอว่าจะคุยเคลียกะแม่ จนโดนแม่เราตอกกลับไปว่า *หนูเป็นเด็ก จะมาคุยได้ยังไง ให้แม่หนูเปนคนมาคุยสิ*

จ้างกันมา 10 กว่าปี เหมือนโดนหักหลังเลยค่ะ