ไม่อยากเลิกกันแล้ว อยากง้อแฟนแล้วค่ะ!!!!!!!!!!!!!!
TeMP_tK8ต่อจาก www.jeban.com/viewtopic.php ค่ะ
ตอนนี้ผ่านมาสามวันแล้ว เราไปวัด นั่งสงบจิตสงบใจ
ใช้เวลากับครอบครัวให้มากที่สุด คุยกะเพื่อนๆ
ตอนนี้รู้แล้วว่าที่ผ่านมาเราละเลยการรักตัวเองกับคนรอบข้างมากแค่ไหน
เลยสงบขึ้นมาก นิ่งขึ้นเยอะ ไม่ฟุ้งซ่านไม่เพ้อเจ้อ
แค่ยังสารภาพว่ายังรักเค้าอยู่ ยังอยากไปเริ่มใหม่ให้ดีกว่าเดิม
มันยากนะที่คนสองคนจะมาเจอกันและรักกันได้
เรื่องบางเรื่องการหันมาปรับความเข้าใจน่าจะทำให้ปัญหาผ่านไปได้เนอะ
ตอนนี้เราสองคนอยู่ในช่วงพัก จริงจัง
มีชีวิตของตัวเอง เขาโทรหาเราวันละครั้ง คุยพอประมาณแล้ววางหูไป
ยอมรับค่ะว่ามันเงียบเหงามากจริงๆ 555
เราก็ไม่รบเร้า ไม่ตาม ไม่จิกแล้ว
ให้โอกาสได้ไปอยู่ในสังคมของตัวเอง แบบไม่ต้องมานั่งรับอารมณ์ของอีกฝ่าย 55
แค่ส่ง msg ไปบ้าง ทักในเอ็มบ้างให้รู้ว่าเรายังห่วงอยู่นะ
ชวนคุยแต่เรื่องดีๆ ไม่ชวนทะเลาะ ไม่พูดเรื่องเดิม
กะว่าพอหมดวันหยุดจะแวะไปหาบ้าง ซื้อขนมไปฝาก
ชวนไปเดินเล่น สร้างบรรยากาศใหม่ๆ เอาให้เหมือนแรกๆที่คบกัน
คิดว่าจะเอาไดอารี่ที่เขียนแต่เรื่องดีๆของเราสองคนไปให้อ่าน
ในใจหวังว่าเค้าคงจะมองเราดีขึ้น ><
ตอนนี้คิดว่าจะรอเค้าเปิดรับมากกว่านี้แล้วค่อยขอคืนดี
เพื่อนๆว่าอย่างนี้จะดีมั้ยคะ
เค้าเป็นคนใจอ่อน อยากให้เห็นความตั้งใจของเรา อยากให้รู้ว่าเรายังรออยู่
เพียงแค่ให้เค้าพักจากความงอนอย่างบ้าคลั่งของเรา แต่ไม่อยากให้พักนานจนหายจากกัน
กลัวว่าจะลืมกันไปซะก่อน
ตั้งใจง้อค่ะ ตั้งใจมากๆๆ
เพื่อนๆมีความเห็นอะไรมาแชร์กันได้นะคะ รับฟังทุกคนค่ะ ^^
Discussion (8)
กลับไปอ่านกระทู้ก่อนแล้วนะคะ เราเคยเป็นมาก่อนคะ เชื่อว่าต้องกลับมาได้แน่นอนนะ
ตอนนี้เราเองก็กลับมาปรับตัวให้เข้ากันเกือบเหมือนเดิมแล้วล่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล.แนะนำว่าดูเรื่อง 365 วันแห่งรักเลยค่ะ เราจะเข้าใจชีวิตคู่มากขึ้นนะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ
สู้ๆกันเนอะ :))
ต่างฝ่ายต่างได้ไปทำอะไรที่อยากทำแล้ว เราเชื่อว่าเค้าจะกลับมาแน่นอนค่ะ
ตอนนี้ก็ค่อยๆอดทน ค่อยๆง้อ อย่างอแง อย่าวีนใส่เค้า
แสดงให้เค้าเห็นว่าเรายังห่วงเค้าอยู่ แต่ก็ไม่ได้ผูกมัดเค้า
แสดงความน่ารักให้เค้าเห็น หรือชวนไปเที่ยวที่ใหม่ๆ
ซักวันเค้าต้องใจอ่อนแน่นอนค่ะ
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจของเราค่ะ
สู้ๆๆๆๆนะคะ เป็นกำลัีงใจให้จริงๆค่ะ
พระเจ้าอวยพรนะคะ ^^
เราเพิ่งเลิกกะแฟนไปได้ 1 เดือน พอดีๆ เป๊ะๆ
เราไป วิปัสนาเหมือน จขกท ไป 3 วันให้ใจเย็นลงและช่วยได้จริง
คือ เจ็บน่ะ เจ็บเหมือนเดิม แต่จิตปลงมากขึ้นไม่ฟุ้งซ่านไม่ทำร้ายตัวเอง คือพูดตรงๆว่า มีสติมากขึ้น
เราเคยคิด พยายามรั้ง ยื้อ ฉุด เค้าไว้
โทรไปหา ก็ได้คำตอบจากปากเค้าว่า "มันจบแล้ว"
ทุกครั้งที่โทรไป เค้าจะร้องไห้ เค้าเองก็คงไม่อยากได้ยินเสียงเราเหมือนกัน เพราะเค้าก็คงอยากให้มันจบจริงๆ
มันยิ่งทำให้เรามีความคิดดันทุรัง เพราะเราเชื่อว่า เค้าเองก็รักเราอยู่มาก
เพื่อนเราแนะนำให้เรา อย่าโทร ใ้ห้ส่ง sms ไปแทน
และบอกให้ไม่ส่งบ่อยด้วยนะ แบบว่า 3-4 วันน่ะค่ะ
แต่เราเองก็ไม่ได้ทำ
ไม่รู้สิคะ เรากลัวคำตอบมาก เพราะตอนที่เลิกกัน เค้ายืนยันค่ะว่ายังไงเค้าก็จะไป
คือ เค้าเหนื่อยกับเรามามากแล้ว
เราเลิกกันแบบไม่มีมือ ที่ 3 ค่ะ แต่เป็นเพราะ เค้าไม่ไหวที่จะ ต่อสู้และประครอง ความรักของเราอีกแล้ว
ทุกวันนี้ได้แต่ห่วงเค้าอยู่ห่างๆ คิดถึงมาก นอนไม่หลับ แต่ตัดใจจะไม่โทร ไม่ติดต่อไป
เพราะทุกครั้งที่เราโทรไป เค้าจะร้องไห้ เราเองก็ร้องไห้
จริงอยู่ ว่า เรา 2 คนเคยมีความทรงจำที่ดีต่อกัน เคยรักกัน
แต่ทำไงได้คะ ในเมื่อวันนี้เค้าเลือกจะรักตัวเองมากกว่า เรา เราก็ต้องปล่อยเค้าไป
ทุกวันนี้ได้พยายามใช้ชีวิตของเราให้อยู่อย่างไม่เจ็บให้น้อยที่สุด
และคิดในใจเสมอค่ะ ว่าถ้าเราคู่กัน ไม่ว่ายังไง สักวันก็คงต้องคู่กัน
แต่ถ้าไม่ใช่ รั้งยังไงก็ไม่อยู่
แต่ จขกท อย่าท้อแท้ นะคะ บางทีรักของคุณอาจจะมีหวัง
เชื่อว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จจะต้องอยู่ที่นั่นค่ะ
แต่สำหรับเราแล้ว เราเหนื่อยกะความพยายามครั้งนี้จริงๆ
พูดแล้วเศร้า
ขอโทษนะคะที่ิพิมเยอะ เกินไป ห้าห้า พอดีเรื่องมันโดนใจ