Janez

ขอพูดเรื่องการพิมพ์ก่อนนะคะ  1 พิมพ์เว้นบรรทัดบ้างค่ะ  จะได้อ่านง่ายๆ

เข้าเรื่องเลย เราอ่านจบแล้วนะคะ  มีข้อแนะนำนะสำหรับเราเคยใช้มาแล้ว  ออกแนวหมั่นไส้  ไม่ชอบหน้ากันนี่แหละค่ะ
เราเดินเข้าไปหาเอง  หาจังหวะเหมาะๆ นะ  หลังเลิกเรียน  รอช่วงเงียบๆ หรือเดินกันคนเดียว  เดินเข้าไปคุยค่ะ
ไปอย่างจริงใจ เปิดเผย  ถามซะ "ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย" อะไรแบบนี้  ก็ว่าไปเลยว่าเราเกลียดกันเรื่องอะไรหรอ
เหนื่อยมั้ยที่ต้องมาทำแบบนี้ใส่กัน  เหนื่อยมั้ยที่ต้องมาขึงตายักษ์ใส่  เราคุยกันดีๆ ได้มั้ย  มาเป็นเพื่อนกว่าดีกว่า
ไม่อยากทะเลาะหรือมีปัญหาแล้ว  พูดไปเลยค่ะ  พูดด้วยความจริงใจอะ   เชื่อสิว่าฝ่ายนั้นไม่มีทางด่ากลับมาหรอก
เจอน้ำเย็นเข้าให้  อ่อนเหอะ  (ลึกๆ แล้วเราเชื่อว่าฝ่ายนั้นจิตใจดีค่ะ  แต่มีปมปัญหาในใจเลยต้องแสดงแบบนั้นออกมา)

หลังจากเราทำแบบนั้นแล้ว  ก็ไปกินข้าวด้วยกัน  คุยกันแล้วก็หัวเราะเรื่องที่ผ่านมา  สรุปคือเราได้เค้ามาอยู่ในกลุ่มด้วยค่ะ
เค้าเป็นคนที่จริงใจและรักเพื่อนมาก  แต่การแสดงออกของเค้ามันก้าวร้าวเพราะครอบครัวเค้ามีปัญหา
เค้าไม่ต้องการให้ใครใส่ใจ  เลยแสดงตัวออกแบบนั้นเพื่อให้มีศัตรูและคนหมั่นไส้  แลดูประชดชีวิต

เราไม่รู้ว่า จขกท กล้าทำมั้ย  แต่ถ้าทำแล้วจะไม่เสียใจเลย  เพราะ
1.ถ้าเค้ามาพูดกับ จขกท แบบนี้ จขกท จะเดินหนีมั้ยล่ะคะ  (คำตอบคือไม่  เราก็ต้องยืนฟัง)
2.ถ้าเราพูดจบแล้วเค้าไม่สนใจก็ไม่เป็นไร  ถือว่าเราแสดงความจริงใจแล้ว (เชื่อมั้ย คืนนั้นเค้าต้องเก็บไปนอนคิด)
3.ถ้า จขกท ได้เพื่อนมาเพิ่มอีก 1 คนล่ะ  (ก็แสดงว่าเสียศัตรูที่หมั่นไส้กันมานานไปแล้ว  สุขภาพจิตจะไม่ดีขึ้นได้อย่างไร)

ลองดูนะคะ  เราแนะนำวิธีนี้สุดๆ  มันได้ผลจริงๆ  จากวันนั้นถึงวันนี้ 6 ปีแล้ว เรากับเพื่อนคนนี้ก็ยังคุยกันอยู่  แม้จะจบมาแล้วเรียนคนละที่ก็ตาม  มีเรื่องก็ช่วยเหลือกันค่ะ เราดีใจจริงๆ ที่วันนั้นเราทำแบบนั้น วันนี้จึงได้มีความสัมพันธ์ที่ดีร่วมกัน 
มันกลบเกลื่อนให้เรื่องที่เคยทะเลาะกลายเป็นเรื่องตลกไปเลย โฮะๆ
ทุกปัญหาแก้ได้โดยการคุยกันค่ะ  ย้ำว่าต้อง "คุยด้วยความจริงใจ"
ใครเสแสร้งนั้น  เราย่อมดูออกใช่มั้ยคะ  ดังนั้นเราต้องจริงใจเข้าไว้ค่ะ

เชื่อสิ จขกท จะไม่เสียใจเลย  หากทำตามที่เราแนะนำ  หุหุ

โชคดีมีเพื่อนเพิ่มค่า  ฮิฮิ้ววววววววววววววววววว *-*

เหมือนกันทุกคอมเม้นท์ คือวางเฉย ไม่โต้ตอบทุกกรณี
แต่บางทีอาจจะทำให้เค้ายิ่งหมั่นไส้ก็ได้  (เดาไม่ถูก)
เอาเป็นว่าเลี่ยงได้ก็เลี่ยง  แจ้งอาจารย์ที่ปรึกษาไว้บ้างก็ดี
เผื่อมีเรื่องเค้าจะได้ช่วยเราได้ เหมือนการลงบันทึกประจำวันอ่ะ

ยิ้มสวนไปเลยค่ะ เอาให้อึ้งงงงไปเลย ร้ายมาก็ช่าง ไม่เห็นจำเป็นว่าเราจะต้องไปร้ายตอบ
แล้วก็ไม่เห็นต้องเอามาใส่ใจ ใส่หู ใส่หัวให้รกสมอง มองโลกในแง่ดี ทำชีวิตให้สดใสดีกว่าค่ะ
 
ส่วนตัวเค้าก็...ปล่อยให้เค้าจิกได้จิกไปค่ะ จิกมากๆน่ะหน้าแก่ก่อนวัยนะคะ ;)