เคย "เหนื่อย" กับความรักบ้างมั้ยคะ

 ไม่มีสาระอะไรหรอกค่ะ จะออกแนวมาระบายด้วยซ้ำ เพราะไม่รู้จะไประบายกับใคร ระบายที่ไหน
หวังว่าจะไม่เป็นการรกพื้นที่ของจีบันจนเกินไปนะคะ :) 

เรื่องมีอยู่ว่า เรา รู้สึกเหนื่อย และไม่มีความสุขกับความรักเท่าไหร่เลย
จริงๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แค่อยู่ไกลกัน เจอกัน 2 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ครั้ง 
โทรคุยกันวันละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 5 -10 นาที 
จากที่ก่อนจะต้องห่างกัน เจอกันแทบทุกวัน ห่างกันแรกๆก็ติดต่อกันมากกว่านี้
ยอมรับว่าเป็นคนติดแฟนมาก T_T เราเพื่อนน้อยด้วย ขี้เหงาค่ะ เหมือนมีเค้าเป็นทั้งเพื่อนสนิททั้งแฟน
มีอะไรก็เล่าให้เค้าฟังคนเดียวตลอด 

แต่ก่อนเค้าก็ดูจะติดต่อเรามากกว่านี้ อยากเจอเรามากกว่านี้
แต่เดี๋ยวนี้เค้าก็เริ่มมีสังคมใหม่ๆอ่ะค่ะ เพื่อนเยอะ ดูเค้ามีความสุขดี
แต่เรารู้สึกห่างกับเค้ามากขึ้น มีแต่เราที่คอยติดต่อเค้าเหมือนเดิม T_T
แล้วเราเป็นคนคิดมาก ขี้น้อยใจ (มีอะไรดีมั่งเนี่ย?) พอน้อยใจ เวลาโทรคุยกัน เค้าก็คงรู้สึกแย่
แต่เราก็ฝืนทำอารมณ์ดีไม่ได้อ่ะ มันอึดอัด T_T

จนเราเริ่มเบื่อ (เพราะอะไรก็ไม่รู้?) เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ก็ไม่อยากเล่าให้เค้าฟังอีกแล้ว
เค้าไม่ได้ทำอะไร เราโทรไป เค้าอยู่กับเพื่อน (แทบ 24 ช.ม. โดยเฉพาะช่วงสอบ อยู่กับข้ามคืน 2 คืน)
แค่นั้นเราก็หงุดหงิดแล้ว -*- คือก็รู้แหล่ะว่าตัวเองงี่เง่า เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน 
เราเคยบอกเค้าแล้วว่าเราไม่ค่อยสบายใจ ดูเค้าหายๆไป เค้าก็พยายามปรับตัวนะ แต่แค่ 2-3 วัน
เราก็เหมือนถูกลืมเหมือนเดิม 

ตอนนี้รู้สึก เค้าก็ทำให้เรารู้สึกแย่ ส่วนตัวเราก็คงให้ความสุขกับเค้าเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้ว
เพราะเราโตขึ้น เครียดขึ้นความรับผิดชอบเยอะขึ้น
ความสดใสร่าเริงของเราก็หายไป เรารู้สึกอย่างมาก ว่าเค้ารู้สึกดีกว่าเวลาเค้าอยู่กับเพื่อน T_T
แต่พออยู่กับเรา เราทำให้เค้ารู้สึกแย่ทุกครั้งเลย

เหนื่อยจังเลยค่ะ เหนื่อยกับการที่ทุกๆอย่างมันเป็นแบบนี้ หรือที่ทุกอย่างมันแย่ เพราะเรายังปรับตัวไม่ได้ ?
อยากเลิกๆกันไป แต่ก็ยังไม่ได้เลิกรักกัน 

 (รึป่าว)
เราก็ไม่กล้าด้วย รู้แต่ว่า วันๆเราไม่มีความสุขเท่าไหร่เลย

เฮ้อ แต่ทั้งหมดมันก็เป็นที่ความคิดของเราเอง ที่ใจแคบ ใช่มั้ย T^T